ΤHE BEST

Κάποτε άκουσα μια φρικτή ιστορία που είχε σχέση με τόν ασφαλιστικό χώρο. Το θύμα φοβόταν να μιλήσει. Αργότερα άκουσα και άλλη παρόμοια. Άρχισα να τρομάζω. Την Τρίτη παρόμοια ιστορία που άκουσα , την έγραψα και την δημοσιεύω.

H ιστορία που περιγράφεται είναι αληθινή μέχρι τελευταία λεπτομέρεια.

Ο αναγνώστης,ιδιαίτερα αν εργάζεται στον ασφαλιστικό χώρο , ας κρίνει με καθαρό νου και κρίση, και βάζοντας το χέρι στην καρδιά ας βγάλει τα συμπεράσματά του και ας αποφασίσει για τις πράξεις του. Το κείμενο είναι μια μορφή έκκλησης και προειδοποίησης και απευθύνεται σε κάθε συνεργάτη ασφαλιστικής εταιρίας με σκοπό την ενημέρωση επί εξαιρετικά σοβαρών γεγονότων που πλήττουν ενίοτε τον ασφαλιστικό χώρο. Αποστέλλεται ανώνυμα γιατί ο συγγραφέας που είναι και πρώην συνεργάτης ασφαλιστικής εταιρίας απειλείται με την ζωή του και την ζωή της οικογένειάς του,για να μην αποκαλύψει ποτέ ό,τι έχει υποστεί.

Και επίσης προτρέπει και αυτούς που έχουν υποστεί τα ίδια με αυτόν (υπάρχουν πολλοί) να βγούν και να μιλήσουν. Να μιλήσουν με οποιoνδήποτε τρόπο.Θα σώσουν άλλους ανθρώπους.

Θα βοηθήσουν να εξυγιανθεί ο ασφαλιστικός χώρος που έχει να προσφέρει πολλά στον άνθρωπο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε .

                                                                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

                                                                             ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ                                                      

Η ΑΡΧΗ                                        

                                                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ  

                                                              ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟΤΑΞΙΔΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ                                                                           

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ                                      

                                                                                                ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

                                                                          Η ΔΟΞΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ                                                             

Η ΒΟΗΘΕΙΑ                                         

                                                                                                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ

                                                                                Η ΚΡΙΣΗ

      ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ                                                                

ΕΦΙΑΛΤΗΣ                                                          

                                                                                                     ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

                                                                                ΑΠΟΓΝΩΣΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ                                                            

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ                                         

                                                                                                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤO

                                                                 Η ΟΜΑΔΑ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ                                                            

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ                                        

                                                                                                  ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ

                                                                                             Η ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

                                                       ΕΠΙΛΟΓΟΣ

                                 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

                                        ΠΡΟΛΟΓΟΣ      

Πάντα πίστευα ότι η ενέργεια που στέλνω στο σύμπαν, επιστρέφει σε εμένα.

Το κακό που θα στείλω, θα έλθει επάνω μου και θα με κτυπήσει και θα με πονέσει.

Το καλό που θα στείλω, θα έλθει πάνω μου σαν ευλογία, αφθονία και χαρά.

Όταν στείλω αγάπη, θα πάρω αγάπη, όταν δώσω αποδοχή θα πάρω αποδοχή και όταν δώσω συμπαράσταση θα πάρω συμπαράσταση.

Όταν απλώσω χέρι βοήθειας, πάντοτε κάποιο χέρι βοήθειας θα απλώνεται και για εμένα.

Ακούγοντας την ιστορία που θα περιγράψω, αναγκάζομαι να πιστέψω ότι κάθε κανόνα τον επιβεβαιώνει η εξαίρεση.

Σε μια τέτοια εξαίρεση, θα αναφερθώ

                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

                                                   Η ΑΡΧΗ

Η Καίτη σηκώθηκε χαράματα εκείνο το πρωί. Δεν πρέπει να κοιμήθηκε καθόλου. Και οι ώρες μέχρι τις 10.30 ήταν πολλές .Το ραντεβού της σε ένα από τα μεγαλύτερα γραφεία της μεγάλης ασφαλιστικής εταιρείας <<the best>>που όπως και ο τίτλος της ήταν από τις κορυφαίες στον τόπο, είχε αυξήσει τους κτύπους της καρδιάς της και είχε ανεβάσει την αδρεναλίνη της στα ύψη. ΄Ηπιε βαρύ καφέ για να φέρει το μυαλό της σε συγκέντρωση, αλλά σκεφτόταν συνέχεια.

Τον ασφαλιστικό χώρο τον αγάπησε. Της ταίριαζε απόλυτα. Όμως στο μικρό ασφαλιστικό πρακτορείο που ασφάλιζε αυτοκίνητα, δεν βρήκε αυτό που ζητούσε. Τον άνθρωπο αγαπούσε πολύ , και σ’αυτόν ήθελε να αφοσιωθεί. Και μια μεγάλη εταιρεία μπορούσε να της προσφέρει αυτό που ονειρευόταν. Ασφάλεια ζωής για τον άνθρωπο.

Αγαπούσε πολύ ό,τι είχε να κάνει με την προσφορά, εδώ και πολλά χρόνια. Ήταν εθελόντρια στο φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας και σε πολλούς φιλανθρωπικούς συλλόγους. Ο εθελοντισμός αφορούσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής της. Όπου έβρισκε πρόσφορο έδαφος για να προσφέρει βοήθεια υλική και ηθική. Όπου μπορούσε να προσφέρει εθελοντική εργασία για ανθρωπιστικούς λόγους. Τρεφόταν δίνοντας αγάπη. Ανάπνεε τον οξυγόνο της ηθικής ικανοποίησης απλώνοντας χέρι βοήθειας. Κοιμόταν τον ύπνο της γαλήνης , όταν ήξερε ότι είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να ανακουφίσει , τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο από την στενοχώρια που τον βασάνιζε. Η ύπαρξή της ήταν δοσμένη στον Θεό που αγαπούσε και υπηρετούσε. Η μητέρα της, της είχε εμπνεύσει την πίστη στον Θεό αλλά και η Καίτη πάντοτε αισθανόταν την παρουσία Του μέσα στην καρδιά της. Και όλοι οι άνθρωποι ήταν για αυτήν παιδιά του Θεού, άξια να αγαπηθούν και να βοηθηθούν. Δεν υπήρχαν <<κακοί >> άνθρωποι για την Καίτη, όλοι ήταν καλοί.

Δεν είχε για πολλά χρόνια κύρια εργασία που να της αποδίδει χρήματα. Ο υπερήλικας πατέρας της την κρατούσε στην φροντίδα του. Την μητέρα της την είχε χάσει από τα 19 της χρόνια. Έπρεπε να σταθεί στον πατέρα της που είχε πολλά προβλήματα υγείας και ήταν απόλυτα εξαρτημένος από εκείνη. Δεν ήταν δυνατόν να τον εγκαταλείψει αβοήθητο ούτε ήταν δυνατόν λόγω της κουλτούρας της και τους κανόνες ηθικής και ανθρωπισμού της να τον παραδώσει στην φροντίδα οίκων ευγηρίας. Τα χρήματα του συζύγου της που είχε προσωπική επιχείρηση μια αίθουσα ψυχαγωγίας έφταναν για να ζήσουν, και εκείνη δεν μπορούσε να εγκαταλείψει τον πατέρα της , την αδελφή της και τα παιδιά που την χρειάζονταν. Έδινε ζωή στους ανθρώπους της οικογένειάς της που είχαν πλήρη εξάρτηση από την ενέργεια και το φως που τους μετέδιδε.

Όμως η Καίτη δεν έπαυε να είναι άνθρωπος. Ποτέ δεν είδε τον εαυτό της με <<φωτοστέφανο>> αγίου. Και είναι αλήθεια ότι καμιά φορά, πνιγόταν στο όνομα του καθήκοντος. Ήξερε ότι ήταν ικανή για πολλά, ήξερε ότι ο πλούτος της δημιουργίας υπήρχε μέσα της και πολλές φορές ο θυμός σκέπαζε τα καλά <<συναισθήματα>> και επίσης πολλές φορές να ζηλεύει τις άλλες γυναίκες που μπορούσαν να εργάζονται. Κάπου βαθιά μέσα της ήταν θαμμένη πίκρα , γιατί βοηθώντας την γονική οικογένεια, θυσίασε δυνατότητες προσωπικής επαγγελματικής εξέλιξης. Δεν μπορούσε να ξεχάσει εύκολα ότι στο σχολείο ήταν μια άριστη μαθήτρια, και οι καθηγητές της την φαντάζονταν με εξαιρετική επαγγελματική εξέλιξη. Δεν μπορούσε να ξεχάσει ότι όταν αποφοίτησε από το λύκειο, περνούσε στην παιδαγωγική ακαδημία χωρίς εξετάσεις λόγω της υψηλής βαθμολογίας της, πράγμα που δεν το έκανε γιατί έπρεπε να είναι δίπλα στην μητέρα της ,που τότε ήταν σοβαρά άρρωστη και δεν υπήρχε άλλος να την φροντίσει. Ό,τι και να πρόσφερε ό,τι και να έκανε υπήρχε μια εσωτερική θυμωμένη φωνή που της υπενθύμιζε ότι ήταν μια γυναίκα που δεν εργαζόταν, για να έχει προσωπικά χρήματα. Παντρεύτηκε από τα 18 της χρόνια από βαθύ έρωτα τον Γιώργο . Αυτός ο έρωτας έγινε βαθιά αγάπη και απέραντη εκτίμηση .Τίποτα δεν μπορούσε να σπάσει τον ψυχικό δεσμό με τον Γιώργο και ο γάμος τους άντεξε καταιγίδες και θύελλες. Άντεξε και στον θάνατο του πρώτου τους παιδιού. Ο ένας στήριξε τον άλλο και η αγάπη τους έγινε έμπρακτη και ουσιαστική. Υπέροχος άνθρωπος ο Γιώργος, ούτε μια φορά δεν δυσανασχέτησε για τον χρόνο που διέθετε η Καίτη στον πατέρα της. Χρόνο μεγαλύτερο από αυτόν που διέθετε σε εκείνον. Όμως ήταν δίπλα της. Ο πατέρας της Καίτης ήταν και ό δικός του πατέρας και η αδελφή της, η αγαπημένη του αδελφή. Σαν εθελόντρια η Καίτη είχε ελεύθερο ωράριο και έτσι μπορούσε να ασχολείται με ευέλικτο τρόπο. Όμως η εργασία, αυτή η εργασία όπου ξεδιπλώνεις τις ικανότητές σου, και παράλληλα έχεις και τα προσωπικά σου χρήματα τις έλλειπε πολύ. Και οι <<αδύναμοι>> της οικογένειά της πολλές φορές στην ψυχή της Καίτης είχαν την εικόνα δυνάστη. Γιατί ουσιαστικά της <<έκλεβαν>> την ελευθερία της. Ναι, υπήρχε εσωτερική πάλη στην ψυχή της Καίτης αλλά η ιδέα της προσφοράς και υπηρεσίας στον Θεό ήταν η συνταγή που κατεύναζε τα πάθη της και τον θυμό της. Τα χρήματα για την Καίτη είχαν αξία μόνο για να συντηρείται η οικογένειά της και για να βοηθάει τους άλλους ανθρώπους που είχαν οικονομικά προβλήματα. Πάντοτε βοηθούσε τους ανθρώπους και αυτούς που δεν ανήκαν στο συγγενικό της περιβάλλον, και όσο βοηθούσε τόσο ο Θεός της έδινε. Αισθανόταν πλούσια κάτω από την προστασία και την βοήθεια του Θεού και τα χρήματά της ήταν για αυτήν ένα από τα μονοπάτια που της άνοιγαν την πόρτα του παραδείσου, εφόσον ποτέ δεν τα θεωρούσε δικά της αλλά κοινά.

Όταν η Καίτη ήταν 46 χρόνων ο πατέρας της έφυγε και τα δύο της παιδιά ο Θανάσης και η Στέλλα ήταν πια 26 και 24 ετών. Όμως είχε γίνει και ένα μεγάλο θαύμα.. Η υγεία της αγαπημένης της αδελφής σημείωσε τεράστια βελτίωση. Είχε αντιμετωπίσει μεγάλο πρόβλημα μετά από τραυματισμό από πτώση πράγμα που επιδείνωσε την ήδη εύθραυστη υγεία της. Γιατί η αδελφή της είχε σοβαρότατα προβλήματα υγείας από πολύ μικρή. Όμως ο Θεός για μια ακόμα φορά είχε κάνει το θαύμα του στην ζωή της Καίτης προσφέροντας την βοήθειά Του στην Χρύσα την γλυκιά αγαπημένη αδελφούλα της. Τεράστια η ευγνωμοσύνη της στο Θεό και σαν ανταπόδοση της ευεργεσίας Του, ορκίστηκε ότι θα αφιέρωνε την ζωή της αποκλειστικά στην βοήθεια των συνανθρώπων της. Ορκίστηκε ότι θα έδινε και τον εαυτό της αυτή την φορά, όταν έπρεπε να προσφέρει βοήθεια. Αν μέχρι τώρα πρόσφερε μέρος του χρόνου της , τώρα θα πρόσφερε τον εαυτό της αν υπήρχε ανάγκη. Το ορκίστηκε. Παράλληλα όμως τόλμησε και βγήκε και στην αγορά εργασίας. Έκανε κάποιες δουλειές στην αρχή που δεν την γέμιζαν εσωτερικά και κατέληξε τελικά σε ασφαλιστικό πρακτορείο αφού πρώτα διάβασε, εξετάστηκε και πήρε την άδεια της ασφαλίστριας.

Και τότε η ζωή της άλλαξε σελίδα. Επιτέλους μπορούσε να εργαστεί και να κάνει πράγματα που της άρεσαν και να έχει και τα προσωπικά της χρήματα. Ήταν ήδη 48 χρόνων. Όμως αισθανόταν και φαινόταν νέα . Ακτινοβολούσε ενέργεια και ζωντάνια.

Και να, που μετά το πρακτορείο γενικών ασφαλίσεων, η μεγάλη, η σπουδαία <<ΤΗΕ ΒΕΣΤ>>της ανοίγει την πόρτα. Ήταν σύσταση της Ελπίδας, μιας συγγενούς της Αφροδίτης , της καλύτερης φίλης της. Η Ελπίδα ήταν για πολλά χρόνια ασφαλίστρια σ’αυτήν την εταιρεία

Ντύθηκε. Έβαλε τα δυνατά της στο μακιγιάζ και περιποιήθηκε τον εαυτό της όσο καλύτερα μπορούσε. Δέκα και τέταρτο ανέβαινε για τον τρίτο όροφο του συγκεκριμένου γραφείου της εταιρείας που την κάλεσαν.

Άνοιξε την πόρτα, καλημέρισε δυο κορίτσια που πρέπει να ήταν γραμματείς και ζήτησε την κ. Φωτεινή Μαρκέλου , αυτή την κυρία της είπαν να ζητήσει όταν κλείστηκε το ραντεβού, που ήταν και η διευθύντρια. Αγωνία , ιδρώτας και αμηχανία.

Κάποια στιγμή την ειδοποίησαν να περάσει στο γραφείο της διευθύντριας. Η κ. Μαρκέλου της πρότεινε το χέρι, της συστήθηκε και της είπε ευγενικά να καθίσει. Στην Καίτη άρεσε ο απόλυτος τρόπος που μίλησε και παράλληλα ευγενικός και ξεκάθαρος. Της μίλησε για θέματα που αφορούσαν την συγκεκριμένη εργασία. Αρκετή ώρα. Kάποια στιγμή της είπε ότι:

<<Η δουλειά θέλει προσπάθεια και αν έχεις θάρρος και αυτοπεποίθηση και παράλληλα δουλεύεις, πετυχαίνεις.>> Όσο τα έλεγε αυτά, η Καίτη την κοίταζε με θαυμασμό. Ήταν πολύ ωραία ντυμένη , μελαχρινή κυρία , με μαύρα μαλλιά μέχρι τους ώμους και ωραίο παρουσιαστικό και αδύνατο σώμα. Η Καίτη είπε ότι και θέληση έχει και αυτοπεποίθηση και όρεξη. Τότε η κ. Φωτεινή συμφώνησε να εργαστεί μαζί τους, θα υπέγραφε σύμβαση και θα ξεκινούσε εκπαίδευση.

Την εκπαίδευση θα την ξεκινούσε ο κύριος Αντώνης Τζωρτζάκος και από την επόμενη ημέρα κιόλας. Ο κ. Τζωρτζάκος ήταν και σύζυγος της κ. Μαρκέλου. Η Καίτη ήταν ενθουσιασμένη. Ήταν σίγουρη ότι η ζωή της δεν θα ήταν πια η ίδια.

Ο αγαπημένος σύντροφος της ζωής της ο Γιώργος που είχε ήδη περάσει δίπλα του μια 30ετία ευτυχισμένου γάμου, ήξερε πια, ότι η αγαπημένη του θα άνοιγε τα φτερά της. Όμως είχε πια λόγο, μόνο για να χαίρεται για την γυναίκα του.

Το ίδιο βράδυ η Καίτη πάλι δεν κοιμήθηκε. Την άλλη ημέρα άρχιζε η εκπαίδευση. Είχε πρόβλημα με τους μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια και το κουρασμένο βλέμμα μετά από δύο διαδοχικά ξενύχτια. Έπρεπε να τιθασεύσει με χάρη το καστανόξανθο σγουρό μαλλί της και να κρύψει τις μικρές κοκκινίλες στο λευκό δέρμα της, Ήθελε να φορέσει κάτι σοβαρό και μοντέρνο μαζί , που να αναδεικνύει το σχετικά αδύνατο σώμα της. Ήθελε να κάνει την καλύτερη εντύπωση. Ο συνδυασμός κόκκινου μαύρου θα της ταίριαζε και της άρεσε.

10.30 ήταν στο γραφείο . Της συστήθηκε αμέσως η Πολυξένη η Καίτη και ο Σάββας που ήταν ασφαλιστές στο γραφείο. Τους συμπάθησε όλους αμέσως, αλλά κατάλαβε ότι και αυτοί την συμπάθησαν. Άρχισε να αισθάνεται ότι βρίσκεται σε χώρο που από κάθε γωνιά του , έβγαινε θετική ενέργεια.

Ήρθε και η διευθύντρια κ. Φωτεινή Μαρκέλου και της είπε να καθίσει σε συγκεκριμένο γραφείο. Ο κ. Τζωρτζάκος , ο σύζυγός της θα ερχόταν σε λίγο.

Η Καίτη έκατσε αμήχανα στο γραφείο που της είπαν. Ο όροφος ήταν γεμάτος γραφεία, που εκείνη την ώρα τα περισσότερα ήταν άδεια, προφανώς οι ασφαλιστές ήταν σε εξωτερικά ραντεβού. Ξεχώρισε ένα γραφείο μόνο του στην γωνία, που από τα κύπελλα και τους κορνιζαρισμένους επαίνους στους τοίχους, κατάλαβε ότι ήταν του κ. Τζωρτζάκου. Κύπελλα υπήρξαν και σε άλλα γραφεία, και κατάλαβε ότι ήταν ασφαλιστών. <<εδώ η δουλειά επιβραβεύεται>>, σκέφτηκε.

Δεν άργησε να εμφανιστεί ο κ. Αντώνης Τζωρτζάκος. Ψηλός, αρκετά εύσωμος, με λίγα μαλλιά και με μάτια που σε κοίταζαν κατευθείαν μέσα στα δικά σου , με τρόπο που νόμιζες ότι μπορούσε να απορροφήσει όλες τις σκέψεις σου.

Την χαιρέτησε με χειραψία, της συστήθηκε και εκείνη το ίδιο και της είπε να περιμένει, για να τελειώσει μια δουλειά. Κάθισε για λίγο στο γραφείο του και εκείνη στο δικό της και περίμενε.

Σε λίγο την φώναξε στην αίθουσα εκπαίδευσης . Φοβόταν. Τι θα της έλεγε; Θα καταλάβαινε; Θα μπορούσε; Η αίθουσα είχε ένα γραφείο και απέναντί του πολλές καρέκλες. O κ.Αντώνης κάθισε στο γραφείο και η Καίτη σε μια καρέκλα απέναντί του. Την ρώτησε για εκείνη, και η Καίτη του είπε σχεδόν τα πάντα για την ζωή της , πώς έφτασε να εργαστεί σε μεγάλη ηλικία και την αγάπη της στην φιλανθρωπία και στην βοήθεια των άλλων. Έπειτα ο κ. Αντώνης της μίλησε για τον εαυτό του, όσον αφορά το πώς έφθασε στην θέση του Διευθυντή ομάδας που είναι. Η Καίτη τον θαύμασε. Όλα αυτά, τα είχε πετύχει με την δουλειά του και τις ικανότητές του. Ήταν ένας άριστος και ικανότατος επαγγελματίας με μεγάλο ταλέντο στις πωλήσεις ασφαλιστικών προϊόντων και με πολύχρονη επιτυχία. Τώρα η δουλειά του σαν διευθυντής ομάδας ήταν να βοηθάει άλλους να γίνουν επιτυχημένοι.

΄Αρχισε να της εξηγεί πως ο άνθρωπος έχει δυνατότητες απεριόριστες, που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζει. Η Καίτη άρχισε να ανεβαίνει ψυχολογικά. Μετά της παρουσίασε ένα ασφαλιστικό προϊόν. Ναι, τα καταλάβαινε καλά ό,τι της έλεγε και το προϊόν ήταν ό,τι καλύτερο ζητούσε η ψυχή της Καίτης Είχε να κάνει με αποταμίευση. Με το πώς ο άνθρωπος με μηδαμινή ημερήσια αποταμίευση, θα μπορούσε να αποκτήσει ένα χρηματικό ποσό σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής του. Της εξήγησε τα πάντα σχετικά με το προϊόν. Μετά της έδειξε τρόπο πώλησης του προϊόντος, τρόπο που να μπορεί να το αναλύει στον πελάτη και να τον πείθει για την ωφέλειά του και την αγορά του.

Μετά άρχισε ο κ.Αντώνης να υποδύεται τον ασφαλιστή και η Καίτη την πελάτισσα. Έπρεπε ο κ.Αντώνης - ασφαλιστής να κάνει την Καίτη - πελάτισσα, να θέλει να αγοράσει το προϊόν. Η Καίτη εντυπωσιάστηκε τόσο από τον τρόπο που τις παρουσίασε το προϊόν, που κοκάλωσε. Καλά υπάρχει περίπτωση πελάτης να αρνηθεί σε αυτόν τον άνθρωπο; Μάλλον όχι. Εξαιρετική πώληση.

Όμως η μαγεία τελείωσε γρήγορα, γιατί έπρεπε η Καίτη τώρα να υποδυθεί την ασφαλίστρια και ο κ. Αντώνης να υποδυθεί τον πελάτη- τέρας για την Καίτη. Η Καίτη έχασε τα λόγια της , έχασε τον ειρμό της σκέψης της και κάθε φορά που πήγαινε να την βάλει σε τάξη, ο κ. Αντώνης την διέκοπτε υποδεικνύοντας λάθη , με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συνεχίσει. Αλλά εντάξει, της είπε, ήταν μόλις η πρώτη ημέρα της εκπαίδευσης . Της είπε να διαβάσει καλά το προϊόν και θα συνέχιζαν την εκπαίδευση.

Η Καίτη κατέβαινε κλαίγοντας το ασανσέρ. Δύσκολα. Δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο, τόσο καλά όσο το έκανε ο κ. Αντώνης . Δεν θα ξανάρθει. Όχι.

Εν τούτοις η Καίτη ήταν παρούσα και την επόμενη ημέρα. Θα προσπαθούσε και πάλι. Η ίδια εκπαίδευση στην ίδια ώρα . Δεν τα κατάφερε. Δεν του άρεσε. Πάλι κατέβαινε με δάκρυα το ασανσέρ. Δεν θα ξαναρχόταν.

                                ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

                       ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Πέρασε μια εβδομάδα και η Καίτη ήταν εκεί. Την δύσκολη εκπαίδευση άρχιζε να την συνηθίζει , αλλά το κυριότερο , άρχισε να της αρέσει το γραφείο, της άρεσε η διευθύντρια, και παρ’όλη την… αγριάδα του, είχε ήδη συμπαθήσει τον κ. Τζωρτζάκο. Είχε συμπαθήσει και την κ. Μαρκέλου. Δεν αργούσε να συμπαθήσει ανθρώπους η Καίτη. Αυτός ήταν κανόνας στην ζωή της. Η καλή προαίρεση και η συμπάθεια .

Της σύστησαν όλα τα παιδιά της συγκεκριμένης ομάδας που θα ανήκε, την Πολυξένη τον Σαββα, την Μαίρη, που τους είχε ήδη γνωρίσει , την Μαργαρίτα, την Αργυρώ, την Βαρβάρα , την Ξένια και την Ειρήνη . Τους συμπάθησε με την πρώτη. Άσε που έμαθε ότι μπήκε σε μια ομάδα υψηλών προδιαγραφών και με μεγάλους στόχους. Πώς θα ανταποκρινόταν η ίδια άραγε; Είχε έλθει σε ένα πολύ μεγάλο γραφείο παραγωγής , έτσι της έλεγαν, και η απόδοσή της πρέπει να είναι ανάλογη. Το γραφείο είχε δύο ομάδες ασφαλιστών. Η Καίτη θα ανήκε στην μία ομάδα που εκείνη την στιγμή είχε περίπου 8 άτομα με επικεφαλή τον κ. Αντώνη. Και τα δύσκολα ξεκίνησαν. Ο κ. Αντώνης της ζητούσε ραντεβού με πελάτες και αίτηση- συμβόλαιο. Χωρίς την αίτηση –συμβόλαιο , έλεγε, δεν υπήρχε η ουσία της δουλειάς και όλη η αξία του ασφαλιστή είναι στην αίτηση.

Η Καίτη πάγωσε όταν το άκουγε αυτό, είχε ήδη πολλές επαφές με κόσμο, μεγάλο κύκλο γνωριμιών και έπρεπε να ξεπεράσει κάθε αναστολή και να προτείνει με θάρρος. Φοβόταν ότι κατά βάθος ο κ. Αντώνης δεν πίστευε σε αυτήν και έπρεπε να τον κάνει να πιστέψει. Ούτως ή άλλως η ίδια γνώριζε την αξία της.

Είχε ήδη δύο υποψήφιους πελάτες από το φιλικό της περιβάλλον που είχαν σκοπό ούτως ή άλλως να αγοράσουν ένα πρόγραμμα νοσοκομειακής περίθαλψης. Αυτό όμως η Καίτη δεν το θεωρούσε επιτυχία γιατί ήταν κάτι προγραμματισμένο από τους υποψήφιους πελάτες και εφόσον γνώριζαν την Καίτη που εκπροσωπούσε μια μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία , ήταν εύλογο ότι θα συνεργάζονταν μαζί της. Και έτσι έγινε. Η Καίτη έκανε τις πρώτες δύο αιτήσεις της. Συγχαρητήρια από την κ. Φωτεινή συγχαρητήρια από τον κ. Αντώνη και η Καίτη με άριστη ψυχολογία.

Όμως ο Αντώνης πολύ σύντομα άρχισε να υπενθυμίζει στην Καίτη ότι σε αυτή την δουλειά δεν επαναπαύονται ποτέ.<< Πότε θα φέρεις την επόμενη αίτηση;>> Της έλεγε. Τότε η Καίτη σκέφτηκε να κάνει στα παιδιά της ένα πρόγραμμα νοσοκομειακής περίθαλψης κάτι που το είχε ήδη σκεφτεί προ πολλού. Άλλες δύο αιτήσεις. Τώρα όμως αντιμετώπισε την ψυχρή αντιμετώπιση του Αντώνη και δεν άκουσε συγχαρητήρια. <<Δεν ήταν ξένοι οι πελάτες, δεν υπολογίζεται αυτό για δουλειά>>, της είπε. Η Καίτη όμως είχε ήδη τέσσερις αιτήσεις.

Και τότε έγινε το πρώτο θαύμα .Έκλεισε ραντεβού για πρώτη συνάντηση ,με τον κύριο Κλωνάρη , που τον γνώριζε πολλά χρόνια από την εκκλησία. Ο κύριος Κώστας Κλωνάρης ήταν για χρόνια επίτροπος στην εκκλησία, την γνώριζε πολύ καλά και από ευγένεια και μόνο δεν μπορούσε να αρνηθεί την συνάντηση. Του παρουσίασε ένα αποταμιευτικό προϊόν αλλά ήταν και ειλικρινής. Του ανέφερε ότι ήταν καινούργια στην δουλειά και καιγόταν για την πρώτη αίτηση. Ο κ. Κώστας τότε είπε ότι όσον αφορά τον ίδιο δεν θα ήθελε να κάνει κάτι, όμως θα ήθελε να κάνει για την αδελφή του που ήταν πολύ φτωχός άνθρωπος με προβλήματα υγείας , εγκαταλελειμμένη από τον άντρα της, με αβέβαιο μέλλον. Της είπε ότι ευχαρίστως θα ήθελε να κάνει η αδελφή του ένα αποταμιευτικό πρόγραμμα, που θα το πλήρωνε εκείνος. Το ίδιο απόγευμα συναντήθηκε με την Φιλιώ την αδελφή του Κ. Κώστα. Η πέμπτη αίτηση που στην συνείδηση της Καίτης μέτραγε για πρώτη. Αγκαλιές , φιλιά , συγχαρητήρια από τον κ. Αντώνη , χειροκροτήματα από τους συναδέλφους, μπράβο από την διευθύντρια.

Η Καίτη άρχισε να ενθουσιάζεται όσο ποτέ δεν είχε ενθουσιαστεί στην ζωή της. Τελικά αυτή η δουλειά είναι συναρπαστική. Θεέ μου. Μπράβο δεν είχε ακούσει στην ζωή της. Αυτό είναι ό, τι ακριβώς της έλλειπε. Η επιβράβευση. Για ό,τι είχε προσφέρει μέχρι τώρα στην ζωή της δεν υπήρχε ανθρώπινη επιβράβευση. Mόνο η καθαρή της συνείδηση. Εδώ λοιπόν θα φρόντιζε να ακούει πολλά μπράβο.

Και ήρθε και η έκτη αίτηση. Και η έβδομη και η όγδοη και η ένατη. Ναι ήταν καταπληκτικό. Της άρεσε. Της άρεσε πολύ. Θα έκανε τα πάντα για αυτή την συναρπαστική δουλειά. Θεέ μου, ότι ακριβώς της ταίριαζε, επαφή με συνανθρώπους, καταπληκτικά ασφαλιστικά προγράμματα, αν κατόρθωνε να βοηθήσει τους ανθρώπους να νιώσουν την αξία αυτών των προγραμμάτων, θα τους πρόσφερε πολύ μεγάλο καλό, και παράλληλα θα βελτίωνε και το εισόδημά της. Εργασία και προσφορά μαζί. Ο τελειότερος συνδυασμός για την Καίτη. Και η ζωή της άρχισε να αλλάζει σημαντικά. Ήταν μια ανατολή για την Καίτη , μια αναγέννηση, μια ανάσταση. Άρχισε να λείπει πολλές ώρες από το σπίτι της, και σταδιακά το σπίτι της πια δεν την έβλεπε. Ήταν συνέχεια στον δρόμο, ψάχνοντας πελάτες, σε εκδηλώσεις συλλόγων, σε μαγαζιά, οποιονδήποτε τον έβλεπε σαν πελάτη.

Μέσα της θεωρούσε τον εαυτό της ευεργέτη του κάθε πελάτη. Γιατί πίστευε στα ασφαλιστικά προϊόντα που πρότεινε.

Ο κύριος Αντώνης πλέον την αποδεχόταν , την πίστευε , την γέμιζε μπράβο, το ίδιο και η κ. Φωτεινή. Οι συνάδελφοι της έδιναν συγχαρητήρια, και η ζωή της στην <<The BEST>> άρχισε να γίνεται παραδεισένια για την Καίτη. Η αυτοπεποίθησή της στα ουράνια και η ενέργειά της ατέλειωτη και η ευτυχία της απερίγραπτη.

Ήρθε και η δέκατη και η ενδέκατη και η δωδέκατη αίτηση. Είχε βρει πολλούς πελάτες, μέσα από ανθρώπους που χρόνια συνεργαζόταν στους φιλανθρωπικούς συλλόγους. Πολλούς και από την εκκλησία. Για μια εικοσαετία ήταν στην επιτροπή της ενορίας της. Ήξερε πάρα πολύ κόσμο που την αγαπούσε και την εκτιμούσε πολύ μετά από τόσα χρόνια που την ήξερε. Ήρθε και η δέκατη τρίτη και η δέκατη τέταρτη, και η δέκατη πέμπτη αίτηση. Οι πελάτες που αποκτούσε ήταν στην αρχή γνωστοί και φίλοι από τον κύκλο αυτό και το αξιοσημείωτο ήταν ότι οι περισσότεροι προχωρούσαν στην αγορά ασφαλιστικού προγράμματος περισσότερο για να βοηθήσουν εκείνη και λιγότερο για το ίδιο το πρόγραμμα. Και ήρθε και η δέκατη έκτη αίτηση και η δέκατη έβδομη και η τριακοστή και η πεντηκοστή και…

Γνώρισε και τον κ. Αργύρη Γαβριάτο. Ήταν ο γενικός επιθεωρητής και των πέντε ορόφων που είχε το κτίριο, όλοι όροφοι που ασκούσαν την ασφάλεια ζωής. Άκουσε και από αυτόν συγχαρητήρια.

Και ο αριθμός των συμβολαίων που έκανε άρχισε σιγά-σιγά να πηγαίνει στα ύψη. Το γραφείο άρχισε να γίνεται το σπίτι της και οι άνθρωποι του γραφείου οι άνθρωποι της ζωής της. Το όνομά της στον πίνακα ανέβαινε μέρα με την μέρα και τελικά ο χώρος αυτός ήταν το τελικό πεπρωμένο της. Και όσον αφορά τον Γιώργο και τα παιδιά, δεν πειράζει, είχε προσφέρει τα πάντα μέχρι τώρα , ας είχε πια προτεραιότητα στην ζωή της κάτι που την ενθουσίαζε.

Και ο κ. Αντώνης πλέον την αποδεχόταν και την πίστευε . Και η κ. Φωτεινή τον ίδιο. Και η συνάδελφοι το ίδιο. Και η αποδοχή ήταν γλυκιά για την Καίτη. Της άρεσε. Την ενθουσίαζε. Την γέμιζε ενέργεια, πυροδοτούσε τον ενθουσιασμό και το πείσμα της και την την τόλμη της . Η αποδοχή.

                                            ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

                                       Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ

<<Όταν αναζητάς την ευτυχία για τον εαυτό σου , αυτή πάντοτε θα σου ξεφεύγει. Θα την βρεις , μόνο όταν αναζητάς την ευτυχία για τους άλλους.>> Λόγια ενός αγαπημένου συγγραφέα της Καίτης. Τα πίστευε ακράδαντα αυτά τα λόγια η Καίτη ,τουλάχιστον μέχρι εκείνη την στιγμή ζωή της , είχε εκπαιδευτεί κατάλληλα ώστε και να τα πιστεύει και να τα εφαρμόζει.

Είχαν περάσει οι πρώτοι μήνες, όταν ο κ.Αντώνης την φώναξε να της μιλήσει, όχι για δουλειά αυτή την φορά . Έκατσε στο γραφείο του και μίλησαν για την ζωή του, για τις πεποιθήσεις του , τις απόψεις του και γιατί είχε αρχίσει να την βλέπει για δικό του άτομο. Της είπε να του μιλάει στον ενικό και της εμπιστεύτηκε ότι στην οικογένειά του είχαν υποστεί για κάποιο λόγο, μια τεράστια οικονομική καταστροφή. Της ανάφερε πράγματα που δύσκολα τα εμπιστεύεσαι σε άνθρωπο, αλλά είχε καταλάβει – έτσι της είπε- ότι ήταν άτομο αξιόλογο, ικανό να το εμπιστευτεί κανείς . Της είπε ότι την είχε αξιολογήσει πραγματικά σαν άτομο του Θεού και το εκτιμούσε πολύ αυτό. Πίστευε ότι ό Θεός που αγαπούσε τόσο και υπηρετούσε, την βοηθούσε και θα την βοηθούσε.

Της είπε λοιπόν ότι είχε στο παρελθόν ένα πάθος που κατάστρεψε και αυτόν και την οικογένειά του. Τον τζόγο. 800.000 ευρώ χρέος. Τώρα βέβαια είχε αλλάξει νοοτροπία είχε μετανιώσει για όλα, και πάλευε να σώσει ό,τι μπορούσε από την ζωή του, την αξιοπρέπειά του, και την οικογένειά του. Είχε πάψει να είναι εξαρτημένος από αυτό το πάθος όμως η καταστροφή είχε γίνει και προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να βγάζει από το μυαλό την ελπίδα του κέρδους από τυχερά παιχνίδια κάθε φορά που η ψυχολογία του ήταν πολύ άσχημη λόγω της άθλιας οικονομικής του κατάστασης. Ήταν ένας άνθρωπος σε περίοδο <<ανάρρωσης>> από την εξάρτηση του τζόγου, και όλη η ελπίδα του ήταν αυτή η δουλειά και πόση παραγωγή –συμβόλαια θα έκαναν οι ασφαλιστές. Το εισόδημά του καθώς και το εισόδημα της Φωτεινής είχε πλήρη εξάρτηση από τις προμήθειες των ασφαλιστών που προέκυπταν από συμβόλαια που είχαν κάνει. Έπαιρνε ένα μικρό μέρος αυτής της προμήθειας. Η ζωή του ήταν μια διαρκής αγωνία και ένας συνεχόμενος φόβος για την επόμενη ημέρα. Με μεγάλη δυσκολία ανταποκρινόταν η οικογένειά του στις ανάγκες της καθώς το ποσό που έπρεπε να καταβάλει κάθε μήνα στις τράπεζες ήταν τεράστιο. Όμως δεν μπορούσε πια να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των εξόδων της οικογένειάς του. Και στο φαγητό ακόμα δυσκολεύονταν. Οι λογαριασμοί έπεφταν ο ένας επάνω στον άλλο, απλήρωτοι. Και ήταν πολλοί οι μήνες που δεν μπορούσε να πληρώνει την κοινωνική του ασφάλιση και αυτό μάλιστα το κρατούσε μυστικό από την Φωτεινή. Την Φωτεινή την αγαπούσε πολύ όμως εκείνη δεν τον εκτιμούσε πια. Του φερόταν με τρόπο που έδειχνε την πλήρη απόρριψη στο πρόσωπό του. Του μιλούσε άσχημα και προσβλητικά. Και πάντοτε του υπενθύμιζε τα λάθη του.

Επίσης της εμπιστεύτηκε ένα άλλο μεγάλο του πρόβλημα. Ότι πάντοτε έβλεπε στον ύπνο του προφητικά όνειρα που είχαν να κάνουν με δυσάρεστα γεγονότα. Τα όνειρα αυτά έβγαιναν πάντοτε αληθινά. Αυτό του χάλαγε την ηρεμία της ζωής του και τον κρατούσε σε μία διαρκή αγωνία. Επίσης της είπε ότι άκουγε περίεργες φωνές και είχε περίεργα οράματα. Έβλεπε την Φωτεινή να του μιλάει ενώ εκείνη δεν υπήρχε πουθενά , έβλεπε τον Κωστάκη το πεντάχρονο αγοράκι του να έρχεται να τον ξυπνάει το βράδυ ενώ το παιδί εξακολουθούσε να κοιμάται,και ότι πάντοτε έβλεπε την <<αύρα >> του άλλου μπορώντας να διακρίνει την ψυχολογική του κατάσταση. Επειδή ήξερε τους δεσμούς της με την εκκλησία, την παρακάλεσε αν υπάρχει τρόπος να τον βοηθήσει. Η Καίτη του είπε ότι θα έκανε ότι ήταν δυνατόν, και θα προσπαθούσε να τον φέρει σε επαφή με γνωστούς της ιερείς και πνευματικούς. Εκείνη την στιγμή η Καίτη ούτε καν αμφέβαλε για την ψυχική υγεία και νοητική κατάσταση του Αντώνη. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν πώς να τον βοηθήσει. Της είπε ότι την εκτιμά , του απάντησε ότι τον εκτιμά και εκείνη και τον ευχαρίστησε για την εμπιστοσύνη.

Τώρα πια το γραφείο έγινε για την Καίτη , ένας τόπος όπου κατάλαβε πλέον ότι , ο Θεός που υπηρετούσε όλα αυτά τα χρόνια την έστειλε .Και θυμήθηκε τον όρκο της.

Έπρεπε πια να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να βοηθήσει όχι μόνο το γραφείο , όχι μόνο τον εαυτό της , αλλά το κυριότερο , αυτόν τον άνθρωπο που της έδειξε τόση εμπιστοσύνη, και της ανέφερε καθαρά οικογενειακό του πρόβλημα. Ναι, αυτή ήταν η καινούργια αποστολή που της είχε αναθέσει ο Θεός. Δεν βρέθηκε τυχαία σε αυτόν τον χώρο. Την έστειλε ο Ουρανός. Και εκείνη θα έδινε τον εαυτό της , την ψυχή της και τον χρόνο της για να βοηθήσει αυτή την οικογένεια ,να βοηθήσει τον Αντώνη και την Φωτεινή. Γιατί και η Φωτεινή ήταν αξιέπαινη που μετά από το τραγικό ολίσθημα του συζύγου της ήταν στο πλάι του και αγωνίζονταν μαζί του άσχετα από την συμπεριφορά που η Καίτη ήταν σίγουρη ότι της <<ξέφευγε>> λόγω της δύσκολης κατάστασης που είχε βρεθεί. Ναι, η Καίτη έπρεπε να κάνει τα πάντα για τον Αντώνη και την Φωτεινή. Ο Θεός θα την βοηθούσε με την σειρά Του. Πάντοτε ήταν δίπλα της όταν εκείνη ήταν δίπλα στα παιδιά Του. Και το υπέροχο συναίσθημα της συμπόνιας, της κατανόησης , της αλληλεγγύης , της συμπαράστασης , άρχισε να καταλαμβάνει για μια ακόμα φορά σημαντικό ρόλο στην καρδιά της. Εξ άλλου υπήρχε και ο όρκος.

                                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

                                                    Η ΔΟΞΑ

Η Καίτη έκανε και άλλα συμβόλαια και κάθε ημέρα κέρδιζε και περισσότερα χρήματα, φήμη, δόξα και αποδοχή.

Οι πελάτες πλήρωναν κανονικά στο ταχυδρομείο τα ασφάλιστρά τους, έτσι είχαν επιλέξει με το σκεπτικό ότι, αν καμιά φορά δεν είχαν τον χρόνο, να τους εξυπηρετούσε εκείνη με το να τις δίνουν εκείνης τα χρήματα.Σχεδόν όλοι ανήκαν στην εμβέλεια της περιοχής κατοικίας της. Εκείνην πάλι δεν την πείραζε κάτι τέτοιο, δηλαδή να εισπράττει καμιά φορά τα ασφάλιστρα, εφόσον μάλιστα ο Αντώνης την προέτρεπε και για αυτό,γιατί έτσι είχε καλή επαφή με τους πελάτες, τους έβλεπε συχνά και της έδιναν συνέχεια νέες συστάσεις για νέους πελάτες. Και το ότι η σύμβαση που είχε υπογράψει έλεγε ότι απαγορεύεται από τον ασφαλιστή η είσπραξη ασφαλίστρων, δυστυχώς δεν έπεσε στην αντίληψη της Καίτης , γιατί απλά υπέγραψε μια σύμβαση που δεν την διάβασε ποτέ, έχοντας τυφλή εμπιστοσύνη στους προισταμένους της ότι ποτέ δεν θα την προέτρεπαν να κάνει κάτι αντικανονικό. Εξ άλλου είχε διαπιστώσει ότι και άλλοι ασφαλιστές ενεργούσαν με παρόμοιο τρόπο.

Είχε περάσει αρκετοί μήνες και τα πράγματα ήταν πολύ καλά για την Καίτη. Οι πελάτες πλήρωναν μέχρι τον τελευταίο και κάθε μήνα οι προμήθειες που έπαιρνε η Καίτη ήταν πάρα πολύ καλές. Αισθανόταν υπερήφανη. Τα προσωπικά της χρήματα που κέρδιζε με την αξία της. Και ευτυχώς γιατί στο μαγαζί του Γιώργου τα πράγματα άρχισαν να μην πηγαίνουν και τόσο καλά. Και η Καίτη άρχισε πλέον με ευχαρίστηση να αναλαμβάνει προσωπικά εκείνη και μόνο εκείνη τα χρήματα που αφορούσαν τα έξοδα του σπιτιού της.

Ο Αντώνης της συμπαραστεκόταν με τον καλύτερο τρόπο. Την επαινούσε και την ενθάρρυνε, και κάθε ημέρα που περνούσε δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει χωρίς την ψυχολογική του βοήθεια και συμπαράσταση. Συζητούσε μαζί της και τα προσωπικά του προβλήματα. Όλα σε σχέση με την άσχημη οικονομική κατάσταση που είχε προκαλέσει στην οικογένειά του με το μεγάλο του πάθος. Η Καίτη με την σειρά της τον ενθάρρυνε. Του έλεγε ότι όλα θα πάνε πολύ καλύτερα και το πίστευε. Είχε αρχίσει να προσεύχεται για αυτόν και για την Φωτεινή μέρα και νύχτα. Εξ άλλου δεν ξεχνούσε ότι η βοήθεια στον Αντώνη και στην Φωτεινή ήταν η αποστολή της. Δεν ξεχνούσε τον όρκο της. Και αυτό της έδινε φτερά και κάθε ημέρα γινόταν καλύτερη στην δουλειά της. Όσο περισσότερες αιτήσεις έφερνε τόσο περισσότερο θα βοηθούσε τον Αντώνη και την Φωτεινή. Παράλληλα βέβαια και τον Γιώργο. Ναι, ήταν ευτυχισμένη και αγαπούσε , αγαπούσε όλο τον κόσμο, αγαπούσε τους ασφαλιστές του γραφείου που ήταν όλοι εξαιρετικοί συνάδελφοι, τους ασφαλιστές της ομάδας της , τους πελάτες της , την Φωτεινή και τον Αντώνη . Την Φωτεινή την θαύμαζε πολύ. Ήταν υπόδειγμα διευθύντριας γραφείου. Πάντοτε προσπαθούσε να κάνει το καλύτερο για τους ασφαλιστές του γραφείου, και φρόντιζε να οργανώνει συχνά συγκεντρώσεις όπου οι ασφαλιστές ενημερώνονταν και εκπαιδεύονταν. Όμως την ουσιαστική επαφή και συνεργασία την είχε αποκλειστικά με τον Αντώνη. Και η επαφή αυτή δεν περιορίζονταν μόνο σε θέματα δουλειάς .Ο Αντώνης επιζητούσε καθημερινά την στήριξή της και την ενθάρρυνσή της όσο αφορά τα προσωπικά του προβλήματα που η λύση τους ήταν άμεσα εξαρτημένη από την πορεία της δουλειάς. Και η Καίτη προσπαθούσε να του εμπνεύσει και να του μεταδώσει την πίστη της. Ήταν σχεδόν πάντοτε αγχωμένος με μια διαρκή αγωνία στην σκέψη , αλλά από την Καίτη ήθελε να είναι πάντοτε ήρεμη και ευδιάθετη. Του άρεσε να την βλέπει να γελάει. Έτσι της έλεγε. Και σιγά –σιγά καθιερώθηκε μια μορφή συνεργασίας με αντιθέσεις .Το άσπρο και το μαύρο. Την απαισιοδοξία και την αισιοδοξία. Τον φόβο και την πίστη. Την αγωνία και την ελπίδα.

Μια ημέρα ο Αντώνης της είπε πως θα έρθουν νέα άτομα στο γραφείο και χρειάζεται την βοήθειά της. Ήταν πολύ σημαντικό να ενισχυθεί η ομάδα με άτομα. Περισσότερα άτομα, περισσότερη δουλειά, περισσότερα έσοδα, περισσότερες πιθανότητες διάκρισης. Έτσι και έγινε.

Ήρθαν κάποια νέα άτομα τέσσερα στο σύνολό τους και έπρεπε να μπουν γρηγορότερα στο κλίμα, για να μάθουν να κάνουν παραγωγή-συμβόλαια.

Ο Αντώνης την παρακάλεσε να βοηθήσει στην εκπαίδευση αυτών των ατόμων. Έτσι για χάρη της Μαργαρίτας , της Καίτης , της Πελαγίας και της Ζαχαρούλας που ήταν τα νέα άτομα, το τέλος του καλοκαιριού που ακολούθησε, με την αρχή του φθινοπώρου, η Καίτη καθόταν με τον Αντώνη μέχρι αργά για την εκπαίδευση αυτών των ατόμων.

Της ζητήθηκε να μην κάνει παραγωγή εκείνο το διάστημα για να βοηθήσει τα νέα άτομα. Αγάπησε τους νέους συναδέλφους, τους βοηθούσε , έδινε κομμάτια καρδιάς για αυτούς, πήγαινε μαζί τους σε ραντεβού με πελάτες. Κάποια ημέρα όμως συνέβη μια πρώτη παρεξήγηση με τον Αντώνη. Ο Αντώνης της ζήτησε να παραχωρήσει ένα συμβόλαιο δικό της που μόλις έκανε , στην Μαργαρίτα για να βοηθηθεί μια και ήταν νέα ασφαλίστρια. Η Καίτη αρνήθηκε. Τότε ο Αντώνης θύμωσε πολύ. Της έκλεισε απότομα το τηλέφωνο. Όλη την υπόλοιπη ημέρα η Καίτη του τηλεφωνούσε, αλλά δεν της απαντούσε. Η Καίτη μετάνιωσε για την άρνησή της. Τον είχε πληγώσει. Δεν θα το ξανάκανε. Άσε που η συμπεριφορά της ήταν εγωιστική. Αισθάνθηκε ένοχη. Παραχώρησε το συμβόλαιο στην Μαργαρίτα. Και άρχισε συστηματικά να βοηθάει την Μαργαρίτα. Δεν την ένοιαζε. Αυτό άρχισε να το θεωρεί φυσιολογικό , αποστολή της και ήταν πολύ ευτυχισμένη, όταν ο Αντώνης ήταν ευχαριστημένος μαζί της και για αυτό πάντα έκανε ό,τι της έλεγε. Συγκεκριμένα για την Μαργαρίτα , έμαθε ότι είχαν στο σπίτι της μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Σχεδόν πεινούσαν. Ή Μαργαρίτα όμως δεν μπορούσε να κάνει παραγωγή- συμβόλαια. Έπρεπε να συνεχίσει να την βοηθάει. Η Καίτη τότε της παραχώρησε συμβόλαια που έκανε εκείνη σε πελάτες , για να φαίνονται στην παραγωγή της Μαργαρίτας. Αυτό συνεχίστηκε για κάποιους μήνες, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή η Μαργαρίτα θα μπορούσε να κάνει μόνη της συμβόλαια. Εξ άλλου βοηθώντας την Μαργαρίτα, βοηθούσε τον Αντώνη , βοηθώντας την ομάδα που ήταν υπόλογος, βοηθώντας στο εισόδημά του, βοηθώντας το γραφείο. Όταν η Καίτη κάποια στιγμή δεν μπορούσε να κάνει συμβόλαια για την Μαργαρίτα , τότε της πρόσφερε δύο συμβόλαια που είχαν να κάνουν με αποταμίευση σε δύο φτωχές οικογένειες που ήξερε, συμβόλαια που θα πλήρωνε η Καίτη. Και ο Θεός θα της έδινε.

Παράλληλα όμως με όλα αυτά , στην ζωή της Καίτης μπήκε μια λέξη που αργότερα θα σημάδευε την ζωή της.

<<ΣΤΟΧΟΣ>>.

Ο κ. Γαβριάτος , ο γενικός επιθεωρητής έβαλε στόχο στην ομάδα του Αντώνη τουλάχιστον 50.000 ευρώ ετήσια παραγωγή κάθε μήνα. Δηλαδή το σύνολο των χρημάτων που έπρεπε να πληρώνουν όλοι μαζί οι πελάτες που έκαναν συμβόλαια κάθε μήνα να είναι τον χρόνο 50.000 ευρώ. Και αυτό έπρεπε να γίνεται κάθε μήνα. Η ομάδα του Αντώνη που ανήκε και η Καίτη πήγαινε να κτυπήσει μια από τις καλύτερες θέσεις στην Ελλάδα και έπρεπε σ’ αυτό να βοηθήσει όχι με μέρος από τις δυνάμεις της, αλλά υπερπηδώντας τις δυνάμεις της. Άρχισε να δουλεύει και τα Σαββατοκύριακα. Ο Αντώνης της συμπαραστεκόταν με το να της τηλεφωνά και να την ενθαρρύνει. Της συμπαραστεκόταν και στο γραφείο, αλλά της υπενθύμιζε ότι ένα μεγάλο μέρος παραγωγής το περιμένει από αυτήν, μια και είχε φανεί μέχρι τώρα ότι η Καίτη πήγαινε εξαιρετικά καλά.

Η Καίτη τότε ξεπέρασε τον εαυτό της , ξεπέρασε κάθε αναστολή, δισταγμό και φόβο και άρχισε να προσεγγίζει αγνώστους. Πηγαίνοντας στο γραφείο δεν άφηνε μαγαζί , δεν άφηνε άνθρωπο που τυχαία αντάλλασαν δύο λέξεις που να μην του προτείνει.

Δεν υπήρχε πια για αυτήν τόπος και χρόνος . Οπουδήποτε και οποτεδήποτε ήταν για αυτήν κατάλληλη στιγμή για να προσεγγίσει και να προτείνει. Η ζωή της ήταν δρόμος , πελάτες , γραφείο και αργά το βράδυ στο σπίτι της για να κοιμηθεί. Της άρεσε, της άρεσε πολύ. Ήταν συναρπαστική και η επαφή με άγνωστους ανθρώπους. Τόσες νέες γνωριμίες , πόσο ευτυχισμένη ήταν!

Έσπαγαν τα τηλέφωνα κάθε φορά που η Καίτη πετύχαινε αίτηση. Έστελνε μήνυμα γεμάτη χαρά στον Αντώνη και του έλεγε τι πετύχαινε κάθε φορά. Έπαιρνε μηνύματα με μπράβο, συγχαρητήρια, είσαι θεά, είσαι το Έβερεστ . Και η ομάδα ανέβαινε. Και ανέβαινε κατά 70% από την παραγωγή της Καίτης. Και αυτό την ανέβαζε ψυχολογικά στα ουράνια. Τελικά είχε ικανότητες που δεν τις ήξερε και τις έβλεπε μόνη της. Τον στόχο η ομάδα του Αντώνη τον έπιανε κάθε μήνα περισσότερο με την βοήθεια της Καίτης . Αυτό βέβαια κάτω από ένα πρίσμα λογικής αντιμετώπισης, δεν ήταν απόλυτα φυσιολογικό και υγιές. Εφόσον το γραφείο παραγωγής ήταν από τα καλύτερα όπως της είχαν πει στην αρχή, όποτε και οι ασφαλιστές του θα ήταν πολλοί καλοί στην δουλειά τους, γιατί έκαναν μόνο το ένα τρίτο σχεδόν από την παραγωγή της Καίτης ; Και εφόσον το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της ομάδας της Καίτης προερχόταν από εκείνη, θα ήταν δίκαιη και αντικειμενική η εικόνα της ομάδας σαν από τις καλύτερες; Αυτές όμως τις σκέψεις η Καίτη τις έβγαζε γρήγορα από το μυαλό της. Όλα αυτά κατά την άποψή της ήταν προσωρινά. Κάποια στιγμή θα έκαναν και τα άλλα παιδιά της ομάδας μεγάλες παραγωγές για να μπορεί και η Καίτη να κάνει μικρότερες .Τώρα όμως , στον παρόντα χρόνο έπρεπε να βοηθήσει με νύχια και με δόντια. Ο γενικός επιθεωρητής ζητούσε από τον Αντώνη παραγωγή 50000 ευρώ τον μήνα. Και η Καίτη έβλεπε μπροστά της μόνο την ομάδα, τον Αντώνη , την Φωτεινή και το γραφείο.

Αν πλησίαζε τέλος του μήνα και η ομάδα είχε π.χ. 20.000 ευρώ ετήσια παραγωγή, η Καίτη έτρεχε να φέρει τις άλλες 30.000 ευρώ. Έφτιαχνε μόνη της αναλύσεις αναγκών του πελάτη και όταν έφευγε από το σπίτι της το πρωί και μέχρι να πάει προς το μεσημέρι στο γραφείο δεν άφηνε μαγαζί, δεν άφηνε γνωστό, δεν άφηνε τίποτα που να περπατάει και να κινείται, χωρίς να το πλησιάσει και να του προτείνει ασφάλιση. Πήγαινε στο γραφείο προς το μεσημέρι και όταν έφευγε το απόγευμα έκανε πάλι τις ίδιες κινήσεις .Το σπίτι της πια δεν την έβλεπε και εξ άλλου ο άντρας της εργαζόταν στο μαγαζί μέχρι αργά.

Ο Αντώνης της συμπαραστεκόταν, τηλεφωνώντας της συνέχεια όπου βρισκόταν και όσο έβλεπε ότι η πορεία της ήταν εξαιρετική και αν κάποια στιγμή η Καίτη <<χαλάρωνε>> ο Αντώνης άλλαζε τρόπο επικοινωνίας μαζί της και γινόταν αυστηρός, πιεστικός και απαιτητικός υπενθυμίζοντάς της τι μπορεί να κάνει και δεν το έχει κάνει. Στο γραφείο κάθε μεσημέρι φρόντιζε να χαλαρώνουν λίγο με το να τρώνε , να συζητάνε θέματα της δουλειάς και ό,τι άλλο τους απασχολούσε στην ζωή τους. Συζητούσαν και για όλα τα προσωπικά τους θέματα. Για τις οικογένειές τους για τα προβλήματα που προέκυπταν στην ζωή τους , για πιθανές λύσεις αυτών των προβλημάτων. Ο Αντώνης πια ήταν για την Καίτη ένας αδελφός. Έτσι άρχισε να τον βλέπει .Ένας δεύτερος αδελφός που είχε μπει στην ζωή της.(είχε ήδη έναν). Τα τηλεφωνήματα που λάμβανε από τον Αντώνη και εκτός εργασίας ,άρχισαν να αυξάνονται. Συζητούσαν για θέματα δουλειάς και για θέματα ζωής για ώρες. Την έκανε να αισθάνεται καλά, με τον να της ανοίγει πτυχές του εαυτού του, και να της λέει τα πάντα. Τις προηγούμενες ασχολίες του πριν να ασχοληθεί με τον ασφαλιστικό κλάδο ,τις σχέσεις με τους γονείς του, το πώς γνώρισε την Φωτεινή , το πόσο αγαπούσε την οικογένειά του. Έλεγε και ωραία ανέκδοτα. Μετά από καιρό άρχισε να της στέλνει και ενθαρρυντικά τηλεφωνικά μηνύματα. Είτε Σαββατοκύριακο στο σπίτι, είτε τις καθημερινές όταν ήταν σε πελάτες. Μηνύματα που έλεγαν από μια απλή καλημέρα ,μέχρι ανέκδοτα. Αυτά τα μηνύματα σιγά-σιγά έγιναν καθημερινότητα για την Καίτη και άρχισαν να γίνονται η μπαταρία που τροφοδοτούσε την ενέργειά της. Και ο διευθυντής και μάνατζερ της Καίτης γνώριζε ότι η ψυχολογική ενθάρρυνση και η επιβράβευση μόνο καλό θα έκαναν στην πορεία της προσπάθειας της Καίτης . Της έλεγε μάλιστα ότι το τηλέφωνό του ήταν διαθέσιμο για αυτήν τουλάχιστον μέχρι τις 12 το βράδυ .Και η Καίτη γνώριζε πόσο μεγάλη σημασία είχε για τον Αντώνη μετά από τα τεράστια λάθη που είχε κάνει να καταξιωθεί και στα μάτια της Φωτεινής με την επαγγελματική του επιτυχία. Επιτυχία που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιτυχία της Καίτης.

Στην δουλειά όμως ο Αντώνης ήταν πάντοτε πολύ αγχωμένος, λόγω της πίεσης από τον επιθεωρητή κύριο Γαβριάτο για την συγκεκριμένη παραγωγή αλλά και λόγω της αγωνίας αν τα πράγματα θα πήγαιναν καλά και θα έκαναν οι ασφαλιστές της ομάδας, παραγωγή. Η πίεση του επιθεωρητή του κ. Γαβριάτου, ήταν ίσως υπέρ του δέοντος μεγάλη. Τηλεφωνούσε στον Αντώνη πάντοτε και τουλάχιστον κάθε βράδυ για να μάθει αν την συγκεκριμένη ημέρα είχε γίνει παραγωγή από την ομάδα του. Και αν είχε γίνει καλή παραγωγή ο Αντώνης άκουγε τα συγχαρητήρια και πήγαινε στον ουρανό από την χαρά του. Αν ομως δεν είχε γίνει παραγωγή , τότε ...άσχημα τα πράγματα για τον Αντώνη λόγω της αντίδρασης του Γαβριάτου.Το κακό όμως είναι ότι ο Αντώνης το μεγάλο του άγχος που προερχόταν και από την οικονομική του κατάσταση που είχε εξάρτηση από την παραγωγή και από΄την πίεση του Γαβριάτου , το μετέδιδε στους ασφαλιστές της ομάδας και ειδικά στους νέους. Οι νέοι ασφαλιστές άρχισαν να εισπράττουν μεγάλη πίεση , πράγμα που τους έριχνε την ψυχολογία. Η Καίτη προσπαθούσε να παίζει τον ρόλο του <<πυροσβέστη>> και να τους εμψυχώνει. Και δεν έδινε καμία σημασία στις <<κακές >> κριτικές που άκουγε για τον Αντώνη από παλιούς και νέους ασφαλιστές. Αυτές οι κριτικές άρχισαν να χαϊδεύουν τα αυτιά της Καίτης όλο και περισσότερο, αλλά εκείνη το μόνο που σκεφτόταν ήταν πώς μπόρεσαν κάποιοι συνάδελφοι να κρίνουν τόσο άδικα τον Αντώνη. Οι παλιοί δεν τον θεωρούσαν πολύ ακέραιο άνθρωπο και οι νέοι τον κατάκριναν για τον πιεστικό τρόπο που τους αντιμετώπιζε. Όμως η Καίτη σαν <<άνθρωπος του Θεού >> δεν έδινε καμία σημασία σε ότι άκουγε, παρά μόνο σε ότι έλεγε η δική της καρδιά.

‘Όμως τα πρώτα προβλήματα άρχισαν.

                                      KEΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

                                         Η ΒΟΗΘΕΙΑ

Τα νέα παιδιά άρχισαν να φεύγουν το ένα μετά το άλλο, αφήνοντας πίσω συμβόλαια. Έφευγαν γιατί δεν μπορούσαν να αντέξουν την πίεση να κάνουν παραγωγή και δεν κατάφερναν ούτως ή άλλως να την κάνουν. Εξ άλλου είχε περάσει το πρώτο διάστημα που η εταιρεία έδινε << χρηματοδότηση>> δηλαδή πολύ περισσότερα χρήματα από τις προμήθειες που δικαιούνταν βάσει των συμβολαίων που είχαν κάνει ( αυτή ήταν η τακτική της εταιρείας για τους νέους συνεργάτες) είχαν πάρει αρκετά χρήματα που για να τα έπαιρναν εκ νέου θα έπρεπε πια να κάνουν μεγαλύτερη παραγωγή πράγμα που δεν το κατάφερναν. Ειδικά η Μαργαρίτα με τίποτα. Είχε πάρει όμως ήδη αρκετά χρήματα με την βοήθεια της Καίτης , μόνο που η Καίτη δεν μπορούσε πια να την βοηθήσει άλλο έπρεπε να ασχοληθεί αποκλειστικά με την δική της παραγωγή.

Όμως τα περισσότερα συμβόλαια που άφηναν πίσω ,οι νέοι ασφαλιστές που σταδιακά έφευγαν, δεν πληρώνονταν από τους πελάτες, και πήγαιναν για ακύρωση .Ήταν πρωτοετή συμβόλαια, δηλαδή συμβόλαια που δεν είχαν κλείσει ένα χρόνο από την έναρξή τους. Μεγάλη ζημιά για τον Αντώνη και την Φωτεινή. Η ακύρωση πρωτοετών συμβολαίων μετρούσε πολύ αρνητικά, όσον αφορά τους ασφαλιστές αλλά κυρίως τους προϊσταμένους τους. Όταν υπήρχε ακύρωση πρωτοετών συμβολαίων για να αποσβεστεί η ζημιά έπρεπε η επόμενη παραγωγή, να είναι διπλάσια και τριπλάσια. Ο Αντώνης ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Έλεγε στην Καίτη ότι η ακύρωση αυτών των συμβολαίων θα του στοίχιζε την καριέρα του και θα υποβιβαζόταν, από διευθυντή ομάδας σε ασφαλιστή, εάν ακυρώνονταν. Κρίμα μεγάλο κρίμα, μετά από τόσο κόπο και τόσο τρέξιμο .Μεγάλη ζημιά. Δεν θα το άντεχε ο Αντώνης και η Φωτεινή θα στενοχωριόταν πολύ. Και η Καίτη πονούσε. Δεν του άξιζε του Αντώνη ο υποβιβασμός, ούτε ο καταποντισμός της ομάδας του. Δεν της άξιζε της Φωτεινής.Αυτή η ομάδα που ανήκε η Καίτη ήταν για αυτήν ένας νέος <<συγγενικός κύκλος >> που είχε προστεθεί στην ζωή της. Και τους αγαπούσε όλους. Και θα έκανε τα πάντα. Τον όρκο της στον Θεό δεν ήταν δυνατόν να τον ξεχάσει.

Και τότε ο Αντώνης παρακάλεσε για κάτι στο οποίο δεν μπόρεσε να αρνηθεί η Καίτη την βοήθειά της. Θα κάλυπτε τα απλήρωτα συμβόλαια των πελατών των άλλων ασφαλιστών μέχρι να κλείσουν χρόνο. Δεν έφθαναν οι δικές της προμήθειες, το ποσό που έπρεπε να καλύπτεται ανά διαστήματα ήταν μεγάλο. Εν τω μεταξύ είχαν δυστυχώς προκύψει προβλήματα στην δουλειά του άντρα της που είχαν να κάνουν με χρέη. Έπρεπε να βοηθήσει τον άντρα της και το σπίτι της επειδή οι δουλειές στο μαγαζί άρχισαν δυστυχώς να πηγαίνουν ακόμα πιο άσχημα και ο Γιώργος δεν μπορούσε να αποπληρώνει τα δάνεια που αφορούσαν την επιχείρηση. Ο Αντώνης της είπε ότι δικαιούται δάνειο 7000 από την The BEST.

Ζήτησε το δάνειο και το πήρε. Πλήρωσε όλα τα προς ακύρωση συμβόλαια, προς το παρόν τις δόσεις που εκκρεμούσαν, έσωσε τον Αντώνη και το γραφείο. Βοήθησε και τον άντρα της. Ήταν ευχαριστημένη και ψυχικά ανεβασμένη με αυτό. Αυτό βέβαια δεν έπρεπε να το μάθει η εταιρεία ήταν αντικανονικό , θα το ήξερε μόνο ο Aντώνης ,η Καίτη και πιθανόν η Φωτεινή. Ο Αντώνης είχε πει στην Καίτη ότι θα ενημέρωνε την Φωτεινή για την σωτήρια κίνηση της Καίτης , και βέβαια δεν ήταν δυνατόν να μην το μάθαινε η Φωτεινή εφόσον οι δόσεις των επικίνδυνων για ακύρωση συμβολαίων πληρώνονταν κατευθείαν από το γραφείο με λευκές αποδείξεις. Μάλιστα από κάποια υπονοούμενα του Αντώνη δημιουργήθηκε στην Καίτη η εντύπωση ότι κάτι έμαθε για αυτή της την κίνηση και ο επιθεωρητής Γαβριάτος. Το θέμα είναι ότι όλοι στα μάτια της εταιρείας, βγήκαν ασπροπρόσωποι. Βέβαια η Καίτη θα πλήρωνε για αρκετούς μήνες τις δόσεις αυτών των συμβολαίων, αλλά ο Θεός θα της έδινε.

Το δάνειο θα της το κρατούσε η εταιρεία κάθε μήνα από τις προμήθειές της, αλλά δεν την πείραζε, ο Θεός θα βοηθούσε να έχει δουλειά, όπως βοήθησε μέχρι τότε.

<<Ελάφρωσε το φορτίο σου, αρχίζοντας από σήμερα. Όσο λιγότερα κρατάς , τόσο ελεύθερος είσαι. Το μοίρασμα είναι μια πράξη ανώτερης επίγνωσης. Τελικά θα μπορείς να χαρίζεις και τα πράγματα που ακόμα χρησιμοποιείς, ενώ αργότερα θα χαρίζεις ακόμα και τα χρήματά σου. Θα γνωρίζεις ότι όλα όσα δίνεις θα σου επιστραφούν στο δεκαπλάσιο>>. Αυτά τα λόγια πάλι του αγαπημένου της συγγραφέα που ήταν και λόγια πού σφράγιζαν τις πεποιθήσεις της, ήρθαν στο μυαλό της Καίτης , όταν ο Αντώνης πήρε το θάρρος να της ζητήσει για πρώτη φορά ξεκάθαρα οικονομική βοήθεια, περίπου 500 ευρώ, γιατί έπρεπε να πληρώσει οπωσδήποτε κάποιους λογαριασμούς και δεν είχε άλλο περιθώριο. Η Καίτη τα έδωσε ευχαρίστως. Δεν τα δάνεισε, τα χάρισε. Αλλά ο Θεός θα της έδινε. Και κάποια άλλη στιγμή της ζήτησε να του πληρώσει το συμβόλαιο που αφορούσε τον ίδιο όσον αφορά την νοσοκομειακή του περίθαλψη , επειδή δεν είχε να το πληρώσει. Και ο Θεός θα της έδινε. Και κάποια άλλη στιγμή το συμβόλαιο ενός πελάτη του ίδιου του Αντώνη επειδή ο Αντώνης είχε ξοδέψει τα χρήματα που είχε εισπράξει από τον πελάτη. Και ο Θεός θα της έδινε.

Και ήρθε και η στιγμή της επιβράβευσης των προσπαθειών της Καίτης . Πρώτη στην επιθεώρηση. Πρώτη και στους πέντε ορόφους του υποκαταστήματος. Κύπελλο, αποδοχή, συγχαρητήρια, χειροκρότημα, πανηγύρι .Πρώτος και ο Αντώνης.

Η Καίτη στο Παράδεισο. Έδωσε χαρά στην οικογένειά της, έδωσε χαρά στον Αντώνη , στην Φωτεινή , βοήθησε και ανέβασε το γραφείο .Και ήρθε αντιμέτωπη με μια πτυχή του εαυτού της που δεν ήξερε. Της άρεσε τελικά πολύ η δόξα και το χειροκρότημα. Ναι , θα ήθελε και πάλι να ζήσει τέτοιες στιγμές. Θα έκανε τα πάντα .Εξ άλλου το άξιζε. Και τόσα χρόνια είχε στερηθεί τα πάντα. Όλα τα έκανε στην αφάνεια. Ήρθε ο καιρός να την χειροκροτήσει αναδρομικά η ζωή. Τουλάχιστον έτσι ήθελε να το δει.

Μετά από αυτό ο Αντώνης άρχισε να κρέμεται από εκείνη και την δουλειά της ακόμα περισσότερο. Την ντοπάριζε λέγοντας ότι ο επόμενος στόχος της θα πρέπει να είναι η πρωτιά στην The BEST και όχι απλά στην επιθεώρηση. Και η Καίτη ενθουσιαζόταν με αυτή την προοπτική .Θα έκανε τα πάντα και για αυτό. Κάτι μέσα της άρχιζε να αλλάζει. Η δόξα είχε γλυκιά γεύση. Της άρεσε. Άρχισε να φαντάζεται τον εαυτό της πρώτο στην The BEST πρώτο τον Aντώνη , πρώτη την Φωτεινή. Θεέ μου, το ήθελε. Το ήθελε πολύ. Θα το πετύχαινε. Αν έβγαινε εκείνη πρώτη , θα έβγαινε και ο Αντώνης . Θεέ μου, πόση χαρά θα του έδινε, πόση χαρά θα έδινε και στην Φωτεινή και πόσο θα καταξιωνόταν ο Αντώνης στα μάτια της γυναίκας του!

Όμως πάντοτε οι ευτυχισμένες στιγμές δίνουν την θέση τους σε προβλήματα. Δεν κρατάν για πάντα. Ο Αντώνης ήταν πολύ στενοχωρημένος εκείνο το πρωί. Δεν μιλιόταν. Η καρδιά της Καίτης πόναγε που τον έβλεπε σε κακό χάλι. Τον πλησίασε . Τον ρώτησε τι συμβαίνει. Και τότε της αποκάλυψε την αλήθεια. Υπόκυψε και έπαιξε στο καζίνο. Το πάθος του κτύπησε πάλι την πόρτα. Έχασε 10.000ευρώ. Έπρεπε να τα αποδώσει. Θα δανειζόταν από τοκογλύφο και θα του επέστρεφε μέσα σε ένα μήνα 13.000. Πως θα τα έδινε όμως στον τοκογλύφο πίσω; Και τι θα έλεγε στην Φωτεινή; θα τον χώριζε σίγουρα. Και θα έχανε και το μικρό του παιδάκι που τόσο αγαπούσε. Πως θα ζούσε χωρίς την Φωτεινή και το παιδί του; Και αν δεν είχε να τα δώσει πίσω, πιθανόν ο τοκογλύφος να έκανε κακό σε αυτόν και την οικογένειά του. Ήδη τον ρώτησε πόσα παιδιά έχει και την ηλικία τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι. H Καίτη δεν άργησε να αποφασίσει. Σε λίγες ημέρες θα έπαιρνε τα χρήματα που αντιστοιχούσαν στις μηνιαίες προμήθειές της και στα μπόνους που αντιστοιχούσαν στο τρίμηνο και ήταν μεγάλο ποσό γύρω στις 8.000 Θα τις έδινε τα μισά χρήματα στον Αντώνη. Περισσότερα δεν μπορούσε γιατί έπρεπε να βοηθήσει και τον Γιώργο και το σπίτι της. Τα υπόλοιπα όμως που θα τα έβρισκε ο Αντώνης; Το μόνο άτομο που μπορούσε να βοηθήσει την Καίτη ήταν η αδελφή της, από κάποιο ποσό που είχε στην Τράπεζα για ώρα ανάγκης. Η Καίτη την παρακάλεσε. Και η Χρύσα δέχτηκε αμέσως. Και ο Αντώνης πήρε 15.000 ευρώ. Και ο Θεός θα της έδινε. Γιατί έκανε καλό σε άνθρωπο..Εξ άλλου ο Αντώνης της ορκίστηκε στο παιδί του ότι δεν θα το επαναλάμβανε ποτέ. Άξιζε μια ακόμα ευκαιρία. Ο Θεός μας δίνει άπειρες ευκαιρίες. Και η Καίτη για μια ακόμα φορά θεωρούσε ότι έκανε καλό σε άνθρωπο. Και αυτή την φορά ο Αντώνης υποσχέθηκε ότι τα χρήματα αυτά θα της τα επέστρεφε όποτε μπορούσε , είτε λίγα-λίγα, είτε βοηθώντας την στην δουλειά με οποιονδήποτε τρόπο.

Καλό σε άνθρωπο θεωρούσε η Καίτη ότι έκανε, όταν έσωζε και πάλι τον Αντώνη , πότε με 2000,πότε με 1000 πότε με 500, πότε με 200 , πότε με 100. Και η οικονομική βοήθεια προς τον Αντώνη άρχισε να γίνεται για την Καίτη ,καθημερινή υπόθεση. Όταν ο Αντώνης της τηλεφωνούσε και την ρωτούσε << έχει σήμερα ό Θεός;>> η Καίτη γνώριζε ότι ο Αντώνης χρειαζόταν χρήματα. Και κάθε ημέρα πριν να πάει στο γραφείο η Καίτη αγόραζε ένα πακέτο τσιγάρα για τον Αντώνη. Την είχε παρακαλέσει για αυτό και η Καίτη θεωρούσε ότι ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει. Η Καίτη είχε αρχίσει να χάνει τον λογαριασμό δεν υπολόγιζε τα χρήματα καθόλου, της τα ζητούσε ένας άνθρωπος που τη θεωρούσε θεόσταλτη και ήταν τιμή της. Συνέχεια , συνέχεια ο Αντώνης της υπενθύμιζε ότι ο Θεός την έστειλε στην ζωή του. Και κάθε φορά που βοηθούσε οικονομικά τον Αντώνη, η Καίτη αισθανόταν ότι πήγαινε στον παράδεισο , βλέποντας την χαρά και την ανακούφιση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Έσωζε έναν άνθρωπο , έκανε καλό και κοιμόταν ήσυχη το βράδυ. Πάντοτε υπηρετούσε τον Θεό και ο Θεός θα της έδινε. Εξ άλλου ο Αντώνης όταν της τηλεφωνούσε εκτός εργασίας άρχισε να της λέει ότι είχε πολλούς τσακωμούς με την Φωτεινή λόγω των οικονομικών του προβλημάτων, ότι αισθανόταν πολύ ένοχος εφόσον τα προβλήματα τα είχε δημιουργήσει ο ίδιος και ότι φοβόταν πολύ μήπως διαλυθεί η οικογένειά του. Έλεγε επίσης ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να ζήσει χωρίς την αγαπημένη του Φωτεινή και το αγοράκι του. Και η Καίτη θεωρούσε ότι μπορούσε να κάνει πολλά για να στηρίζει τον Αντώνη και την Φωτεινή. Και το κυριότερο, δεν ξεχνούσε τον όρκο της.

Η ομάδα του Αντώνη είχε πάει πρώτη και η Καίτη πρώτη στην Ελλάδα. Έπρεπε να παραμείνει, για να επικυρωθεί αυτή η θέση με την επίσημη βράβευση. Η Καίτη συνειδητοποίησε πως έπρεπε να παραμείνει πρώτη οπωσδήποτε, γιατί έτσι θα ήταν πρώτος και ο Αντώνης κάτι που ο Αντώνης το ήθελε πάρα πολύ. Εξ άλλου θα ήταν τιμή και για το γραφείο της Φωτεινής που θα βρισκόταν σε μια πολύ καλή θέση.

Όμως χρειάζονταν οπωσδήποτε το λιγότερο 50.000 ευρώ μηνιαία παραγωγή για την ομάδα του Αντώνη . Ο Αντώνης πίεζε, πίεζε , πίεζε τους πάντες και ειδικά την Καίτη . Δεν υπήρχε περίπτωση η Καίτη να μην κάνει πολλή παραγωγή , γιατί θα γκρέμιζε τα όνειρα και της προσδοκίες του Αντώνη . Και δεν άντεχε να βλέπει ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του Αντώνη την αγωνία της παραγωγής.

Όσο η Καίτη ήταν στο γραφείο άκουγε τις κραυγές αγωνίας του Αντώνη με μορφή πότε ασφυκτικής πίεσης και πότε θερμής παράκλησης. Και όσο ήταν εκτός γραφείου μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας και κυρίως τηλεφωνικών μηνυμάτων. Η παραγωγή δεν ερχόταν από τους συναδέλφους της ομάδας της παρά ένα πολύ μικρό ποσοστό.

Kαι τότε η Καίτη θυμήθηκε πάλι τους πελάτες που είχε κάνει από τον κύκλο της μέσα από την εκκλησία. Ο Αντώνης πίεζε παρακαλούσε, πίεζε παρακαλούσε και η Καίτη με την σειρά της παρακαλούσε τους ήδη πελάτες της. Οι περισσότεροι δέχτηκαν να την βοηθήσουν. Εκείνη να βοηθήσουν. Την εκτιμούσαν την πίστευαν και την εμπιστεύονταν.Και στο συμβόλαιο που ήδη είχαν κάνει, πρόσθεσαν και δεύτερο. Με επιφύλαξη αυτή την φορά. Και κάποιοι μάλιστα της είπαν πως δεν μπορούσαν να πληρώσουν εκείνη την στιγμή την πρώτη δόση. Η Καίτη προθυμοποιήθηκε να την πληρώσει εκείνη με την δέσμευση των πελατών ότι θα της δώσουν τα χρήματα μόλις μπορέσουν.

Αυτό κάποιες φορές το έλεγε στον Αντώνη κάποιες όχι , γιατί θα του μετρίαζε την χαρά της παραγωγής. Εξ άλλου η Καίτη πίστευε ότι όλα θα πήγαιναν καλά και θα έπαιρνε τα χρήματά της. Το άσχημο ήταν ότι ο Αντώνης κάθε φορά που του έφερνε ένα αποταμιευτικό συμβόλαιο , πίεζε την Καίτη να πείσει τον πελάτη να ανεβάσει και άλλο το ετήσιο ποσό επένδυσης. Η Καίτη αυτό το πετύχαινε όμως με μεγάλη δυσκολία και φόβο για την αντίδραση του πελάτη.

Ο κάθε μήνας όμως περνούσε πολύ γρήγορα. Και από το ξεκίνημα του νέου μήνα, άρχιζε η πίεση για νέα παραγωγή. Ο επιθεωρητής ο κ. Γαβριάτος πίεζε τόσο πολύ τον Αντώνη και την Φωτεινή για παραγωγή , που ο Αντώνης ήταν πια ένας άνθρωπος που είχες την εντύπωση ότι ήταν συνδεδεμένος μόνιμα με παροχή ηλεκτρικού ρεύματος ήταν <<στην πρίζα>>. Ήθελε την παραγωγή για να απαλύνει το οικονομικό του πρόβλημα, ήθελε την παραγωγή για να είναι καταξιωμένος στα μάτια του Γαβριάτου ,ήθελε την παραγωγή για να εξακολουθήσει να είναι πρώτος σε όλη την Ελλάδα, και η θέση αυτή να επισημοποιηθεί με βράβευση .με αγωνία παρακολουθούσε καθε μήνα τα δελτία με τις θέσεις των επικεφαλής ομάδων. Και κάθε μήνα η θέση του Αντώνη ήταν υψηλότερη. Μεχρι που έγινε η πρώτη . Ναι ο Αντώνης ήταν πρώτος διευθυντής ομάδας στην Ελλάδα. Και η Καίτη η πρώτη ασφαλίστρια στην Ελλάδα.

Τα ήθελε όλα αυτά η Καίτη. Τα πάντα θα έκανε για να δώσει χαρά στον Αντώνη και στην Φωτεινή. Ήθελε να δει το γραφείο της Φωτεινής να βραβεύεται , τον Αντώνη να βραβεύεται, και τον εαυτό της πρώτο στην Ελλάδα. Έπρεπε αυτή η πρώτη θέση να φτάσει μέχρι την επίσημη βράβευση. Ναι, όλα αυτά τα ήθελε. Και μέσα στην μέθη της παραγωγής και της δόξας , μέσα στην μέθη της προσφοράς στο γραφείο και τους ανθρώπους του, δεν ήθελε να δει τις συνέπειες που μπορεί να έφερνε στην ζωή της, το να ανεβάζει σχεδόν μόνη της ένα γραφείο παραγωγής, και το 80% αυτής της παραγωγής να προέρχεται αποκλειστικά από εκείνη.

Και πάλι έκανε ένα βήμα παρακάτω και έμαθε να κάνει μεγάλα συμβόλαια. Αυτό άρχισε να της ζητάει ο Αντώνης , που χαιρόταν αφάνταστα με τα μεγάλα συμβόλαια και μόνο με αυτά θα μπορούσε να κρατηθεί η ομάδα στην πρώτη θέση. Πανηγύρι, γιορτή , συγχαρητήρια όταν Καίτη έφερε το πρώτο μεγάλο συμβόλαιο.

Αυτή την εποχή η Καίτη άρχισε να ζει ένα όνειρο. Ένα καλό όνειρο που μερικές φορές το διέκοπτε ένα τσίμπημα στην καρδιά της. Από μια υπόνοια ενοχής προερχόταν το τσίμπημα. Γνώρισε τον Βασίλη. Σύσταση από την Βαρβάρα μια καλή πελάτισσα. Ο Βασίλης ανήκε σε μια θρησκευτική αίρεση. Αυτό η Καίτη το έμαθε όταν πήγε στο πρώτο ραντεβού για να παρουσιάσει ασφαλιστικό πρόγραμμα στον Βασίλη. Η Καίτη παρουσίαζε το πρόγραμμα στον Βασίλη και ο Βασίλης έκανε την δική του παρουσίαση στην Καίτη σχετικά με τις πεποιθήσεις του. Ο Βασίλης αγόρασε το πρόγραμμα. 5000 ετήσια επένδυση. Η Καίτη φυσικά δεν έδωσε καμιά σημασία στον προσηλυτισμό που προσπάθησε να την υποβάλει ο Βασίλης , όμως δεν αρνήθηκε την πρότασή του για πολλές συστάσεις. <<,Εγώ την δουλειά μου θα κάνω>> δεν θα προδώσω την πίστη μου.<< Άστους να νομίζουν…>> Αυτό το <<Αστους να νομίζουν>> ήταν το τσίμπημα στην καρδιά. Όμως προείχε ο Αντώνης, η ομάδα και η παραγωγή, ο Αντώνης περίμενε μεγάλη παραγωγή, και εξ άλλου η Καίτη ποτέ δεν θα άλλαζε την πίστη της άσχετα τι θα ήλπιζαν κάποιοι από τους πρόσφατους πελάτες της. Ήταν τότε που αιτήσεις – συμβόλαια με 5.000,4.5000.4000, ετήσια επένδυση , έπεφταν σαν βροχή, λες και κάποιος τα έδινε στο χέρι της. Όλοι οι πελάτες σύσταση του Βασίλη. Ο Αντώνης την θαύμαζε και την επαινούσε συνέχεια, το ίδιο και η Φωτεινή. Η Καίτη εισέπραττε αποδοχή και αγάπη, ρούφαγε αποδοχή και αγάπη, και αυτή ήταν πια η τροφή της , ο τρόπος ζωής της και ο σκοπός της ύπαρξής της. Επιτέλους αποδοχή έστω και σε αυτή την ηλικία, επιτέλους η φυλακισμένη ενέργεια, διοχετεύεται σε αγαπημένα πρόσωπα και πράγματα και η Καίτη θέλει να δίνει κάθε ημέρα και περισσότερα, γιατί όσο έδινε την αγαπούσαν περισσότερο.

Δεν άργησαν όμως να έλθουν και οι ημέρες της ατυχίας. Τα 5.000 ευρώ παραγωγή ανά συμβόλαιο δεν έβγαιναν. Δεν έβγαιναν ούτε και λιγότερα. Η παραγωγή όμως έπρεπε να γίνει. Τα 50.000 ευρώ τον μήνα, έπρεπε να γίνουν. Το απαιτούσε ο κ. Γαβριάτος από τον Αντώνη , ο Αντώνης από την ομάδα και το 80% της παραγωγής το απαιτούσαν από την Καίτη.

Πίεση, πίεση ασφυκτική, αλλά η Καίτη δεν δυσανασχετούσε , το θεωρούσε φυσιολογικό. Εξάλλου, ούτε εκείνη ήθελε να χάσει πια την πρώτη θέση, ούτε ο Αντώνης. Από εκείνην θα εξαρτιόταν η θέση του Αντώνη και της Φωτεινής. Έπρεπε να αναλάβει τις ευθύνες της με κάθε τρόπο.

Συμβόλαια αποταμιευτικά από την Καίτη που αφορούσαν την οικογένειά της με μεγάλα ποσά επένδυσης. Ο Αντώνης και τα παιδιά έκαναν κάποια συνταξιοδοτικά προγράμματα που θα τα πλήρωνε η Καίτη. Δύο αποταμιευτικά προγράμματα που αφορούσαν την αδελφή της Καίτης, πάλι δώρο από αυτήν. Προσωπικά συνταξιοδοτικά προγράμματα που αφορούσαν τον εαυτό της τρία στο σύνολο. Πρόγραμμα νοσοκομειακής περίθαλψης που αφορούσε την ίδια και τον Αντώνη. Συμβόλαια αποταμιευτικά δώρο σε στενούς συγγενείς. Είχε χρήματα η Καίτη. Και ο Θεός πάντοτε θα της έδινε. Συμβόλαια δώρο από σύλλογο φιλανθρωπικό που γνωριζόταν η Καίτη σε φτωχές οικογένειες με σκοπό να κρατηθούν τρία με πέντε χρόνια. Στον σύλλογο αυτό η Καίτη είχε προσφέρει πολλά στο παρελθόν και μάλιστα είχε δωρίσει μεγάλο ποσό χρημάτων. Και ο σύλλογος με την σειρά του , δέχτηκε να βοηθήσει και την Καίτη και παράλληλα έξη στο σύνολο φτωχές οικογένειες. Ο σύλλογος θα πλήρωνε για λογαριασμό αυτών των οικογενειών αποταμιευτικά προγράμματα και σε τρία χρόνια με πέντε χρόνια θα τα εξαγόραζε και θα έδινε τα χρήματα στις οικογένειες. Έτσι τουλάχιστον της υποσχέθηκαν μέλη του συλλόγου υποψήφια για να πολιτευτούν… και η Καίτη πίστευε, πίστευε αγνοώντας εγκληματικά μια λέξη που πολύ αργότερα θα μετάνιωνε πικρά που την είχε σβήσει από το λεξιλόγιό της:αμφιβολία.

Και η πίεση συνεχιζόταν. 50.000 ευρώ ήθελε κάθε μήνα ο επιθεωρητής κ. Γαβριάτος και ο Αντώνης από την ομάδα. Και ένα νέο πρόβλημα άρχισε να εμφανίζεται για την Καίτη. Ένα μεγάλο μέρος από τους πελάτες που προέρχονταν από τον κύκλο της εκκλησίας που έκαναν τα δεύτερα συμβόλαια, και είχαν υποσχεθεί στην Καίτη ότι θα της έδιναν τα χρήματα σε μεταγενέστερο χρόνο δεν κράτησαν την υπόσχεσή τους. Και πάλι λοιπόν εμφανίζεται η κατάρα των απλήρωτων πρωτοετών συμβολαίων αυτή τη φορά από τους πελάτες της Καίτης συμβόλαια που φυσικά έπρεπε να πληρωθούν γιατί η ακύρωσή τους θα ήταν καταστροφή για το γραφείο και καταστροφή για τον Αντώνη και την Φωτεινή και για την ίδια την Καίτη που ήταν υποψήφιοι για την πρώτη θέση στην Ελλάδα. Και η Καίτη έπρεπε να τα πληρώσει από τις προμήθειές της. Ναι, από τις προμήθειές της. Δεν έπρεπε να υπάρχουν ακυρώσεις. Με τίποτα. Θα ζημιωνόταν η εικόνα του γραφείου στην the best,o Αντώνης και η Φωτεινή θα είχαν οικονομικό πρόβλημα, θα χανόταν η πρώτη θέση, θα την απέρριπταν ,ναι θα την απέρριπταν και θα της απέδιδαν ευθύνη, και ο Αντώνης πολλές φορές της ανέφερε ότι σε μεγάλη ακυρωσιμότητα η the best θα της ζητούσε πίσω προμήθειες. Και εξ άλλου κάθε μήνα την ημέρα που έμπαιναν στον λογαριασμό της οι προμήθειες , ο Αντώνης περίμενε με ανυπομονησία και την προέτρεπε να προπληρώσει συμβόλαια και να εισέπραττε αργότερα τα χρήματα από τους πελάτες. Με αυτόν τον τρόπο θα έμπαιναν ικανοποιητικές προμήθειες για όλους τον επόμενο μήνα. Είχε όμως πια κάνει και αρκετά συμβόλαια οικογενειακά για να βοηθήσει να ανέβει η παραγωγή. Συμβόλαια που έπρεπε να πληρώνει. Βέβαια η ζημιά μετριαζόταν λίγο γιατί πληρώνοντας αυτά τα συμβόλαια, έπαιρνε πίσω ένα μέρος των χρημάτων με την μορφή προμήθειας. Εν τω μεταξύ ο Αντώνης της ζήτησε να βοηθήσει τον καλό συνάδελφο και φίλο της τον Σάββα, να σχηματίσει νέα ομάδα, δηλ. το γραφείο να αποκτούσε μία ακόμα ομάδα με μάνατζερ τον Σάββα. Ο Σάββας είχε βοηθήσει πάρα πολύ το γραφείο, με την μεγάλη του ικανότητα οργάνωσης και ήταν ικανός και για μάνατζερ. Για να γίνει όμως μάνατζερ από την εταιρία έπρεπε να έχει συγκεκριμένη παραγωγή .Ο Σάββας είχε βοηθήσει πολύ την Καίτη με το εφευρετικό μυαλό του , την οργάνωσή του αλλά το σημαντικότερο με την φιλία του. Τότε η Καίτη έκανε 7000 παραγωγή από τρεις διαφορετικούς πελάτες και την έδωσε στον Σάββα, με την συμφωνία ό Σάββας να δίνει στην Καίτη τις προμήθειες των συμβολαίων. Το συμβόλαιο του ενός πελάτη είχε ήδη εκδοθεί όταν ο πελάτης υπαναχώρησε. Τότε ο η Καίτη για να μην <<κάψει>> τον Σάββα πλήρωσε την πρώτη δόση του συμβολαίου 2500 ευρώ χωρίς να πει τίποτα στον Σάββα , το είπε όμως στον Αντώνη. Και ο Αντώνης για μια ακόμα φορά την παρακάλεσε για προπληρωμή συμβολαίων. Εκείνο τον μήνα οι προμήθειες της Καίτης μαζί με τα βονυς θα ήταν 17000. Ναι, 17000 ευρώ. Την παρακάλεσε θερμά να προπληρωθούν οι δόσεις πάρα πολλών συμβολαίων πολύ πριν από την ημερομηνία λήξης τους, γιατί ήταν πρωτοετή συμβόλαια με μεγάλα ποσά πληρωμής και οι προμήθειες θα ήταν πολύ μεγάλες για όλους εάν πληρώνονταν όλα πριν από το τέλος του μήνα και αργότερα να έπαιρνε η Καίτη τα χρήματα από τους πελάτες. Η ίδια και η ίδια ιστορία. Δέχτηκε η Καίτη. Ναι δέχτηκε. Για μια ακόμα φορά. Πίστευε, πίστευε. Ας βοηθήσω σκεφτόταν. Θα τα πάρω πίσω. Δεν μπορεί πια να συνεχίζεται αυτό. Δεν είναι δυνατόν πιά κάθε φορά να μην ει εισπράττω.Μόνο που οι προπληρωμές έμαθε όταν πια ήταν αργά ότι δεν καταβλήθηκαν μόνο για συμβόλαια δικών της πελατών αλλά και του Αντώνη. Στην ερώτησή της γιατί έγινε αυτό πήρε την απάντηση ότι της το είπε αλλά, δεν το κατάλαβε… Οι προμήθειες της Καίτης άρχισαν ήδη να λιγοστεύουν.

Και τότε άρχισε να ξεπροβάλλει η αρχή της τραγωδίας. Οικονομική κρίση.

                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ

                                            Η ΚΡΙΣΗ

Και άλλοι δυστυχώς πελάτες της Καίτης άρχισαν να μην πληρώνουν. Λίγοι στην αρχή αλλά κάθε μήνα και περισσότεροι. Οι προμήθειες άρχισαν να μειώνονται περισσότερο και τα χρήματα να λιγοστεύουν επικίνδυνα. Και η ιστορία να επαναλαμβάνεται. Η Καίτη φρόντιζε με όσες προμήθειες έπαιρνε να καλύπτει τα απλήρωτα συμβόλαια των πελατών της για να μην ακυρωθούν πριν από τον πρώτο χρόνο, και πάθει ζημιά ο Αντώνης και η Φωτεινή. Και το περίεργο ήταν ότι οι περισσότεροι πελάτες, της έλεγαν αν μπορούσε να τους βοηθήσει ώστε να μην ακυρωθούν τα συμβόλαιά τους. Άρχισαν να δεσμεύονται ότι αν τα καλύψει η Καίτη θα της έδιναν μόλις μπορούσαν τα χρήματα. Δεν της έλεγαν ότι δεν θα τα ξαναπληρώσουν , δεν της έλεγαν ότι θα τα ακυρώσουν, αλλά ζητούσαν να τους διευκολύνει. Και εκκρεμούσαν ακόμα και δόσεις για τα συμβόλαια των ασφαλιστών που είχαν φύγει. Δεν είχαν φύγει όλοι μαζί αλλά ανά διαστήματα, και το κλείσιμο του χρόνου πληρωμής των συμβολαίων τους ήταν σε διαφορετικό χρονικό διάστημα. Τα χρήματα των μισών πελατών τουλάχιστον που είχαν κάνει διπλά συμβόλαια, τα χρήματα των συμβολαίων των πελατών που άρχισαν να μην πληρώνουν, τα χρήματα των συμβολαίων των ασφαλιστών που είχαν φύγει, τα προσωπικά της συμβόλαια , της οικογένειάς της, όλα πληρώνονταν από τις προμήθειες της Καίτης. Δεν μπορούσε να βοηθάει πια εύκολα την οικογένειά της. Το μαγαζί πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Και η Καίτη άρχισε να θεωρεί παρελθόν την χαρά των προσωπικών χρημάτων. Άρχισε και να αναρωτιέται γιατί το σύμπαν άρχισε να την ταρακουνάει. Και πάντοτε είχε έτοιμη την απάντηση. Ο Θεός δοκίμαζε την πίστη της. Όλα ήταν προσωρινές δοκιμασίες.

Ο Αντώνης ήταν πάλι σε απελπιστική κατάσταση καθώς οι προμήθειές του είχαν πλήρη εξάρτηση από της προμήθειες της Καίτης. Αυτή την φορά όμως ήταν και η Καίτη σε απελπιστική κατάσταση. Το άσχημο και το περίεργο ήταν πως οι περισσότεροι από τους πελάτες που δεν πλήρωναν δυστυχώς εξακολουθούσαν να υπόσχονται ότι σε μεταγενέστερο χρόνο θα της έδιναν τα χρήματα. Και η Καίτη ήλπιζε, ήλπιζε, περίμενε, προσευχόταν να πάνε όλα καλύτερα. Στον Αντώνη ανέφερε και ότι είχε υποσχέσεις ότι οι πελάτες θα της έδιναν τα χρήματα αργότερα, όμως ελάχιστες φορές ο Αντώνης ενδιαφερόταν να μάθει για την εξέλιξη αυτών των υποσχέσεων. Η Καίτη πίστευε πάντως ότι οι πελάτες έλεγαν την αλήθεια. Απλά τα πράγματα δεν έρχονταν όπως τα περίμεναν μια και η οικονομική κρίση άπλωνε κάθε ημέρα και περισσότερο τα πλοκάμια της.

Όμως η Καίτη είχε αρχίσει να αιμορραγεί οικονομικά. Ο Αντώνης ήταν σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση μια και έβλεπε την καταστροφή της ζωής του να έρχεται . Υπόφερε η οικογένειά του, η Φωτεινή του έλεγε και πάλι ότι ήταν εκείνος υπαίτιος αυτής της καταστροφής από τα λάθη που είχε κάνει , στο παρελθόν. Ο Αντώνης συνέχεια ρωτούσε με αγωνία την Καίτη:<< Θα τα καταφέρω, τι βλέπεις, τι προβλέπεις;>> Και η Καίτη απαντούσε:<< Μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά>> Όταν έδινε αυτή την απάντηση, η Καίτη απλά πίστευε ότι ο Θεός θα άκουγε τις προσευχές της, και ότι όλα θα πήγαιναν καλύτερα.

Όμως έπρεπε να υπάρξουν πληρωμές συμβολαίων για να υπάρξουν και προμήθειες. Έπρεπε να υπάρξουν πληρωμές συμβολαίων για να μην ακυρωθούν και θυμώσει ο επιθεωρητής και χαθεί και η διάκριση.

Και τότε βρέθηκε η λύση. 30.000 ευρώ δάνειο από την <the best> με εγγυήτρια την Φωτεινή. Ήταν ιδέα του Αντώνη που η Καίτη αποδέχτηκε. Ο Αντώνης της είπε πως εφόσον ήταν πρώτη ασφαλίστρια, η εταιρεία θα της έδινε ένα μεγάλο δάνειο. Με τεράστια αγωνία περίμενε ο Αντώνης την εκταμίευση αυτού του δανείου. Ήξερε ότι η Καίτη θα προπλήρωνε δόσεις συμβολαίων και πριν ακόμα έλθει η ημερομηνία λήξης τους. Αυτό της ζητούσε και η Καίτη θα το έκανε. Και πάντα με την υπόθεση ότι θα συμφωνούσε η Καίτη με τους πελάτες και θα της έδιναν όταν μπορούσαν τα χρήματα. Έτσι με τις καταβολές μεγάλου ποσού εισπρακτικών (αυτή η αναφορά υπήρχε για τις πληρωτέες δόσεις συμβολαίων) θα υπήρχαν και μεγάλες προμήθειες για όλους τον επόμενο μήνα. Παράλληλα ο Αντώνης ζήτησε από τον << Θεό>> μια μεγαλύτερη βοήθεια αυτή την φορά. 15.000 ευρώ . Και μάλιστα ο Αντώνης άφησε να εννοηθεί ότι αυτά τα χρήματα τα δανειζόταν με την συγκατάθεση της Φωτεινής και ότι θα βοηθούσε φυσικά στην αποπληρωμή του δανείου. Η Καίτη εν τούτοις δεν ανέφερε τίποτα στην Φωτεινή για να μην την φέρει σε δύσκολη θέση. Από αυτά λοιπόν τα 30000 ευρώ όταν εκταμιεύτηκαν, ( τα 14500 χρησιμοποιήθηκαν για να προπληρωθούν πολλά συμβόλαια ώστε οι προμήθειες να είναι μεγάλες, πάντοτε με την ελπίδα ότι θα έδιναν αργότερα οι πελάτες τα χρήματα. Τα 15.000 τα έδωσε τελικά η Καίτη στον Αντώνη , που τα περίμενε με ανυπομονησία σαν σανίδα σωτηρίας, για να πληρώσει τράπεζες, υποχρεώσεις και να πάρει μια βαθιά ανάσα κερδίζοντας αναστολή της καταστροφής του. Με τα υπόλοιπα 500 ευρώ πλήρωσε η Καίτη όλα τα έξοδα για να γίνει μια γιορτή στο γραφείο που αφορούσε την επέτειο του γάμου του Αντώνη και της Φωτεινής και τα γενέθλια του Αντώνη.Και ο Θεός θα της έδινεΈνα μεγάλο μέρος των πελατών της Καίτης δεν κράτησαν την υπόσχεσή τους και τα χρήματα δεν της τα έδωσαν ποτέ. Έτσι και ένα μεγάλο μέρος του δανείου , το μεγαλύτερο, παρέμεινε στις πλάτες της. Και οι περισσότεροι από τους πελάτες που ήταν σύσταση του Βασίλη δήλωσαν ότι δεν θα ξαναπλήρωναν τα συμβόλαιά τους. Ο λόγος ήταν ότι η Καίτη αρνήθηκε να πάει στις συγκεντρώσεις τους και δεν θα γινόταν ποτέ μια από αυτούς, όμως τα πρωτοετή συμβόλαια έπρεπε να τα πληρώνει. Έπρεπε να κλείσει χρόνος. Αλλιώς θα υποβιβαζόταν ο Αντώνης , το γραφείο και η οργη του επιθεωρητή Γαβριάτου θα έπεφτε επάνω στους προισταμένους της. Τουλάχιστον έτσι την είχαν κάνει να πιστέψει. Ακριβώς έτσι.

Και η πίεση συνεχιζόταν. Παραγωγή, παραγωγή. Εισπράξεις, εισπράξεις.

Το καλοκαίρι που είχε ήδη περάσει η Καίτη γνώρισε μέσω της ανιψιάς της την Βασιλική. Συνομήλική της ψηλή, ξανθιά με σπασμένα χαρακτηριστικά. Η Βασιλική εξυπηρετούσε πελάτες που ήθελαν δάνεια, συνεργαζόταν με Τράπεζες και υποτίθεται ότι πετύχαινε εγκρίσεις δανείων. Δεν είχε κάποιο γραφείο, απλά μεσολαβούσε ανάμεσα στους πελάτες και στην τράπεζα. Εκείνο το καλοκαίρι ο Αντώνης και η Φωτεινή θα πήγαιναν διακοπές στην Εύβοια και η Καίτη έδιωξε και πάλι γρήγορα από το μυαλό της την απορία πώς εφόσον η οικονομική τους κατάσταση ήταν άσχημη θα πήγαιναν διακοπές. Μπορεί να πήγαιναν κάπου σαν φιλοξενούμενοι, σκέφτηκε. Πάντως η οικογένεια της Καίτης δεν είχε χρήματα για διακοπές. Και ο Αντώνης ήθελε όταν επέστρεφε να έχουν τακτοποιηθεί όσον το δυνατόν περισσότερες εισπράξεις, και να υπάρχει και νέα παραγωγή.

Τώρα λοιπόν η Καίτη θυμήθηκε την Βασιλική. Συναντήθηκε μαζί της και της πρότεινε να συνεργαστεί μαζί της στο να της βρίσκει πελάτες μέσα από τον κύκλο γνωριμιών της και η Καίτη να της δίνει μέρος της προμήθειάς της. Η Βασιλική συμφώνησε.

Η Καίτη κατόρθωσε μέσω της Βασιλικής και έκανε 20.000 παραγωγή τέσσερα συμβόλαια των 5.000 ευρώ ετησίως ,και αυτή την φορά απόρησε πως οι συγκεκριμένοι πελάτες αποφάσισαν τόσο γρήγορα να επενδύσουν ένα μεγάλο ποσό. Η Καίτη όσον αφορά αυτούς τους πελάτες δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει καθόλου. Και κατάλαβε ότι η Βασιλική είχε προετοιμάσει κατάλληλα το έδαφος. Τα συμβόλαια δεν είχαν εκδοθεί ακόμα για να παραδοθούν στους πελάτες και να πληρωθεί η πρώτη δόση ,και πλησίαζε τέλος του μήνα. Αν μέχρι τέλος του μήνα δεν γινόταν η παράδοση της πρώτης δόσης, δεν θα υπήρχαν οι ανάλογες προμήθειες για την Καίτη και τον Αντώνη τον επόμενο μήνα. Οι εισπράξεις που γίνονται μέχρι τέλος του μήνα αποδίδουν τις ανάλογες προμήθειες τον επόμενο. Όμως ο Αντώνης για μια ακόμα φορά χρειαζόταν αυτές τις προμήθειες τον επόμενο μήνα . Και βρέθηκε η λύση. Ο Αντώνης παρακάλεσε τον κ. Γαβριάτο να προπληρώσει τις πρώτες δόσεις των συμβολαίων, και να πάρει τα χρήματα μόλις τα έδιναν οι πελάτες με την παράδοση των συμβολαίων τους. Η ίδια ιστορία. Προπληρωμές συμβολαίων και οι πελάτες θα…τα δώσουν. Ο κ. Γαβριάτος δέχτηκε. Και οι προμήθειες θα έμπαιναν κανονικά τον άλλο μήνα για τον Αντώνη και την Καίτη. Ο κ. Γαβριάτος έδωσε 10000. Τόσα ήταν τα χρήματα της πρώτης δόσης των τεσσάρων συμβολαίων. Η μεγάλη κατάρα όμως κτύπησε και πάλι. Ναι τελικά ήταν κατάρα και η Καίτη άρχισε πια να πιστεύει ότι αν η δοκιμασίες δεν σταματούσαν εδώ, δεν θα άντεχε άλλο. Δύο από τους πελάτες υπαναχώρησαν ενώ είχε εκδοθεί συμβόλαιο, δύο δεν σήκωσαν ξανά το τηλέφωνο και η Καίτη δεν τους βρήκε ποτέ ξανά. Όμως η Καίτη χρωστούσε ήδη στον κ. Γαβριάτο 10000 ευρώ Οι προμήθειες που θα έπαιρνε τον επόμενο μήνα θα ήταν γύρω στις 6000 ευρώ. Αν τις έδινε στον Γαβριάτο, θα του χρωστούσε ακόμα 4000 ευρώ. Και τι θα έλεγε στον Αντώνη που από εκείνη περίμενε τον συγκεκριμένο μήνα να πληρώσει το νοίκι και το τους λογαριασμούς του μαγαζιού γιατί ήταν σε πολύ δύσκολη θέση αυτό τον μήνα, πως θα κάλυπτε τα έξοδα του σπιτιού και πως θα πλήρωνε και όλες τις δόσεις των συμβολαίων που είχε αναλάβει; Zήτησε ευθύνες από την Βασιλική για την άσχημη συμπεριφορά των συστημένων από αυτήν πελατών όμως η Βασιλική ορκίστηκε ότι δεν είχε ιδέα για αυτήν την κατάληξη. Πρότεινε στην Καίτη να την βοηθήσει να πάρει ένα δάνειο για να βοηθηθεί. Η Καίτη δεν το πίστευε και η ίδια με πόση ευκολία δέχτηκε την πρόταση της Βασιλικής. Πήρε ανοιχτό δάνειο με την βοήθεια της, 20. 000 ευρώ και πλήρωσε όλα αυτά τα έξοδα και δυστυχώς και άλλα συμβόλαια που έβγαιναν προς ακύρωση συνέχεια και συνέχεια σαν την Λερναία Ύδρα. Για το ανοιχτό δάνειο στον Αντώνη δεν το είπε ποτέ. Και η πίεση συνεχιζόταν. Παραγωγή – εισπράξεις, εισπράξεις –παραγωγή. Και η Καίτη έβλεπε την δουλειά της ,τον κόπο της , την προθυμία της, να μεταβάλλονται σε ανείσπρακτα συμβόλαια οδύνης. Άρχισε να βλέπει τον εαυτό της να πληρώνει αντί να πληρώνεται, και να γκρεμίζεται πέτρα- πέτρα ότι έχτιζε μέχρι εκείνη την στιγμή.

Έπρεπε να βρεθεί τρόπος να βοηθήσει το σπίτι της έπρεπε να βρεθεί τρόπος να βοηθηθεί ο Αντώνης και η Φωτεινή δεν μπορεί κάποια στιγμή θα βοηθούσε ο Θεός, κάποιοι πελάτες θα πλήρωναν. O Αντώνης και η Φωτεινή χρειαζόταν πάλι βοήθεια. Ελάχιστες οι εισπράξεις από τους πελάτες της Καίτης, και η παραγωγή του υπόλοιπου γραφείου ήταν πολύ μικρή. Όλα τα περίμεναν από την Καίτη. Η παραγωγή του γραφείου ήταν η παραγωγή της Καίτης. Παραγωγή- εισπράξεις. Εισπράξεις παραγωγή. Και ο Αντώνης αιμορραγούσε. Και η Καίτη αιμορραγούσε. Και ο άντρας της και το σπίτι της αιμορραγούσαν. Και η Καίτη ήταν πια παγιδευμένη σε ένα αδιέξοδο και δεν μπορούσε να προχωρήσει ούτε μπροστά ούτε πίσω. Το μόνο που της στήριζε πια ήταν η πίστη της. Ο Γιώργος δεν ήξερε τίποτα απολύτως για τα δάνεια που είχε πάρει η Καίτη, και αυτό το γνώριζε ο Αντώνης τουλάχιστον όσον αφορά το δάνειο από την εταιρεία , γιατί το ανοιχτό δάνειο δεν το ήξερε ούτε ο Αντώνης. Απλά η Καίτη πίστευε ότι με τις προμήθειές της , τα βονυς που θα έπαιρνε , την δουλειά που θα έκανε θα μπορούσε να τα εξοφλήσει χωρίς να μάθει τίποτα ό άντρας της και αγχωθεί. Εξ άλλου ήξερε ότι ποτέ ο Γιώργος δεν θα συμφωνούσε στο να καλύπτει απλήρωτα συμβόλαια. Ούτε βέβαια μπορούσε να του αποκαλύψει ότι η αποστολή που φανταζόταν ότι της είχε αναθέσει ο Θεός ήταν να βοηθήσει με κάθε τρόπο τον Αντώνη την δουλειά του και την οικογένειά του. Όμως ήθελε να πιστεύει ότι όλα ήταν δοκιμασίες που θα περνούσαν , δεν θα την εγκατέλειπε ο Θεός και όλα θα έρχονταν στα <<ίσια τους>> . Δεν μπορεί κάποιοι πελάτες θα πλήρωναν , είναι τόσο πολλοί, και θα έκανε και νέα παραγωγή.

Όμως έπρεπε κάτι πάλι να κάνει. Εισπράξεις δεν υπήρχαν και ο Αντώνης υπέφερε. Φοβόταν ότι θα κατέληγε στην φυλακή από τα πολλά χρέη ή ότι η Τράπεζα θα του έπαιρνε το υποθηκευμένο σπίτι του. Δεν μπορούσε πια να πληρώνει ούτε τις Τράπεζες. Ήταν εξαιρετικά άσχημη η κατάσταση του Αντώνη. Κρεμόταν από την βοήθεια της Καίτης, περίμενε παραγωγή και κάθε ημέρα παρακολουθούσε με αγωνία για να δει αν κάποιοι πελάτες πλήρωσαν. Αντιδρούσε με μεγάλη απελπισία όταν έβλεπε ότι και πάλι δεν υπήρχαν εισπράξεις. Πίεζε την Καίτη να πηγαίνει στους πελάτες και να τους πιέζει με την σειρά της να πληρώσουν. Και η Καίτη, άρχισε να μπερδεύει πια τους ρόλους της. Δεν ήξερε πια αν ήταν ασφαλίστρια ή εισπράκτορας. Και πως μπορείς να αποσπάσεις χρήματα από κάποιον που δεν έχει ή έχει αλλά δεν θέλει να τα δώσει; Και αυτός ό κάποιος γιατί ξεκίνησε να κάνει συμβόλαιο; Και αυτός ο κάποιος γιατί έλεγε στην Καίτη να τον διευκολύνει και θα την πληρώσει αργότερα; Γιατί; Γιατί; Γιατί; Θεέ μου γιατί;

Και πως τελικά μπορεί κάποιος μέσα στην οικονομική κρίση, να κάνει παραγωγή – εισπράξεις, εισπράξεις- παραγωγή;

Και τότε η Καίτη ένιωσε μέχρι το κόκκαλο την έννοια της λέξης <<αδιέξοδο>>. << Και η αγάπη έξω βάλλει τον φόβο>>, άκουγε στην εκκλησία. Αλλά η Καίτη δεν ήξερε πια για πιο λόγο βρισκόταν σε αδιέξοδο και άρχισε να τρομάζει όταν το συναίσθημα που ανίχνευε στην καρδιά της, ήταν φόβος. Εφόσον όλα τα έκανε από αγάπη, γιατί στην καρδιά της είχε φωλιάσει ο φόβος;

Παραγωγή, εισπράξεις, εισπράξεις , παραγωγή , ο Αντώνης , ή Φωτεινή , η ομάδα, το γραφείο, και φυσικά ο Γιώργος , τα παιδιά, το σπίτι, και ,η Καίτη πού ήταν σε όλα αυτά; Μα όλα αυτά ήταν η Καίτη. Η πρώτη ασφαλίστρια. Αυτή πια ήταν η Καίτη. Η πρώτη ασφαλίστρια. Μια πρώτη ασφαλίστρια που δεν ήξερε αν θα έχει να φάει τον επόμενο μήνα.

Και η Καίτη είχε πια συμφιλιωθεί με την έννοια της λέξης <<δάνειο>>. Και ο Αντώνης είχε συμφιλιωθεί με την ιδέα πως εφόσον οι πελάτες της Καίτης δεν πλήρωναν, η Καίτη ήταν υπόλογη. Το άσχημο όμως ήταν ότι και η Καίτη είχε συμφιλιωθεί με αυτή την ιδέα. Το σύνδρομο της ενοχής άρχισε να στοιχειώνει την ζωή της. Και ο Αντώνης το ήξερε. Την ήξερε πια καλά. Και επειδή την ήξερε καλά μπορούσε να την χειρίζεται τέλεια. Δεν υπήρχαν εισπράξεις αρκετές στο γραφείο και ο Αντώνης είχε τεράστιο πρόβλημα. Και η Καίτη έπρεπε να βρεί την λύση. Χρήματα για τον Αντώνη. Υπήρχε …και ο όρκος.

Και ο Θεός θα της έδινε.

Παλαιότερα η Καίτη είχε συγκεντρώσει τα δάνεια του Γιώργου σε ένα δάνειο στο δικό της όνομα. 20.000 ευρώ. Υπήρχε και το ανοιχτό δάνειο που δεν το ήξερε κανείς 20.000. Τα στεγαστικά δάνεια όμως έχουν χαμηλό τόκο. Και η μαγική λέξη πήρε πάλι θέση στην σκέψη της Καίτης. Δάνειο.

Τότε η Καίτη σκέφτηκε πάλι την Βασιλική. Την έβαλε να μεσολαβήσει για να πάρει ένα νέο δάνειο. Η Βασιλική με την σειρά της σύστησε την Καίτη σε κάποιο γραφείο που διαμεσολαβούσε για δάνεια. Το γραφείο αυτό προσπαθούσε σε πολλές τράπεζες αλλά έγκριση από καμία. Η έγκριση ήρθε 3 μήνες μετά . Στεγαστικό δάνειο με υποθήκη το σπίτι της, 65.000 ευρώ από αυτά θα έκλεινε η Τράπεζα το παλιό δάνειο των 20.000 ευρώ, το ανοιχτό δάνειο 20.000 ευρώ και θα της έμεναν και 25.000 ευρώ στο χέρι. Η εκταμίευσή του θα γινόταν στο τέλος του χρόνου . Και αυτά τα 25000 ευρώ θα βοηθούσαν τον Αντώνη, το τον Γιώργο και το σπίτι της και θα πλήρωνε μία μόνο δόση δανείου. Αυτός ήταν ο σκοπός της Καίτης. Να βοηθήσει τους πάντες. Δεν είχε σκοπό να καλύψει από τώρα και στο εξής καινούργια συμβόλαια ύποπτα για ακύρωση, παρά μόνο όσα είχε αναλάβει να καλύπτει μέχρι τον ένα χρόνο. Των άλλων ασφαλιστών που εκκρεμούσαν κάποιες τελευταίες δόσεις, τα οικογενειακά συμβόλαια για όσα χρόνια μπορούσε και τα δύο συμβόλαια που είχε προσφέρει σαν δώρο για την παραγωγή της Μαργαρίτας για τρία χρόνια. Θα σταματούσε να <<διευκολύνει>> τους πελάτες, και θα προσπαθούσε από την αρχή να εισπράξει πληρωτέες δόσεις επαναλαμβάνοντας όπου χρειαζόταν και μπορούσε την ωφέλεια των συγκεκριμένων ασφαλιστικών προϊόντων.

Κάποια εισπρακτικά είχαν γίνει, κάποιοι πελάτες είχαν πληρώσει αλλά όχι πολλοί και οι προμήθειες δεν ήταν ικανοποιητικές. Εξ άλλου τώρα κάθε μήνα η εταιρία τις κράταγε από τις προμήθειές της ένα σημαντικό ποσό για την αποπληρωμή των δύο δανείων των 7000 και 30000 ευρώ.και ο Αντώνης δήλωνε ότι δυστυχώς οι προμήθειες που έπαιρνε ήταν ελάχιστες και δεν μπορούσε να βοηθήσει στην αποπληρωμή του δανείου.

Όμως μέχρι τέλους του χρόνου έπρεπε να κλείσουν με συγκεκριμένες εισπράξεις και συγκεκριμένη παραγωγή, για να μην χαθεί η πρώτη θέση. Ναι,υπήρχε και η πρώτη θέση. Έπρεπε να κάνει πολύ μεγάλη παραγωγή τον τελευταίο μήνα του χρόνου για να σιγουρέψει την πρωτιά. Την δική της , της ομάδας της και του Αντώνη. Βέβαια όλα στο μυαλό της άρχισαν να φαντάζουν θολά και περίεργα. Τι ήθελε ο Αντώνης , την πρώτη θέση ή τα χρήματα που θα του έφερνε η παραγωγή της πρώτης θέσης;Mάλλον και τα δύο. Και η Kαίρη τι ήθελε; να αρχίσει να ξυπνάει. Αλλά δεν μπορούσε . θαρρείς πως κάποιος είχε φυλακίσει την ψυχή της, τα θέλω της , τους στόχους και τις επιθυμίες της γερά ,σε κλειδωμένο συρτάρι και είχε πετάξει μακριά το κλειδί.

Η Καίτη δεν είχε την τύχη αυτή την φορά ίσως δεν είχε και τις αντοχές να κάνει μόνη της παραγωγή. Και ο Αντώνης δεν σκέφτηκε να την βοηθήσει έστω και με ένα συμβόλαιο που θα έκανε εκείνος για την Καίτη. Και η Φωτεινή ξέχασε πως πριν από καιρό είχε δηλώσει πως θα βοηθούσε στο τέλος του χρόνου την Καίτη,με νύχια και με δόντια Και η Καίτη έπρεπε κάτι να κάνει. Και μάλιστα η παραγωγή να είναι μεγάλη ώστε να μην χαθεί η πρώτη θέση την τελευταία στιγμή. Θυμήθηκε πάλι τον σύλλογο. Ζήτησε βοήθεια με την συμφωνία ότι την επόμενη χρονιά θα αναλάμβανε με δικά της έξοδα τον εφοδιασμό σε τρόφιμα για τις διανομές σε φτωχές οικογένειες το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Και ήταν η πρώτη φορά που έπιασε τον εαυτό της να υπόσχεται χωρίς να γνωρίζει. Γιατί δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει . ή μάλλον γνώριζε ότι μάλλον θα αθετήσει την υπόσχεση. Άλλα την έδωσε. Την έδωσε. Και οι άνθρωποι του συλλόγου την χρειάζονταν. Υποψήφιοι για να πολιτευτούν κάποιοι από αυτούς.και η Καίτη άρχισε να παρατηρεί από απόσταση έναν εαυτό που απλά έμοιαζε με κάποιον που γνώριζε , αλλά δεν ήταν αυτός. Όχι αυτός δεν ήταν ο εαυτός της.

Ο σύλλογος λοιπόν πρόσφερε αποταμιευτικά προγράμματα.10 οικογένειες. Θα τα πλήρωνε για τρία χρόνια; Aυτή την φορά η Καίτη δεν μπορούσε να το πιστέψει. Και τι θα γινόταν μετά ; Ούτε αυτό το ήξερε. Ήξερε μόνο ότι έπρεπε να κάνει τον τελευταίο μήνα του χρόνου την ανάλογη παραγωγή για να πιάσει ο Αντώνης το στόχο της ομάδας, και για να σιγουρευτεί η πρώτη θέση του Αντώνη και η δική της. Οι πρώτες δόσεις αυτών των συμβολαίων έπρεπε να πληρωθούν πριν να κλείσει ο χρόνος, (ήταν Δεκέμβριος) για να είναι η Καίτη σίγουρα πρώτη στην εταιρεία και για να υπάρξουν οι ανάλογες προμήθειες για την Καίτη και τον Αντώνη. Όμως ο σύλλογος δεν μπορούσε να πληρώσει παρά με τον νέο χρόνο. Και εξ άλλου δεν είχαν εκδοθεί ακόμα τα συμβόλαια. Όμως ο Αντώνης ήθελε τις εισπράξεις πριν τον νέο έτος. Και η Καίτη είχε ξεχάσει τον νόημα της λέξης <<όχι>>. Ζήτησε δανεικά από μια πολύ καλή της φίλη από τον σύλλογο, την Ελένη. Η καλή φίλη δεν είχε αλλά θα την διευκόλυνε μέσω τρίτου, του Ζαχαρία. Μέχρι τέλους του χρόνου ο Ζαχαρίας θα δάνειζε την Καίτη 12000 ευρώ, και θα τα έπαιρνε πίσω σε ένα μήνα. Μέχρι τότε θα έδιναν οι τελευταίοι πελάτες τα χρήματα, και στην χειρότερη των περιπτώσεων υπήρχε και η εκταμίευση του δανείου. Η τράπεζα είχε ειδοποιήσει την Καίτη ότι η εκταμίευση θα γινόταν τελικά στο τέλος Ιανουαρίου του επόμενου έτους.

Ήταν 31 Δεκεμβρίου. Η Καίτη περίμενε τα χρήματα του Ζαχαρία. Ήταν περίπου 12 η ώρα το πρωί όταν χτύπησε το κινητό της. Ήταν η φίλη της από τον σύλλογο. Της είπε ότι πέθανε ο πεθερός του Ζαχαρία και τα χρήματα θα της τα έδινε το νέο έτος. Και τότε η πράξη της τραγωδίας επαναλαμβάνεται.

Ο Αντώνης άρχισε να θυμώνει και να φωνάζει ότι καταστράφηκε. Μαύρη ημέρα για την Καίτη. Ο Αντώνης της τηλεφωνούσε και η κατάστασή του θύμιζε θηρίο στο κλουβί. Δεν θα έμπαιναν οι εισπράξεις των συμβολαίων , δεν θα υπήρχαν προμήθειες για τον άλλο μήνα και μπορεί να χανόταν και η πρώτη θέση. Και η Καίτη να είναι σε απόγνωση. Γιατί ο Αντώνης ήταν σε απόγνωση. Το συναίσθημα της Καίτης αναλογούσε σε συναίσθημα που ακολουθούσε μεγάλη συμφορά. Και μια μεγάλη απορία άρχισε σιγά- σιγά να παίρνει θέση στο μυαλό της Καίτης: Ποιος είναι αυτός που επιτρέπει να γίνονται όλα αυτά; Kαι η απάντηση πόνεσε. Γιατί όλα αυτά επέτρεπε να γίνονται στην ζωή της η ίδια η Καίτη. Και ο όρκος; Kαι ο Θεός; Ποιος ξεγελάει τον εαυτό του. Ποιός;

Κάποια στιγμή την καλεί ο Αντώνης με αινιγματικό ύφος και της λέει να έλθει γρήγορα στο γραφείο.<< Τι συμβαίνει;>> , φώναζε η Καίτη.<< Έλα σου λέω γρήγορα>>, ο Αντώνης. Η απορία της Καίτης ανάμεικτη με αγωνία ήταν παρελθόν όταν η Καίτη πήγε στο γραφείο. Για να κλείσει ο χρόνος εντάξει και για να μην χαθεί η πρώτη θέση ο κ. Γαβριάτος ο γενικός επιθεωρητής δέχτηκε και πάλι να πληρώσει μετά από παράκληση του Αντώνη και της Φωτεινής τα ασφάλιστρα των συμβολαίων 12.000 ευρώ. Και… πάλι ήταν… ευνόητο ότι μόλις πλήρωναν οι πελάτες, θα έπαιρνε πίσω τα χρήματά του.

H ιστορία επαναλαμβάνεται. Ξανά και ξανά. . Ο φίλος της Ελένης, ο Ζαχαρίας , τα χρήματα δεν τα έδωσε ποτέ στην Καίτη. Και τα χρήματα του κ.Γαβριάτου έπρεπε πια να επιστραφούν όταν ο σύλλογος πλήρωνε τις πρώτες δόσεις των συμβολαίων.

Όμως δεν υπήρχαν εισπράξεις και από πολλά συμβόλαια των προηγούμενων μηνών. Κάποια συμβόλαια θα ήταν πλέον άκυρα. Όμως η Φωτεινή μπόρεσε και παρακάλεσε τον υπεύθυνο στα κεντρικά της εταιρείας ,να δοθεί κάποια παράταση 10 ημερών για την πληρωμή τους, χωρίς να ακυρωθούν. Έτσι και έγινε .Και η Καίτη ήλπιζε ότι μέσα σε αυτές τις 10 ημέρες θα έκανε εισπράξεις και δεν θα είχαν άκυρα συμβόλαια. Περίμενε και την εκταμίευση του στεγαστικού δανείου, για να έδινε τα χρήματα στον επιθεωρητή αφού ο σύλλογος καθυστερούσε να δώσει τα χρήματα στην Καίτη, όπως είχε υποσχεθεί. Πέρασαν ημέρες, η Καίτη παρακαλούσε, παρακαλούσε , εκλιπαρούσε, για εισπράξεις, τίποτα.

Kάποια ημέρα του Ιανουαρίου ήταν σε απόγνωση , έκλαιγε και ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Είχε βγεί στον δρόμο και πήγαινε πόρτα, πόρτα, ψάχνοντας όλους πλέον τους πελάτες που της όφειλαν χρήματα. Χρήματα που ή ίδια τα είχε πληρώσει, αλλά και χρήματα που οι πελάτες δεν έδιναν για να πληρωθούν τα συμβόλαιά τους. Οι περισσότεροι από την εκκλησία και τους συλλόγους. Διαδρομή σε όλο το λεκανοπέδιο. Διαδρομή γολγοθάς. Άλλοι της έλεγαν αργότερα, άλλοι ότι τελικά δεν θα μπορούσαν ποτέ να πληρώσουν, και άλλους δεν βρήκε στο σπίτι τους.και η Καίτη δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τόσα πολλά όχι. Και το μυαλό της άρχισε να θολώνει, και το φως που αντίκριζαν τα μάτια της άρχισε να χάνεται και το έδαφος κάτω από τα πόδια της άρχισε να τρέμει και η Καίτη ένιωσε ότι βρισκόταν στο<< πουθενά>> Τηλεφώνησε στον Αντώνη, του είπε ότι δεν αισθάνεται καλά, ότι δεν έκανε τίποτα κανένας πελάτης δεν είχε να πληρώσει από αυτούς που βρήκε και ζητάει βοήθεια, γιατί άρχισε να αισθάνεται άσχημα. Νόμιζε ότι η συνείδησή της άρχισε να χάνεται και ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι δεν ξέρει καν πού βρίσκεται. Άρχισε να τρέμει σαν να την κτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα, και ο ιδρώτας είχε μουσκέψει υπερβολικά το σώμα της. Τον παρακάλεσε να έλθει να την πάρει από εκεί που βρίσκεται, γιατί αισθάνεται πολύ άσχημα. Της απάντησε σχεδόν προσβλητικά της είπε <<τι θέλεις πια από εμένα>>, την μάλωσε, της είπε να τον αφήσει ήσυχο ,ότι έχει πυρετό, δεν μπορεί να την βοηθήσει και θα έφευγε να πάει σπίτι του.

Η Καίτη, δεν ήταν πια θεά, αλλά μια αποτυχημένη, δεν υπήρχε μπράβο, ούτε ενδιαφέρον για εκείνη. Μόνο οι εισπράξεις υπήρχαν, εισπράξεις παραγωγή, παραγωγή εισπράξεις.

Η σκοτοδίνη επιδεινώνεται , και η Καίτη έχει κοκαλώσει σε ένα σημείο, μην μπορώντας να μετακινηθεί.

Σαν από μηχανής Θεός χτυπάει το τηλέφωνο. Η καλή της φίλη η Εύη και ξαδέλφη της συναδέλφου που την σύστησε στην εταιρία. Η Καίτη της λέει ότι δεν ξέρει που βρίσκεται και τότε η Εύη ,της λέει να μείνει εκεί που είναι και να μάθει πού ακριβώς βρίσκεται από περαστικούς, για να έλθει να την πάρει. Έτσι και έγινε. Μέσα σε μισή ώρα βρίσκονταν ήδη με την φίλη της σε μια καφετέρια , αλλά ήδη η Καίτη άρχισε να συνέρχεται από την προθυμία της καλής της φίλης να την βοηθήσει. Την κέρασε καφέ και της παράγγειλε κάτι να φάει για να συνέλθει εντελώς μια και η Καίτη δεν είχε φάει τίποτα από το πρωί.

Η Καίτη μετά από προτροπή της Εύης είπε την ιστορία της και τι έχει περάσει .Μίλησαν για λίγη ώρα ακόμα και η Εύη είπε να την πάει στο σπίτι να ξεκουραστεί. Έτσι και έγινε. Μόνο που η Καίτη δεν είχε σκοπό να κάτσει σπίτι. Μόλις την άφησε η Εύη βγήκε πάλι έξω μήπως και έκανε καμιά είσπραξη. Προσπαθούσε , προσπαθούσε μέχρι που νύχτωσε. Την διέκοψε το μήνυμα που πήρε από την εύη.

<<Καίτη, πάρε με τηλέφωνο , επείγον>>

Η Καίτη την κάλεσε αμέσως. Άκουσε την Εύη να της λέει:

<<Ξέρεις τι έχει πει ο Αντώνης στην ξαδέλφη μου και τον άντρα της; Ότι κάνεις συμβόλαια για να παίρνεις μπόνους και όλα τα χρήματα, στα τρώει ο άντρας σου>> .Το κεφάλι της Καίτης άρχισε να βουίζει και το φως της να χάνεται. Τότε παθαίνει την πρώτη κρίση.

                                   ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ

                                  ΕΝΑ ΚΑΚΟ ΟΝΕΙΡΟ

Την μάζεψαν μετά από πολλή ώρα μισολιπόθυμη σε ένα παγκάκι μιας πλατείας αρκετά μακριά από το σπίτι της μετά από τηλεφώνημα που έκανε στον γιό της με την βοήθεια περαστικών

Ήταν η πρώτη φορά που η οικογένειά της κατάλαβε ότι η επαγγελματική ζωή της Καίτης δεν ήταν ρόδινη. Δεν κατάλαβε πώς την πήγαν σπίτι, ούτε πως όταν ξύπνησε, ήταν πρωί.

Κοιτάει το κινητό της και βλέπει τις κλήσεις και τα μηνύματα αγωνίας του Αντώνη. Μαθαίνει από τον άντρα της ότι είχε ενημερώσει τον Αντώνη, όταν την έψαχναν. Όμως η Καίτη είναι πολύ πληγωμένη. Του ζήτησε βοήθεια και την αρνήθηκε. Έμαθε και ότι την σχολίαζε άσχημα . Του στέλνει μήνυμα και του υπενθυμίζει πόσα χρήματα του είχε δώσει και πόσες φορές τον είχε βοηθήσει. Ζητάει να της πληρώσει τουλάχιστον τα προσωπικά της συμβόλαια που αφορούσαν τον εαυτό της και τα παιδιά της εφόσον δεν είχε πλέον χρήματα για να τα πληρώσει.

Τα μηνύματα τα είδε η Φωτεινή. Τουλάχιστον έτσι της είπε αργότερα. Και ήρθε η καταστροφή.

Πρέπει να ήταν όνειρο. Δεν μπορεί να ήταν αλήθεια. Η Καίτη αισθάνθηκε να φεύγει από αυτόν τον κόσμο. Δεν πρέπει να ήταν ο Αντώνης αυτός που έστειλε αυτό το μήνυμα. <<Κατέβα στο γραφείο γιατί τα λέω όλα στην εταιρία>> .Του τηλεφωνεί αμέσως. Αλλά σίγουρα έβλεπε όνειρο. Ένα κακό όνειρο που δεν έλεγε να τελειώσει.

Ούτε πρέπει να ήταν ο Αντώνης στη άλλη γραμμή.

<<Τι θέλεις, τι θέλεις; Δεν ντρέπεσαι ;Εγώ έχω πάρει χρήματα από εσένα; Σου κόβω τον κωδικό, σε πάω στην εταιρεία, και σου μπλοκάρω τις προμήθειες.Aντε γα…>>.

Όνειρο ήταν, όνειρο.

Και ξαφνικά ακούει την φωνή της Φωτεινής στην άλλη γραμμή.

<<Καίτη τι λεφτά έχεις δώσει στον Αντώνη;>>

Η Καίτη σαν υπνωτισμένη απαντά:

<<Toυ έχω δώσει κάποια χρήματα>>

Η Φωτεινή ρωτάει τον Αντώνη αν πήρε χρήματα από την Καίτη και εκείνος αρνείται ουρλιάζοντας και βρίζοντας.

Και η Φωτεινή συνεχίζει:

<<Καίτη, ξέρεις τι ζημιά έχω πάθει από εσένα; Ξέρεις πόσα χρήματα χάνω από τα συμβόλαιά σου που δεν πληρώνονται;>>

Φώναζαν , φώναζαν και οι δύο. Δεν είναι δυνατόν. Εκείνη έκανε ό,τι μπορούσε μέχρι τότε. Δεν έκανε κάτι κακό. Μόνο να βοηθήσει ήθελε, τίποτα άλλο.<< Kατέβα στο γραφείο γρήγορα.>> Άκουσε από την άλλη γραμμή. Ήταν όνειρο. Όνειρο. Και σαν σε όνειρο, φόρεσε μόνο ένα παλτό επάνω της και όπως ήταν φώναξε ταξί να πάει στο γραφείο. Αλλά δεν μπορεί όλα ήταν όνειρο. Όνειρο και του τηλεφώνημα του άντρα της του Αντώνη, στο κινητό της.

<<Καίτη, τι συμβαίνει; Ο Διευθυντής σου ,με πήρε τηλέφωνο μου είπε ότι έχεις πάρει δάνεια , έχεις βάλει υποθήκη το σπίτι μας και έχεις χρεωθεί πολύ. Μου είπε ότι ίσως δεν είσαι καλά στο μυαλό σου. Είσαι καλά αγάπη μου; Πες μου είσαι καλά; Μου λέει κάτι περίεργα πράγματα, ότι κάνεις συμβόλαια 5000 ετήσια συνέχεια, ούτε 4.500 , ούτε 3000 αλλά συνέχεια 5000 και ότι θα σου ψάξουν όλους τους πελάτες.>> όνειρο ήταν , όλα όνειρο. Ο Αντώνης την πρόδωσε στον Γιώργο για τα δάνεια και αμφισβήτησε την δουλειά της. Ο Αντώνης. Τα μηνύματα τα έστειλε στον Αντώνη δεν φαντάστηκε ότι θα τα έβλεπε η Φωτεινή. Όμως ο Αντώνης απευθύνθηκε κατευθείαν στον Γιώργο.

<<Όχι, Γιώργο ,όχι δεν είναι έτσι. Θα σου εξηγήσω. Σε παρακαλώ θα σου εξηγήσω>>

Όνειρο ήταν . Αλλά δεν τελείωνε. Το ταξί έφθασε στο γραφείο. Η Καίτη ανέβηκε κατευθείαν στο γραφείο αλλά δεν είχαν φτάσει ακόμα ο Αντώνης και η Φωτεινή. Φώναξε τον καλό συνάδελφο τον Σάββα, να της κάνει παρέα να περιμένουν κάτω, γιατί δεν ήθελε να την βλέπουν τόσο χάλια οι άλλοι συνάδελφοι.

Κατέβηκαν κάτω έξω από την είσοδο . Είπε στον Σάββα τί της είχε συμβεί. Τα πάντα. Του είπε τα πάντα. Εκείνος προσπάθησε να την παρηγορήσει και μάλιστα της είπε πως όσο είναι κορυφαία ασφαλίστρια και κερδίζουν από εκείνη, δεν πρόκειται να της κάνουν τίποτα. Και μόνο για αυτό τον λόγο, μέτραγε η Καίτη για εκείνους.

Όμως η Καίτη κάποια στιγμή σταμάτησε να ακούει, να βλέπει και να καταλαβαίνει. Όνειρο ήταν. Όνειρο.

<<Πώς σε λένε γλυκιά μου;>>.

Mια φωνή και ένα καλοσυνάτο πρόσωπο από πάνω της την ρωτούσε πως την λένε. Πίσω της μια παρουσία που την κρατούσε , νόμιζε ότι ήταν ο Θανάσης ο γιός της , αλλά τελικά ήταν ο άντρας της. Η Φωτεινή από πάνω της και ο Αντώνης αρκετά απέναντί της.

Ξαφνικά κατάλαβε ότι ήταν ξαπλωμένη στην είσοδο του κτιρίου. Τα αυτιά της άκουσαν κάτι σαν <<κρίση>> και παράλληλα άκουσαν τον Αντώνη να της λέει: <<Θα τα φτιάξουμε όλα.>>

Και ξαφνικά βρέθηκε στο κρεβάτι, στο σπίτι της. Καμιά επαφή, καμιά έξοδος της είπαν ότι ήταν εντολή του γιατρού, γιατί είχε πάθει <<κρίση πανικού>>. Τελικά δεν ήταν όνειρο. Ήταν η αλήθεια.

Και η ζωή της δεν θα ήταν πια η ίδια.

                                  ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

                        Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ

Πέρασαν ώρες μέχρι να προσαρμοστεί με την πραγματικότητα, και να συνειδητοποιήσει τι της είχε συμβεί.

Έκανε τα πάντα. Ό,τι της ζήτησαν. Αιτήσεις, συμβόλαια, έφερε τον Αντώνη σε πρώτη θέση, το γραφείο σε υψηλή θέση, δεν πλήρωναν οι πελάτες, δεν πλήρωναν. Και γι αυτό έφτασε στον <<κατ’οίκον>> περιορισμό , όχι επαφές, όχι έξοδος, θα την πάνε στην εταιρεία, θα της κόψουν τον κωδικό, καταστροφή, καταστροφή, μήπως δεν είναι καλά; όλα αυτά στο μυαλό της, το ένα έπαιρνε τη θέση του άλλου. Ένα δάνειο 37.000 για να βοηθήσει άλλους, ένα δάνειο 65.000 για να βοηθήσει άλλους μήπως ήταν τρελή; Όχι , όχι ήταν η ασφαλίστρια που λάτρεψε την δουλειά της , που είχε επιτυχία, που πάντα προσπαθούσε, τι έγινε; ποιόν κατάστρεψε και γιατί;

Aκολούθησαν ώρες που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από την αλήθεια. Κάποια τηλέφωνα λάμβαναν οι δικοί της στο σπίτι, καταλάβαινε ότι ήταν για εκείνη. Ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχε γίνει. Ακόμα ήταν όλα σαν σε όνειρο. Δεν μπορεί να ήταν αλήθεια. Όμως τα ηρεμιστικά που της έδιναν στο χέρι, τα βουρκωμένα μάτια του άντρα της, το γεμάτο παράπονο βλέμμα του γιού της και της κόρης της, έλεγαν ότι όλα ήταν αλήθεια.

Πέρασαν ημέρες. Άσχημες. Της Καίτης της έλειπε το γραφείο, η δουλειά και τα πράγματα που άφησε πίσω.

Και τότε απάντησε μετά από αρκετές ημέρες στο τηλέφωνο. Και ήταν ο Αντώνης . Και της μίλησε. Της είπε με ύφος παγωμένο αλλά φαινόταν προβληματισμένο πως όλοι ανησύχησαν πολύ. Της είπε πως αν συνέλθει μπορεί να διορθωθούν όλα. Και επίσης της ανάφερε ότι η Φωτεινή του είπε πως ζουν από την παραγωγή της Καίτης και δεν είναι δυνατόν να φύγει η Καίτη από το γραφείο. Φτερά στην ψυχή της Καίτης. Άκουσε μόνο ό,τι ήθελε να ακούσει και όχι την ψυχρή αλήθεια. Την ήθελαν πάλι. Αυτό μόνο ήθελε να κρατήσει στο μυαλό της. Την αγαπούσαν επομένως. Αυτό ήθελε να πιστέψει. Και εκείνη θα το ανταπέδιδε. Και αμέσως έστειλε μήνυμα στην Φωτεινή ότι ποτέ δεν έδωσε χρήματα στον Αντώνη. Δεν έπρεπε να δημιουργηθεί πρόβλημα ανάμεσα στον Αντώνη και στην Φωτεινή.Το θέμα είναι, τί λέει στον Γιώργο για τα δάνεια και πώς επιστρέφει πάλι. Αυτό ήταν όντως δύσκολο γιατί τα παιδιά και ο Γιώργος είχαν τρομοκρατηθεί.

Της πήρε ημέρες να καταφέρει τους δικούς της να καταλάβουν, ότι αυτή η δουλειά ήταν η ζωή της. Βρήκε ό, τι δικαιολογίες μπορούσε για τα δάνεια στον Γιώργο και στα παιδιά, είπε ότι απλά είχε καλύψει κάποια συμβόλαια, και με τα χρήματα που θα έπαιρνε θα ισορροπούσε η οικονομική τους κατάσταση , αρνήθηκε ότι θα έπαιρνε στεγαστικό δάνειο λέγοντας ότι ο Αντώνης είχε καταλάβει λάθος, και για το δάνειο της εταιρείας του είπε πάλι ότι δεν κατάλαβε ο Αντώνης, ότι ο Αντώνης εννοούσε το δάνειο που είχε πάρει η Καίτη για να συγκεντρώσει τα δάνεια του Γιώργου . Ο Γιώργος έκανε μια πολύ φιλότιμη προσπάθεια να πιστέψει τα λεγόμενα της Καίτης και ένα πρωί η Καίτη βρέθηκε πάλι στο γραφείο. Ναι, ξέχασε τα πάντα. Συγχώρεσε , πόνεσε και βρέθηκε αντιμέτωπη με εκδηλώσεις μετάνοιας του Αντώνη. Θα έδινε και νέα ευκαιρία. Αγαπούσε πολύ αυτή την δουλειά και ας είχε ήδη υποστεί τόσα πολλά.<< Δοκιμασίες θα ήταν >> σκέφτηκε.

Και η Φωτεινή την φώναξε στο προσωπικό της γραφείο. Την ρώτησε πάλι για τα χρήματα που είπε ότι είχε δώσει στον Αντώνη και πια ήταν τελικά η αλήθεια.Δεν είχε πεισθεί από το μήνυμα που της είχε στείλει. Η Φωτεινή ήθελε την αλήθεια. Της μίλησε με πολύ φιλικό τρόπο εκείνη την στιγμή, της μίλησε αδελφικά και η Καίτη ανίχνευσε στην έκφραση της Φωτεινής ίχνη αγάπης. Η Καίτη ανταποδίδοντας την αδελφική αντιμετώπιση απάντησε πως ήταν αλήθεια ότι είχε δώσει χρήματα, αλλά δεν ήταν ανάγκη να γίνει ολόκληρο θέμα, τα έδωσε με αγάπη προς την οικογένειά τους , γιατί ο Αντώνης της είχε εξομολογηθεί πόσα δύσκολα ήταν τα πράγματα στην οικογένειά του, και δεν βρίσκει τι κακό υπάρχει όταν ένας άνθρωπος βοηθάει τον άλλον. Βέβαια της είπε ότι ο ίδιος ο Αντώνης είχε υπαινιχθεί πως για την οικονομική του διευκόλυνση από το δάνειο της εταιρίας η Καίτη ήταν ενήμερη. Η Φωτεινή της απάντησε ότι δεν είχε ιδέα, ότι δεν μπορεί τώρα να ασχοληθεί με αυτό το θέμα, γιατί υπάρχουν προβλήματα στην δουλειά που προηγούνται. Της είπε επίσης να μην αναφερθεί στην συζήτηση που έκαναν στον Αντώνη, αλλά να μείνει μεταξύ τους. Την ρώτησε αν… θυμάται καλά ,αφήνοντας την Καίτη έκπληκτη. Έκπληκτη και παγωμένη άφησε την Καίτη όταν επίσης της είπε:<< αν αυτά που λες τα θυμάσαι σωστά και είναι αλήθεια , δηλαδή αν έχεις δώσει χρήματα στον Αντώνη, τότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε μαζί.>> Και εκεί το καλό όνειρο τελείωσε και ξεκίνησε ξανά ο εφιάλτης. Τελικά η Φωτεινή την εκβίαζε. Την εκβίαζε σκληρά γιατί γνώριζε τον χαρακτήρα της Καίτης. Κατάλαβε ποια ήταν η θέση της. Όμως τα πόδια της εξακολουθούσαν να είναι καρφωμένα εκεί, στο γραφείο. Έπρεπε να αναιρέσει τα πάντα. Αλλιώς θα ήταν υπεύθυνη για την διάλυση της οικογένειας του Αντώνη. Τι ειρωνεία Θεέ μου!

Aυτή την οικογένεια που προσπαθούσε να βοηθήσει , υποτίθεται ότι θα ήταν η αιτία της διάλυσής της , αν συνέχιζε να ισχυριζόταν ό, τι ισχυρίστηκε.

Παγωμένος ήταν μαζί της ο Αντώνης, γιατί είχε η Καίτη αποκαλύψει με τα μηνύματα , τα χρήματα που του είχε δώσει, της είπε πως όταν βοηθάνε κάποιον δεν το αποκαλύπτουν και ότι ποτέ προσωπικά ο ίδιος δεν θα παραδεχόταν, ότι έχει πάρει χρήματα από εκείνη. Και η Καίτη δεν ήθελε να υιοθετήσει συμπεριφορά νοήμονος ανθρώπου. Όχι ήθελε να είναι έξω από τα όρια της λογικής .Ήταν αδύνατον να ζυγίσει με ίσα μέτρα και σταθμά την λογική και το συναίσθημα. Ήταν αδύνατο να ανοίξει την πόρτα του γραφείου και να φύγει για πάντα. Αδύνατον. Η αγάπη στους ανθρώπους του γραφείου και στην δουλειά της, την κρατούσαν καρφωμένη σε αυτόν τον χώρο. Και ακόμα χειρότερα ήθελε να κερδίσει ξανά την αποδοχή του Αντώνη και της Φωτεινής. Όχι του εαυτού της, του Αντώνη και της Φωτεινής. Και η Καίτη πια είχε πια συμφιλιωθεί με την ιδέα της ψυχικής της μετάλλαξης. Και είχε μείνει έκπληκτη με την εικόνα του νέου της εαυτού που έβλεπε στον καθρέπτη. Πρώτα η αποδοχή του Αντώνη και της Φωτεινής , και η παραμονή της στο γραφείο. Όλα τα άλλα χωρίς σημασία και νόημα. Η αποδοχή του Αντώνη , η συμπάθεια της Φωτεινής , η συμπάθεια των συναδέλφων , προτεραιότητα για την Καίτη. Και όλη η προηγούμενη ζωή της άρχισε να γίνεται ένα μακρινό παρελθόν. Άρχισε να ξεφτίζει, να χάνεται. Ο Αντώνης, η Φωτεινή , το γραφείο, η δουλειά και κάπου μακριά υπάρχει η σκιά του Γιώργου, των παιδιών, της αδελφής της, και ακόμα πιο μακριά η εικόνα του Θεού. Η Καίτη δεν υπάρχει πουθενά. Πουθενά.

Για να κερδίσει λοιπόν και πάλι την αποδοχή τους, ανέφερε στον Αντώνη πως στον άντρα της είπε ότι απλά έδωσε από τις προμήθειές της κάποια χρήματα, για να καλυφτούν συμβόλαια προς ακύρωση, και αυτό εννοούσε όταν είπε ότι έδωσε χρήματα στον Αντώνη. Και πράγματι λέγοντας όλες αυτές τις δικαιολογίες , η Καίτη προσπάθησε να ηρεμήσει τον Αντώνη και τον Αντώνη παράλληλα . Θόλωσε <<τα νερά>>

Όμως υπήρχε ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα. Τα χρήματα του Γαβριάτου του επιθεωρητή. Η εκταμίευση του στεγαστικού δανείου που ήταν η ελπίδα της αργούσε, και όσοι πελάτες δεν είχαν μετανιώσει , αργούσαν να δώσουν τα χρήματα , όσο και αν τους πίεζε η Καίτη. Όμως ο κ. Γαβριάτος πίεζε τους πάντες. Πίεζε την Φωτεινή και τον Αντώνη που είχαν εγγυηθεί και η Φωτεινή και ο Αντώνης πίεζαν την Καίτη. Ο Γαβριάτος ήθελε τα χρήματά του. Τα χρήματα που έδωσε για να προπληρωθούν συμβόλαια ώστε να μπουν οι προμήθειες. Όμως οι πελάτες δεν τα είχαν ακόμα αποδώσει εκτός από δύο. Και η ελπίδα έπεφτε στην εκταμίευση του στεγαστικού δανείου πάντοτε με την ελπίδα ότι θα έπαιρνε η Καίτη αργότερα και σταδιακά τα χρήματα από τους πελάτες.

H Καίτη με την σειρά της πίεζε την Βασιλική που είχε μεσολαβήσει για την έγκριση του δανείου. Η εκταμίευση αργούσε.

Έπρεπε να βρει χρήματα οπωσδήποτε. Σκέφτηκε την φίλη της την Εύη αλλά δεν μπορούσε να την εξυπηρετήσει. Την Βαγγελίτσα την άλλη της φίλη, αλλά ούτε και εκείνη μπορούσε.

Και ο κ. Γαβριάτος φώναζε, ήθελε τα χρήματά του.

Οι μέρες πέρασαν με αγωνία ώσπου η Βασιλική την ειδοποίησε για την εκταμίευση του δανείου. Θα πήγαιναν μαζί. 40.000 έκλειναν δικά της δάνεια, και 25.000 της έμεναν στο χέρι.

Η Φωτεινή αγωνιούσε, το ίδιο και ο Αντώνης, συνέχεια λάμβανε κλήσεις. 2.30 ακριβώς ήταν στο ταμείο της Τράπεζας για την τελική εκταμίευση. <<Τα 25.000 μετρητά ή επιταγή;>> την ρώτησε ο ταμίας.

<<Μετρητά, απάντησε η Καίτη>>. Έχοντας 25.000 ευρώ στην τσάντα, η Καίτη υποχώρησε στην παράκληση της Βασιλικής να πάνε για φαγητό να το γιορτάσουν, τώρα που η Καίτη επιτέλους είχε τα χρήματά της. Ο Αντώνης της τηλεφωνούσε συνέχεια. <<Έρχομαι>> του απαντούσε η Καίτη. Κάθισαν τελικά κάπου με την Βασιλική η Καίτη κέρασε το φαγητό και το κρασί. Στην Καίτη άρεσε πολύ το κρασί. Ήπιε πολύ. Ήταν χαρούμενη. Πολύ χαρούμενη. Θα βοηθούσε τους πάντες. Σε δύο ώρες περίπου η Καίτη και η Βασιλική αποχωρίστηκαν με αγκαλιές και φιλιά. Η Καίτη ήταν αρκετά ζαλισμένη από το κρασί. Της άρεσε όμως. Θα τους έκανε και πλάκα στο γραφείο που θα τη έβλεπαν λίγο να τρεκλίζει.Η Καίτη έφευγε πια για το γραφείο.

                                  ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ

                                      Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Ήταν ισχυρή η πίεση που δέχτηκε και πονούσε πολύ το δεξί της χέρι, όταν κατάλαβε ότι βρισκόταν στο έδαφος. Ένα πεζοδρόμιο με δύο , τρία μαγαζιά απέναντι, κάτι χαμηλά δέντρα, κόσμος γύρω της και εκείνη στο έδαφος. Χωρίς την τσάντα. Μόνο με το κινητό στην τσέπη του παλτού της. Και με τις κλήσεις του Αντώνη. Και με κλειστό το τηλέφωνο της Βασιλικής. Την Βασιλική κάλεσε πρώτα για βοήθεια. Κλειστό το κινητό της , κλειστό. Τίποτα δεν είχε. Ούτε την τσάντα, ούτε τον αριθμό της μηχανής που την έριξε κάτω, ούτε τα χρήματα, ούτε την διεύθυνση της Βασιλικής, ποτέ δεν την είχε ζητήσει ήξερε μόνο την περιοχή που έμενε περίπου αλλά όχι την ακριβή της διεύθυνση και το τηλέφωνό της Βασιλικής κλειστό. Τίποτα δεν είχε. Μόνο την απελπισία της.

Δεν ήξερε τί θα έλεγε στο γραφείο, δεν ήξερε πια τίποτα.

Πήγε με τα πόδια σπίτι της περπατώντας τουλάχιστον για μία ώρα ,για να πάρει μια άλλη τσάντα , να φροντίσει όσο μπορούσε τον εαυτό της και να πάρει ένα παυσίπονο γιατί το χέρι της πονούσε πολύ. Δεν πρέπει να το είχε σπάσει σκέφτηκε γιατί το κουνούσε κανονικά .Για ένα πράγμα ήταν σίγουρη. Δεν έπρεπε να πει στον Αντώνη τι είχε συμβεί. Σε κανέναν απολύτως. Όλοι θα νόμιζαν ότι δεν θα ήθελε να δώσει τα χρήματα του Γαβριάτου. Και ό Γαβριάτος τα περίμενε. Ήξερε ότι εκείνη την ημέρα θα γινόταν η εκταμίευση του δανείου. Ο Γαβριάτος την περίμενε. Ο Αντώνης την περίμενε. Η Φωτεινή την περίμενε. Τηλεφώνησε πάλι στην Βασιλική. Το τηλέφωνο πάλι κλειστό. Δεν ήταν δυνατόν να πει τίποτα στην οικογένειά της. Για το δάνειο αυτό είχε πείσει τον Αντώνη πως δεν υπήρχε. Τι θα του έλεγε τώρα; Τον προηγούμενο χρόνο είχε πέσει δύο φορές θύμα ληστείας από μηχανή. Και μάλιστα την μία φορά είχε στην τσάντα 2500 ευρώ, χρήματα πελατών που κάλυψε η ίδια. Ήταν αδύνατο να έλεγε στο γραφείο ότι το κακό τρίτωσε και μάλιστα ότι χάθηκαν τα χρήματα που προορίζονταν για τον Γαβριάτο. Συνέχισε με τα πόδια προς το γραφείο για να βρει χρόνο να επικοινωνήσει με γνωστούς και φίλους και να τους παρακαλέσει για επείγουσα βοήθεια. Πήρε κάποιες υποσχέσεις για το επόμενο πρωί. Τηλεφώνησε πάλι στην Βασιλική. Κλειστό. Πήγε στον αστυνομικό τμήμα της περιοχής της και κατάγγειλε το γεγονός. Αναφέρθηκε και στην Βασιλική. Στο γραφείο πήγε αργά το απόγευμα, λέγοντας ότι τα χρήματα τα άφησε σπίτι και θα τα πήγαινε την άλλη μέρα. Την αντιμετώπισαν με απορία. Και η Καίτη προσπάθησε όσο μπορούσε να υποκριθεί την ήρεμη και την ευδιάθετη. Έπρεπε μέχρι αύριο να βρει χρήματα. Έπρεπε .Δεν ήταν ώρα για αλήθειες. Δεν θα την πίστευε κανείς.

Η Mαίρη όταν ξεκίνησε να πάει στο γραφείο την επόμενη ημέρα πήγαινε σαν μεθυσμένη .Δεν είχε χρήματα, αλλά τα περίμεναν. Τι θα έκανε; Αποφάσισε να πάει και πάλι περπατώντας περιμένοντας να εκπληρωθούν οι υποσχέσεις που της έδωσαν και τηλεφωνώντας συνέχεια. Και το κινητό της χτύπαγε συνέχεια από τον Αντώνη και την Φωτεινή. Κτύπαγε και η καρδιά της. Βρήκε μόνο την Βαγγελίτσα, οι άλλοι που είχαν υποσχεθεί είχαν το κινητό τους κλειστό. Της είπε ότι θα πάει στην Τράπεζα στις 10 και θα κάνει ανάληψη. Και η Καίτη περίμενε, περίμενε. Και ο Αντώνης τηλεφωνούσε και η Φωτεινή τηλεφωνούσε. πήγε 10 η ώρα. Τηλεφωνεί στην Βαγγελίτσα. Η κλίση προωθείται. Προωθείται. Τηλεφωνεί και πάλι . προωθείται. Και πάλι. Προωθείται.

<<Η μητέρα μου είναι στο νοσοκομείο>> Ξύπνησε ακούγοντας την κόρη της Στέλλα, να λέει σε κάποιους στο τηλέφωνο. Και εκείνη ξαπλωμένη σε φορείο με μία μάσκα οξυγόνου . Οι ίδιες ερωτήσεις. Πως την λένε, και τι θυμάται για να δουν αν επανήλθε.

<<Κρίση πανικού και πάλι το πόρισμα>> Αυτή την φορά την επισκέφτηκαν ο Αντώνης και η Φωτεινή, την πήγαν σπίτι της και της είπαν αν έχει τα χρήματα του Γαβριάτου. <<Τα έχω σε λογαριασμό>>απάντησε η Καίτη, μη έχοντας τι να πει.

Την άλλη ημέρα η Καίτη είχε ελπίδες ότι οι δύο πελάτες τουλάχιστον θα τις έδιναν χρήματα, έτσι θα είχε κάτι να δώσει.

Και ο Αντώνης είχε ήδη αρχίσει τις κλήσεις. Όμως η Καίτη δεν είχε τα χρήματα. <<Σε λίγο θα έλθω >> του απάντησε.

Τότε ο Αντώνης άλλαξε πάλι ύφος και τόνο, έβαλε τις φωνές και στην κυριολεξία ούρλιαζε <<Που είναι τα χρήματα του Γαβριάτου; Δεν τα έχεις έτσι;>> φώναζε , φώναζε τόσο πολύ.H Καίτη τρόμαξε πάρα πολύ από τις φωνές του Αντώνη. <<Να μην έλθεις στο γραφείο χωρίς τα χρήματα>>, συνέχισε να ουρλιάζει και έκλεισε το τηλέφωνο αφού ξεστόμισε και μια υβριστική άσχημη λέξη. Η τραγωδία κορυφώνεται. Δεν τολμάει να γυρίσει στο γραφείο.

Αλλά η Καίτη αισθανόταν ότι την άλλη ημέρα, θα την πήγαιναν στην ηλεκτρική καρέκλα.

Δεν την πήγαν στην ηλεκτρική καρέκλα αλλά την φώναξε ο γενικός επιθεωρητής κ. Γαβριάτος. Η Καίτη του είπε ότι μέσα στο επόμενο διήμερο θα έκανε εισπράξεις από πελάτες και θα έπαιρνε τα χρήματά του, 12000 ευρώ. Ούτε και ξέρει πώς το είπε αυτό πάντως ήταν αποφασισμένη να στηθεί στην κυριολεξία έξω από τα σπίτια των πελατών και να μην φύγει αν δεν εισπράξει. Ευτυχώς όμως ο Γαβριάτος δεν ρώτησε τίποτα για την εκταμίευση του δανείου. Παράλληλα όμως της είπε ότι είχε δεχτεί την επίσκεψη του Αντώνη και του είχε δείξει όσα χρήματα είχαν περάσει από τα χέρια της. Ο Αντώνης είπε ότι ουδέποτε είχε αντιληφθεί ότι έχει πάρει τόσα χρήματα. Και η Καίτη ξαφνικά βρέθηκε στον ιστό της αράχνης , που χωρίς να το καταλάβει, την έριξε ο Αντώνης.

Άρχισε να ιδρώνει και να κοκκινίζει τι θα έλεγε Θεέ μου τι; Kατάλαβε ότι η Καίτη ήταν πλέον παγιδευμένη για εξομολογήσεις. Αποκάλυψε στον Γαβριάτο, ότι με δικές της προμήθειες και με την βοήθεια των δανείων, κάλυψε συμβόλαια προς ακύρωση, και διευκόλυνε κάποιες φορές τον Αντώνη.

Ο Γαβριάτος την παγίδεψε. Ήθελε προφανώς να διαπιστώσει αν η Καίτη είχε κάνει πλαστά συμβόλαια, ή αν είχε καταχραστεί χρήματα πελατών. Φυσικά τίποτα από αυτά δεν είχαν συμβεί ποτέ. Και η Καίτη με την σειρά της αναγκάστηκε να αποκαλύψει μέρος της αλήθειας.

Ο Αντώνης όταν έμαθε τι είχε συμβεί και ότι η Καίτη αποκάλυψε κάποια πράγματα στον Γαβριάτο, έγινε έξαλλος. Εμφάνισε μια πλευρά του εαυτού του που η Καίτη πρόσφατα είχε γνωρίσει αλλά ήθελε να πιστεύει ότι ήταν μόνο για μια φορά. Δυστυχώς όμως ο εφιάλτης ξαναγύρισε.

Της είπε ότι του κατέστρεψε την ζωή και την καριέρα, και ότι δεν θέλει να μιλάει σε μία τρελή. Θα της ξαναμιλήσει μόνο αν αναιρέσει ό,τι αποκάλυψε, και αν χρησιμοποιήσει ξανά οπουδήποτε και σε οποιονδήποτε το όνομά του, πάλι θα σταματήσει να της μιλάει και θα πάψει να υπάρχει για εκείνον. Όλα αυτά τηλεφωνικά. <<συκοφαντείς έναν άνθρωπο>> , της φώναζε στο τηλέφωνο,<< που κάθεσαι και λές ότι μου έχεις δώσει χρήματα>>. <<Γιατί δεν σου έχω δώσει;>>Toυ απάντησε η Καίτη. <<Όχι δεν μου έχεις δώσει>>. <<Μα τι λες τώρα;>>o αντίλογος της Καίτης. <<Μπορεί να υπάρχει καταγραφή>> της απάντησε, αφήνοντάς την άφωνη. Η Mαίρη τρόμαξε πολύ από την συμπεριφορά του Αντώνη αλλά πιο πολύ πληγώθηκε γιατί στην συνείδησή της εξακολουθούσε να τον βλέπει αδελφό της. Δεν πίστευε όμως αυτά που άκουγε. Την αποκάλεσε τρελή και δεν ήταν η πρώτη φορά που την αποκάλεσε έτσι τον τελευταίο καιρό. Κάτι τέτοιο είχε υπαινιχθεί και στον άντρα της. Εκείνη όμως όταν της είχε αναφέρει ότι άκουγε φωνές και έβλεπε οράματα ,δεν το ανέφερε ποτέ σε κανέναν και ούτε σκέφτηκε ποτέ ότι ο Αντώνης μπορεί απλά να ήταν παράφρων.

Καμία κακία, κανένας θυμός δεν μπόρεσε να πάρει θέση στην ψυχή της Καίτης. Μόνο πίκρα, και παράπονο. Και αφόρητος πόνος. <<Δεν πειράζει σκέφτηκε, είναι τώρα θυμωμένος δεν ξέρει τι λέει. Προχώρα παρακάτω. Ξέχνα, συγχώρεσε, μην εγκαταλείπεις τον Θεό σου, και Εκείνος δεν θα σε εγκαταλείψει.>> Ναι η Καίτη θυμήθηκε πάλι τον Θεό. Ίσως γιατί δεν μπορούσε πια να κάνει διαφορετικά.

Εν τούτοις την άλλη ημέρα η Καίτη και πάλι προσπαθούσε να βρει χρήματα, χωρίς να καταφέρει κάτι. Δεν τόλμησε να παρουσιαστεί το πρωί στο γραφείο, και το απόγευμα πήγε σε προγραμματισμένο ραντεβού που είχε με γιατρό λόγω των κρίσεων που πάθαινε. Ο γιατρός της είπε ότι όλα ήταν λόγω υπερβολικής πίεσης, αλλά καλό θα ήταν να έκανε και κάποιες εξετάσεις. Πάντως της χορήγησε αντικαταθλιπτικά.

Γυρνώντας από το ιατρείο στο σπίτι της , την περίμενε μια έκπληξη. Η αγκαλιά του γιού της που έλεγε ότι την <<αγαπάει τρελά>>

<<Σε αγαπάμε όλοι , πες μας τι συμβαίνει για να βοηθήσουμε;>>

Kαι τότε η Καίτη ξέσπασε σε λυγμούς και έσφιξε δυνατά το παιδί της. Τα είπε όλα. Για τα δάνεια, για τα χρήματα που είχε δώσει για να καλυφτούν συμβόλαια, για τα συμβόλαια που έκανε δώρο για να ανέβει η παραγωγή του γραφείου, για τα χρήματα που είχε δώσει στο Αντώνη, για τα χρήματα του Γαβριάτου.

Ακούγοντας αυτά ο Θανάσης έβαλε τα κλάματα, και υποσχέθηκε ότι μαζί με τον πατέρα του σαν οικογένεια, θα τα έλυναν όλα. 2.500 ευρώ ο φίλος του άντρα της Αλέξανδρος, 2.000 ο φίλος του γιού της ο Βασίλης, 3.000 ο φίλος του άντρα της Βαγγέλης,

3.500 ο αδελφός του άντρα της Μάριος και κάποια χρήματα που μπόρεσε να εισπράξει η Καίτη από πελάτες , και ο κ. Γαβριάτος σταδιακά πήρε τα χρήματά του.

Και η Καίτη θα έβγαινε πρώτη ασφαλίστρια. Πρώτη ασφαλίστρια με ένα τεράστιο χρέος στην πλάτη της και έναν μόνιμο πλέον πόνο στην καρδιά της.

                                    ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

                                           Η ΟΜΑΔΑ

Η Καίτη είχε χάσει πια το 80% από τις δυνάμεις της και από την πίστη της στην δουλειά. Μια δουλειά που τελικά την πρόδωσε με τόσους πελάτες που την αποδέχτηκαν , ξεκίνησαν και τελικά δεν μπόρεσαν .Μια Καίτη , μισή πια, επιμένει να ξαναπάει στο γραφείο που αγαπάει, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειά της.

Δεν άντεχε μακριά από το γραφείο και την δουλειά. Είχε την πεποίθηση ότι όλα ήταν δοκιμασίες που θα περνούσαν. Έκανε προσπάθεια να αμβλύνει τις κακές εντυπώσεις που είχαν προκαλέσει όσα αποκάλυψε στον Γαβριάτο για τον Αντώνη, αλλά ο Γαβριάτος της είπε ότι δεν θα κάνει τον δικαστή και τον ενδιαφέρει μόνο να προχωρήσει η παραγωγή της επιθεώρησης. Όσον αφορά εκείνη και τον Αντώνη να τα βρούν μεταξύ τους.

Στο γραφείο όμως, είχαν μαθευτεί κάποια πράγματα, η συμπεριφορά κάποιων συναδέλφων απέναντι στον Αντώνη και στην Καίτη ήταν παγωμένη, και το κλίμα δεν ήταν πια καλό.

Και η Καίτη στενοχωριόταν για τον Αντώνη. Δεν ήθελε να είναι αυτή η αιτία να του φέρονται ψυχρά, όσο δίκιο και να είχε. Ο Αντώνης τότε την προέτρεψε να γράψει επιστολές προς κάποιους συναδέλφους, προς την Φωτεινή και προς τον Γαβριάτο, όπου θα ανέφερε ότι όσα είχε πει για τον Αντώνη δεν ανταποκρίνονταν στην αλήθεια αλλά σε προσωρινή νοητική της σύγχυση, λόγω προσωπικών της προβλημάτων. Βαρύ το τίμημα για την Καίτη αλλά ήταν έτοιμη να περάσει και αυτή την δοκιμασία .Αρκεί ο Αντώνης και η Φωτεινή να την αποδέχονταν. Και υπήρχε και ο Θεός. Δεν υλοποίησε αμέσως την υπόσχεσή της, αλλά θα το έκανε σύντομα. Ήθελε να προετοιμαστεί για τον τρόπο που θα αναιρούσε τον ίδιο της τον εαυτό και μέσα της η βιβλική έκφραση<< σαν πρόβατο επί σφαγή>> άρχισε να ηχεί σαν αντίλαλος. Είχε πέσει σε έναν βαθύ ύπνο. Δούλευε , προσπαθούσε, άρχιζε και τελείωνε την ημέρα της , όρθια όμως κατά βάθος κοιμόταν πολύ βαθιά. Κοιμόταν και κάποιοι είχαν βάλει τις σκέψεις της και τις πράξεις της στον αυτόματο πιλότο.

Πρίν από μήνες για να βοηθήσει τον Σάββα τον συνάδελφο που ήταν υποψήφιος για μάνατζερ, είχε αποφασιστεί από κοινού με τον Σάββα να μπει αγγελία στο ιντερνέτ για νέους ασφαλιστές. Η Καίτη πλήρωνε την αγγελία και ο Σάββας ανέλαβε την οργάνωση με την προοπτική να ξεκινήσουν από κοινού προσπάθεια για να σχηματίσουν τις δικές τους ομάδες. Όμως ο Σάββας είχε ήδη αποχωρήσει από το γραφείο.

Της κάνουν πρόταση να κάνει ομάδα εκείνη ομάδα Ενθουσιάζεται. Ναι, θα το ήθελε πολύ. Δόξα τω Θεώ. Θα φτιάξουν όλα. Και αρχίζει πάλι η συνεργασία με τον Αντώνη. Η Καίτη δεν είχε πια τις ψυχικές δυνάμεις να κάνει προσωπική παραγωγή. Αλλά και η Φωτεινή την προέτρεπε να δώσει περισσότερη έμφαση στις εισπράξεις και λιγότερο στην παραγωγή. Αυτό στενοχώρησε αρκετά την Καίτη γιατί κατά βάθος ήξερε ότι ήθελε λίγη βοήθεια για να έχει πάλι επαφή με υποψήφιους πελάτες. Αυτό θα της έδινε ζωή και θα κέρδιζε πάλι την αυτοπεποίθησή της. Εν τούτοις υπήρχε βοήθεια από την Φωτεινή σε άλλους ασφαλιστές όσον αφορά την παραγωγή, γιατί η Καίτη έπρεπε να ασχολείται με τις εισπράξεις. Ζήτησε από τον Αντώνη να την βοηθήσει βάζοντάς της παραγωγή, όπως εκείνη είχε βοηθήσει τον Σάββα, όμως για μια ακόμα φορά ο Αντώνης την άφησε άφωνη. Αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν της ζήτησε εκείνος να βοηθήσει τον Σάββα και ότι η Καίτη δεν θυμόταν καλά. Το άσχημο όμως ήταν ότι η Καίτη όσο καλή και να ήταν, ήταν παράλληλα και πολύ έξυπνη μόνο που η καλοσύνη της υπερτερούσε της εξυπνάδας της. Αυτό ήταν εξαιρετικά επώδυνο γιατί η Καίτη είχε πια καταλάβει τα πάντα ,για τον χαρακτήρα του Αντώνη. Είχε καταλάβει και που πήγαν τα χρήματα που του έδινε. Τα πάντα είχε καταλάβει . εδώ και πολύ καιρό. Μόνο που δεν ήθελε να το πει στον εαυτό της. Έπρεπε όμως να του δώσει άπειρες ευκαιρίες αφύπνισης όπως ο Θεός είχε παραχωρήσει μέχρι τώρα στην ζωή της την συγχώρεσή του για τα ανθρώπινα λάθη της και την βοήθειά του. Η Καίτη ήξερε καλά ότι οι κρίσεις πανικού της Καίτης θα μεταφράζονταν σαν παράνοια σαν πλήρη κάλυψη για όσα είχε υποστεί από τον Αντώνη. Ήταν όμως πολύ καλή στο να μεταδίδει την αγάπη της για αυτή την δουλειά. Αυτό το ήξερε και ο Αντώνης και η Φωτεινή. Ίσως η ομάδα νέων ατόμων να ήταν η κατάλληλη λύση και για την ανάπτυξη και βοήθεια του γραφείου και για την Καίτη. Τα νέα άτομα θα έμπαιναν στην ομάδα του Αντώνη. Και όταν η Καίτη θα γινόταν επίσημα από την εταιρεία συντονιστής ομάδας τότε θα πέρναγαν σε δική της ομάδακαι μπήκε εκ νέου η αγγελία στο ιντερνέτ που την πλήρωνε η Καίτη. Σ΄αυτό την βοήθησε πολύ η κόρη της η Στέλλα. Καθημερινά μαζί με τον Αντώνη, βλέπανε πολλά άτομα, διάλεγαν ή τους διάλεγαν, κάποιοι έμειναν και άρχισε να σχηματίζεται η πρώτη ομάδα για εκπαίδευση . Η Καίτη ήταν για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό ενθουσιασμένη. Άρχισε να αγαπάει και να συνδέεται με όλα τα παιδιά που έρχονταν .

Ναι, αυτό τελικά θα έκανε. Η υπομονή της την δικαίωσε. Ο Θεός και πάλι αρχίζει να την βοηθάει. Όλα θα πάνε καλύτερα. Ήταν ωραίο αφάνταστα και τρομερά ενδιαφέρον για την Καίτη να δίνει ψυχή και καρδιά σε νέα άτομα, που είχαν ήδη αποφασίσει να ξεκινήσουν μαζί της την προσπάθεια. Έδινε ό, τι περισσότερο μπορούσε, αποδοχή, γνώση, ενθάρρυνση και αγάπη. Όλα αυτά, όχι θεατρικά, αλλά πραγματικά. Είχε ήδη αγαπήσει τα νέα παιδιά, και αισθανόταν ότι αγαπούσε και αποδεχόταν με την πρώτη ματιά, κάθε νέο άτομο, που ερχόταν και το βλέπανε μαζί με τον Αντώνη.

Μαζί στην εκπαίδευση, ο ένας συμπλήρωνε τον άλλο.

Η Καίτη είχε αρχίσει και έβγαινε έξω με τα παιδιά για να βοηθήσει να βρουν πελάτες.

Παράλληλα έρχονταν και νέα άτομα που έβλεπαν την αγγελία, μαζί με τον Αντώνη αποφάσιζαν, προσπαθούσαν και ήταν σίγουρο ότι σε μερικούς μήνες θα είχε γεμίσει το αγαπημένο της γραφείο από νέα άτομα, και όλα τα προβλήματα θα είχαν ξεχαστεί.

Όλα τα νέα παιδιά, ο Γιώργος, ο Μάριος, ο Στέφανος, η Ειρήνη, η Κατερίνα, την έβλεπαν στα μάτια, την είχαν συμπαθήσει, την σέβονταν, την υπολόγιζαν και της έδιναν με τον τρόπο τους βοήθεια για να ξεχάσει ό,τι είχε συμβεί τους προηγούμενους μήνες.

Βέβαια το χρέος της μεγάλο, όμως η οικογένειά της είχε δηλώσει απερίφραστα πως ότι έγινε, έγινε, και θα βοηθούσαν όλοι μαζί δουλεύοντας και κάποια στιγμή θα τελείωναν όλα καλά.

Ήταν η πρώτη φορά που είχε καταλάβει πόσο την αγαπούσε η οικογένειά της και εκείνη υπολόγιζε πολύ στην δουλειά της ομάδας που είχε ξεκινήσει για να βοηθήσει τους πάντες. Σκεφτόταν αδιάκοπα πως αν μέχρι τέλους του χρόνου είχε φέρει τουλάχιστον 20 άτομα στο γραφείο, αυτό θα τις έδινε σημαντικό ποσό χρημάτων, γιατί η εταιρεία έδινε bonus,αξιοσέβαστο χρηματικό ποσόν, για κάθε άτομο που έφερνε κάποιος , αν το άτομο αυτό παρέμενε και έπαιρνε την άδεια του ασφαλιστή.

Όμως η χαρά της Καίτης μετριάστηκε πάλι, όταν η Φωτεινή της είπε ότι ήταν αμφίβολο αν η εταιρεία την έκανε επικεφαλής ομάδας επίσημα, λόγω του ότι της ακυρώνονταν συνέχεια συμβόλαια.

<<Παθαίνω και εγώ μεγάλη ζημιά από αυτά τα άκυρα, >>είπε η Φωτεινή.<< θα μου αποδώσει ευθύνες η εταιρεία, εγώ θα λογοδοτήσω>>. Δεν πειράζει, σκέφτηκε η Καίτη, θα συνεχίσω την προσπάθεια, ας ωφεληθεί το γραφείο , και εγώ ας παίρνω την αμοιβή για την στρατολόγηση. Και η προσπάθεια συνεχιζόταν. Ο Αντώνης της φερόταν καλά στην αρχή και την επαινούσε μπροστά στους νέους υποψήφιους. Κατά καιρούς όμως της υπενθύμιζε ότι ποτέ και σε κανέναν δεν θα παραδεχόταν ότι είχε πάρει χρήματα από εκείνη, έτσι τα δάνεια των 37000 φαίνονταν σαν δάνεια καθαρά δικά της. Κανείς δεν ήξερε ότι από αυτά τα χρήματα δεν είχε πάρει παρά ελάχιστα. Και αυτό πληγωνε πολύ την Καίτη. Ούτως ή άλλως δεν μπορούσε η Καίτη να το αναφέρει ξανά γιατί θυμόταν τα λόγια της Φωτεινής ότι εάν ήταν αλήθεια αυτά θα τον χώριζε.

Και το ότι είχε αποκαλύψει στον Γαβριάτο ότι τον είχε διευκολύνει, ο Αντώνης ανά διαστήματα εξακολουθούσε και αυτό να το κτυπάει και εκκρεμούσε και η αναίρεση των όσων είχαν διαδοθεί εκ μέρους της Καίτης. Ο Αντώνης περίμενε να γράψει τις επιστολές όπου θα διέψευδε τον εαυτό της. Όμως η Καίτη περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία για προσπαθήσει εκ νέου να προσεγγίσει τον Γαβριάτο και να αναφέρει όσα επιθυμούσε ο Αντώνης. Βέβαια σε τέτοια περίπτωση θα έχανε εντελώς την αξιοπιστία της και θα την θεωρούσαν επίσημα αναξιόπιστη όμως ούτε αυτό πια την ένοιαζε αρκεί να έφτιαχναν τα πράγματα , να έπαιρνε την αμοιβή της στρατολόγησης για να βοηθήσει την οικογένειά της.Παράλληλα με την στρατολόγηση θα βοηθούσε και το γραφείο σαν ανταπόδοση στην μεγάλη ακυρωσιμότητα που είχαν τα συμβόλαιά της.Όσο όμως περνούσε ο καιρός η συμπεριφορά του Αντώνη άρχισε να αλλάζει απέναντί της δραματικά . Δεν την επαινούσε προσωπικά για τίποτα πια, μόνο στα μάτια των νέων υποψήφιων ασφαλιστών για λόγους σκοπιμότητας .Δεν υπήρχαν πια ενθαρρυντικά μηνύματα, και η Καίτη δεν ήταν πια ούτε θεά, ούτε Έβερεστ. Μάλιστα μια φορά της απέδωσε τεράστιες ευθύνες για τα άκυρα συμβόλαια, λέγοντας ότι η Καίτη έκανε λάθος πώληση κάνοντας μεγάλα συμβόλαια. Αυτό της είπε τώρα, ξεχνώντας για την πίεση που ασκούσε στην Καίτη για μεγάλη παραγωγή ξεχνώντας ότι την παρακαλούσε να ανεβάσει με οποιονδήποτε τρόπο την παραγωγή του γραφείου , για την καλή θέση του γραφείου και της ομάδας , την επιθυμία του Γαβριάτου του επιθεωρητή, τις προμήθειες και την διάκριση. Όλα ξεχάστηκαν, όλα. Και η έκφραση <<λάθος πώληση>> αναφέρθηκε πολύ αργά και όχι όταν έπρεπε. Μια ημέρα η Καίτη ζήτησε από τον Αντώνη να πάνε μαζί στους πελάτες που δεν πληρώνουν, μήπως και ο Αντώνης κατάφερνε καλύτερα αποτελέσματα. Ο Αντώνης αρνήθηκε. Και μάλιστα άρχισε να υπενθυμίζει συνέχεια στην Καίτη , ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα γιατί εφόσον δεν υπάρχουν ικανοποιητικές προμήθειες για την Καίτη δεν θα μπορεί η εταιρία να κρατά την δόση του δανείου των 37000 ευρώ.Και κάθε φορά που η Καίτη τολμούσε να υπενθυμίσει στον Αντώνη ότι από αυτά τα χρήματα είχε πάρει και ο ίδιος, της μιλούσε απειλητικά και άσχημα τονίζοντάς της ότι θα υποστεί άσχημες συνέπειες αν τολμούσε να επαναλάβει κάτι τέτοιο.ναι ήταν φανερό ότι ο Αντώνης είχε ξεκινήσει εναντίον της έναν άδικο και σκληρό πόλεμο.

Toν τελευταίο μήνα της Άνοιξης , τον Μάιο ,η Καίτη τον έζησε σαν βαρύ χειμώνα. Τόσο παγωμένη αισθανόταν την ψυχή της. Στην ζωή της προστέθηκε νέος εφιάλτης. Οι ανώνυμες τηλεφωνικές απειλές. Το μεγαλύτερο μέρος του Μαίου ,γυναικείες και ανδρικές φωνές άγνωστες για την Καίτη, την απειλούσαν ότι τον επόμενο μήνα έρχεται η καταστροφή της. Ο επόμενος μήνας ήταν αυτός που ο Αντώνης της υπενθύμιζε συνέχεια ότι θα γινόταν η τελική κρίση από την εταιρία όσον αφορά την ακυρωσιμότητα των συμβολαίων της.

Της είχε αναφέρει μάλιστα ότι είχε δει ένα όνειρο που φαινόταν ότι ο Ιούνιος θα ήταν δραματικός. Από τα γνωστά άσχημα προφητικά του όνειρα. Της είχε πεί ότι είχε ακούσει φωνές που του έλεγαν ότι η Καίτη θα πάθει ζημιά.

Και η ψυχολογία της Καίτης στον γκρεμό.

Και το ένα συμβόλαιο μετά το άλλο άρχισε να ακυρώνεται. Και η Καίτη δεν μπορούσε πια να κάνει τίποτα. Είχε πέσει κάτω. Άπλωνε το χέρι μήπως και την βοηθούσε κάποιος να σηκωθεί. Κανείς. Ούτε ο Θεός.

Η πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου ήταν η πιο δραματική των δυόμισυ χρόνων που είχαν περάσει από τότε που ξεκίνησε. Ο Αντώνης την αγνοούσε παντελώς και η συμπεριφορά του έδειχνε την περιφρόνησή του. Το συζήτησε με την Φωτεινή. Και εκείνη της απάντησε ότι η συμπεριφορά του Αντώνη είναι δικαιολογημένη επειδή του φέρεται άσχημα ο επιθεωρητής κ. Γαβριάτος λόγω της ακυρωσιμότητας των συμβολαίων της ομάδας του, που ήταν και τα συμβόλαια της Καίτης. Την τελευταία ημέρα της εβδομάδας, όταν η Καίτη τηλεφώνησε στον Αντώνη της μίλησε ψυχρά και της είπε ότι είναι στενοχωρημένος γιατί έχει προκύψει κάποιο σοβαρό πρόβλημα που δεν μπορεί να της το πει. Πρόβλημα σχετικά με εκείνη. Η Καίτη κατάλαβε. Το Σαββατοκύριακο που ακολούθησε καλούσε συνέχεια τον Αντώνη. Και ο λόγος ήταν ότι είχε ανακαλύψει στην επαγγελματική της τσάντα ένα απειλητικό σημείωμα. Σημείωμα που την προέτρεπε να φύγει. Εκτός αν έβρισκε χρήματα. Το τηλέφωνό του ήταν κλειστό. Και μέσα της κυριάρχησε ένα μόνο συναίσθημα.

Φόβος.

                                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ

                                        Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Την επόμενη Δευτέρα όμως, Καίτη βρισκόταν εκτός γραφείου γιατί αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας και έπρεπε να κάνει μια σοβαρή εξέταση. Αυτό το ήξερε από την προηγούμενη εβδομάδα και η Φωτεινή και ο Αντώνης. Μόλις είχε ολοκληρώσει την εξέταση όταν κτύπησε το κινητό της. Από την άλλη γραμμή ακούστηκε η φωνή της Φωτεινής. <<Καίτη, ήρθε ένα έγγραφο από την εταιρεία που λέει ότι η μεγάλη ακυρωσιμότητα στα συμβόλαιά σου , αποτελεί αιτία λύσης κωδικού>> Αυτό σήμαινε ότι η εταιρεία ίσως την έδιωχνε.

Ο ήλιος χάθηκε από τα μάτια της Καίτης και ιδρώτας πλημμύρισε το κορμί της.

<<Τι θα κάνεις , θα έλθεις στο γραφείο;>> η φωνή της Φωτεινής.

<<Πώς να έλθω μετά από αυτό που άκουσα;>> η Καίτη.

<<Τότε, έλα να χαιρετιστούμε για τελευταία φορά. Επαγγελματικά τελειώσαμε.>>

Η Φωτεινή, Η Φωτεινή, που θαύμασε και αγαπούσε της είπε ότι τελειώσανε. Η Καίτη προσπάθησε να τηλεφωνήσει στον Αντώνη, το τηλέφωνο κλειστό. Όχι, όχι δεν ήταν εφιάλτης, ήταν πραγματικότητα. Μαύρα σύννεφα κάλυψαν τα μάτια της, και αισθανόταν την καρδιά της να χτυπά άτακτα και δυνατά.

Στην συνέχεια το μόνο που καταλάβαινε ήταν ότι έκλαιγε δυνατά, στην μέση του δρόμου, και κάποιοι περαστικοί την πλησίασαν. Το μυαλό της άρχισε να θολώνει όλο και περισσότερο.

Η δουλειά μου, οι κόποι μου, η ομάδα μου, η προσπάθειά μου φώναζε κλαίγοντας. Μπόρεσε να τηλεφωνήσει στον Γιώργο. Ο Γιώργος έκλαιγε μαζί της .Ο γιός της ειδοποιημένος από τον άντρα της έφυγε από την δουλειά, για να συμπαρασταθεί. Της είπαν να πάει στο μαγαζί του άντρα της. Όχι, δεν μπορούσε αδύνατον. Ήθελε να φύγει, να φύγει μακριά, να μην υπάρχει, όχι δεν ήθελε να υπάρχει , ήθελε να εξαφανιστεί. Πολύ μακριά από εκεί που βρισκόταν στην αρχή , την βρήκαν ο γιός της και ο άντρας της. Την πήγαν σπίτι, στην κυριολεξία σηκωτή. Έκλαιγε, φώναζε, έκλαιγαν όλοι μαζί της, τα είχαν χαμένα, δεν ήξεραν πώς να την συνεφέρουν.

Καθόταν στο σπίτι του γιού της στο ισόγειο .Ήθελε να φύγει. Τηλεφώνησε στην φίλη της την εύη τις είπε τι έγινε, και ότι ήθελε να πάει σπίτι της. Τα κατάφερε. Πήγαινε στην Εύη. Όμως όχι, πήγαινε για να φύγει. Σε καμιά Εύη δεν είχε σκοπό να πάει, ήθελε να μην υπάρχει πουθενά για κάποιες ώρες, γιατί δεν ήξερε αν θα ζούσε ή αν θα πέθαινε, δεν ήξερε τί ήθελε, δεν ήξερε πώς να συνεφέρει το μυαλό της, πώς να κατανοήσει όσα άκουσε.

Η καρδιά της είχε ματώσει, τα μάτια της έτρεχαν ασταμάτητα και εκείνη έτρεχε στον δρόμο. Έτρεχε, έτρεχε, μέχρι που δεν ήξερε πού είχε φτάσει. Δεν την ένοιαζε τίποτα εκείνη την στιγμή, μόνο να φύγει σ’έναν άλλο κόσμο που έψαχνε να βρει. Κόσμο δικαιοσύνης, αγάπης, συμπαράστασης και αποδοχής. Αυτό τον κόσμο ήθελε. Αγαπούσε την δουλειά της, έχανε την δουλειά της, δεν ήθελε να υπάρχει πουθενά. Τα τηλέφωνα κτύπαγαν. Ο Γιώργος ο Θανάσης , η Στέλλα, η Φωτεινή. Τι να απαντήσει; Ότι δεν ήθελε την ζωή της έτσι όπως έγινε; ότι την έδιωχναν από την μεγάλη της αγάπη, την δουλειά της ;ότι δεν θα μπορούσε να πληρώνει τα χρέη; ότι την πρόδωσαν άνθρωποι που βοήθησε και αγάπησε; ότι ο Αντώνης τώρα δεν υπήρχε πουθενά; Δεν ήθελε να υπάρχει. Εκείνες τις στιγμές δεν ήθελε να υπάρχει.

Η επόμενη ημέρα την βρήκε στο κρεβάτι του σπιτιού της. Ούτε που θυμόταν πώς βρέθηκε ξανά εκεί, ούτε πώς την μάζεψαν. Της είπαν ότι η ίδια τους τηλεφώνησε. Όλη η οικογένεια δίπλα της και ο πόνος άρχισε πάλι να φουντώνει όταν συνειδητοποίησε πόσο κακό έκανε στην οικογένειά της που τελικά, ήταν οι μόνοι που την αγάπησαν πραγματικά. Όμως μέσα της αισθανόταν νεκρή.

Κάποιο τηλεφώνημα της Φωτεινής ότι την θέλουν στα κεντρικά της εταιρείας να της μιλήσουν, την υποχρέωσε να έλθει ξανά στον κόσμο. Η Φωτεινή της είχε πει ότι τελείωσαν όλα, αλλά η εταιρεία θέλει συζήτηση. Αφού υπήρχε αυτό το ενδεχόμενο, τότε γιατί η Φωτεινή της είπε ότι τελείωσαν όλα; τηλεφώνησε στον Αντώνη, ο Αντώνης άφαντος.

Η επόμενη ημέρα την βρήκε στα κεντρικά της εταιρείας. Ο Αντώνης εν τω μεταξύ, ούτε ένα τηλεφώνημα ενδιαφέροντος. Είχε και το κινητό του κλειστό. Είχε χαθεί από τον κόσμο και αυτό την πονούσε αφάνταστα.

Οι άνθρωποι της εταιρείας, δύο κυρίες που την εκπροσωπούσαν , είπαν ότι μπορεί να συνεχίσει την δουλειά της, και ας φρόντιζε να μην χαθούν τα επόμενα συμβόλαια, και σε όσα ήταν να εισπραχθούν θα έμπαινε κάποιος εισπράκτορας της εταιρείας, μήπως και κατάφερνε καλύτερα αποτελέσματα.

Η Καίτη φεύγοντας δεν αισθανόταν καμιά ικανοποίηση.

Ήξερε πως ό,τι δεν κατάφερνε εκείνη δεν θα το κατάφερνε κανένας εισπράκτορας εφόσον οι πελάτες της δεν είχαν να πληρώσουν. Και η ζημιά στην ψυχή της είχε πια γίνει, και ο Αντώνης άφαντος την εγκατέλειψε, χωρίς καμιά ενθάρρυνση και χωρίς καμιά συμπαράσταση. Τα χρέη πάνω από το κεφάλι της, οι προμήθειες ανύπαρκτες, αδέκαρη στην κυριολεξία, από εκεί που θα έβγαινε πρώτη στην εταιρεία, τώρα παίζεται η παραμονή της και ο Αντώνης άφαντος πίσω από ένα κλειστό τηλέφωνο. Ζήτησε από την Φωτεινή να του μιλήσει, της είπε εντάξει, θα το κανόνιζε.

Εν τω μεταξύ η Καίτη αποφάσισε και έστειλε μήνυμα στον Γαβριάτο ότι ουδέποτε είχε διευκολύνει τον Αντώνη. Είχε την ελπίδα ότι έτσι ο Αντώνης θα επικοινωνούσε μαζί της και δεν πειράζει, ας ήξερε την αλήθεια εκείνη και ο Θεός.

Πέρασε περίπου μια εβδομάδα, και η Καίτη δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Η ψυχή της πονούσε, οι δυνάμεις της την είχαν εγκαταλείψει εντελώς και ο Αντώνης άφαντος.

Κάποιο βράδυ έπεσε η αυλαία του δράματος.

Τηλεφωνήματα από πελάτες ότι ο εισπράκτορας την συκοφαντεί ,λέγοντας ότι η εταιρεία κάνει έρευνα για αυτήν έξι μήνες, ότι θα της κάνουν μηνύσεις, ότι έχει καταχραστεί χρήματα και δεν πρέπει να της δώσουν ξανά χρήματα στο χέρι. Ανώνυμη τηλεφωνική απειλή ότι αν εξακολουθήσει να πηγαίνει στο γραφείο θα την διαβάλλουν στην οικογένειά της, για ανήθικες πράξεις που ποτέ της δεν είχε κάνει.

Η Φωτεινή της τηλεφωνεί λέγοντας, ότι ο Αντώνης εγκαταλείπει και φεύγει. Τον ζητάει στο τηλέφωνο. Ψυχρά της επιβεβαιώνει τα ίδια. Και μάλιστα στην ερώτησή της αν είναι εκείνη η αιτία που φεύγει, τις απαντάει ναι. Και συμπληρώνει πως έχει πια βαρεθεί να την βλέπει μια να είναι καλά και μια όχι. Της ρίχνει ευθύνες για την οικονομική του κατάσταση. Της μιλάει άσχημα, περιφρονητικά. Και η Καίτη συνδιάζει την συμπεριφορά του με το περιεχόμενου του απειλητικού μηνύματος που βρήκε στην τσάντα της. Ότι την βαρέθηκε , έγραφε ο συντάκτης του σημειώματος και ότι μόνο με χρήματα θα την αποδεχόταν ξανά.

Και ξαφνικά η Καίτη βρίσκεται ξανά σε κρεβάτι νοσοκομείου. Και άλλη κρίση. Έμεινε όλο το βράδυ. Το επόμενο πρωί δηλώνει έγγραφη παραίτηση.

Προσπάθησε να μιλήσει στον Αντώνη αλλά δεν ήθελε να την ακούσει. Προσπάθησε να του μιλήσει μέσω του Γιώργου τίποτε. Κατάφερε να τον συναντήσει μόνο για πέντε λεπτά και αυτά στον δρόμο, μετά από παράκληση του γιού της.

Ο Αντώνης της δήλωσε ότι για όλα έφταιγε ο Γαβριάτος, ότι ο Γαβριάτος ήθελε την απομάκρυνση της Καίτης, αλλά όσον αφορά τον ίδιο, δεν θέλει να την ξαναδεί. Ο Αντώνης είπε ότι δεν θέλει να ξαναδεί την Καίτη. Και αν κάποτε επέστρεφε στην δουλειά δεν την ήθελε στο γραφείο του. Η Καίτη είχε πια συνηθίσει τους εφιάλτες. Και κάποιο ξημέρωμα θα τελείωνε και αυτόν τον εφιάλτη.

                                    ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ

                       Η ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ

Η <<the best>>είναι πια παρελθόν. Όχι τα χρέη.

Η αγάπη για την δουλειά παρούσα. Όχι η δουλειά.

Η αγάπη για τα παιδιά της ομάδας παρούσα. Όχι η ομάδα.

Όσα είχε προσφέρει στον Αντώνη παρόντα. Όχι ο Αντώνης.

Όσα είχε προσφέρει στο γραφείο παρόντα. Όχι το γραφείο.

Και η Καίτη αισθανόταν νεκρή.

Αμέτρητα τα μηνύματα που έστειλε στην Φωτεινή και στον Αντώνη που εκλιπαρούσαν, που ζητιάνευαν λίγη αγάπη, λίγη συμπαράσταση, μηνύματα που απεγνωσμένα ζητούσαν κάποια επαφή. Τίποτα . Καμιά απάντηση. .Αμέτρητες οι φορές που τηλεφώνησε στον Αντώνη. Πάντοτε της έκλεινε το τηλέφωνο και δεν την άφηνε να αρθρώσει ούτε λέξη. Καποια στιγμή άλλαξε και τον αριθμό τηλεφώνου του. Και η Φωτεινή έκανε στο τηλέφωνό της φραγή μηνυμάτων. Έτσι η Καίτη δεν υπήρχε πια για αυτούς . Τόσο απλά. Δεν μπορούσε πια να φανεί χρήσιμη. Δεν την χρειάζονταν άλλο.

Η Καίτη ήταν η ζημιά του γραφείου, αυτή που το φόρτωσε με άκυρα συμβόλαια, αυτή που έβλαψε τους πάντες, αυτή που κατάστρεψε τον Αντώνη και την Φωτεινή. Έτσι ήθελαν να το δουν.

Το καλοκαίρι που ακολούθησε η Καίτη έστελνε τηλεφωνικά μηνύματα συνέχεια όπου εκλιπαρούσε την Φωτεινή και τον Αντώνη για συμπαράσταση. Παρακαλούσε ειδικά την Φωτεινή. Καμιά απάντηση. Δεν γνώριζε ότι η Φωτεινή και ο Αντώνης είχαν κάνει φραγή μηνυμάτων.

Κάποια στιγμή έστειλε ένα γράμμα στον Αντώνη και την Φωτεινή που τους υπενθύμιζε τι είχε κάνει για αυτούς. Τους παρακάλεσε για οικονομική βοήθεια.Την κατάγγειλαν στην αστυνομία ότι τους ενοχλεί. Και ο Αντώνης της είπε στο αστυνομικό τμήμα που την κάλεσαν ότι αν περάσει από το γραφείο θα την <<γιουχάρουν>>. Η Καίτη δεχόταν ανώνυμες απειλές είτε τηλεφωνικά είτε γραπτά, να κρατάει το στόμα της κλειστό. Άφησαν να κυκλοφορήσει και η φήμη περί νοητικής σύγχυσης της Καίτης χρησιμοποιώντας τις κρίσεις πανικού που πάθαινε η Καίτη τους τελευταίους μήνες .Έτσι ό,τι και να έλεγε η Καίτη, θα ήταν αμφισβητήσιμο. Εξ άλλου η δοτική και αλτρουιστική συμπεριφορά της Καίτης ,εύκολα μπορεί να μεταφραστεί από έναν μέσο άνθρωπο σαν συμπεριφορά μη λογικού ατόμου. Όμως ο Θεός και η ψυχή της Καίτης γνώριζαν καλά ότι όλα αυτά έγιναν για έναν και μόνο λόγο. Η Καίτη ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ την δουλειά της και την νέα της ζωή και τους ανθρώπους της δουλειάς της. Και σταυρώθηκε. Την ανάσταση την περιμένει ακόμα..

Και η Καίτη ήταν για πολύ καιρό νεκρή στην ψυχή, άφαντη στους φίλους της και θρηνούσε για την σκληρότητα του Αντώνη και της Φωτεινής, και για την απώλεια της μεγάλης της αγάπης, της δουλειάς της. Θρηνεί ακόμα για την καταστροφή της ζωής της αλλά και για την καταστροφή της πίστης της. Ο Αντώνης και η Φωτεινή δεν κατάλαβαν τίποτα από την καρδιά της. Τίποτα. Και ο Θεός δεν της έδωσε. Το υπόλοιπο ποσό του δανείου από την the best περίπου 25000 ανέλαβε να το πληρώνει η Φωτεινή , σαν εγγυητής μην παραλείποντας να <<κτυπάει >> συνέχεια ότι πληρώνει το δάνειο της Καίτης. Η Καίτη από τα ποσά που κατέβαλλε για πληρωμές συμβολαίων ξένων και δικών της και για μέρος των χρημάτων που έδωσε προσωπικά στον Αντώνη, είναι σήμερα χρεωμένη 100.000ευρώ.Όλο το χρέος παλεύεται από την λίγη δουλειά του μαγαζιού του Αντώνη.Η οικογένειά της και η ίδια περνάνε πολύ δύσκολα. Οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί της έχουν γυρίσει την πλάτη. Της απαγορεύεται από την ίδια την Φωτεινή, να έλθει στο γραφείο να πεί ένα καλημέρα στους τέως συναδέλφους της, γιατί θα της φερθούνε άσχημα. Δέχεται συνέχεια απειλές μέσω ανώνυμων επιστολών και τηλεφωνημάτων.Η δε Φωτεινή της δήλωσε κάποια στιγμή πως αν δεν μιλάει ίσως κάποτε να επιστρέψει στο γραφείο.

Ό΄μως μετά από αρκετούς μήνες η Φωτεινή δήλωσε στην Καίτη ότι δεν την θέλουν ξανά στο γραφείο και η Καίτη κατάλαβε ότι αυτή την ψεύτικη υπόσχεση την έδωσε προφανώς για να μην μιλάει η Καίτη για όσα είχε υποστεί.

Όμως δυστυχώς ο ψυχολογικός πόλεμος που υφίσταται μέχρι σήμερα η Καίτη μέσω ανώνυμων ύβρεων και απειλών είναι αμείλικτος. Μέσω των απειλών εκβιάζεται να μην μιλάει, μέσω των ύβρεων αμφισβητείται η ηθική και η νοητική της υπόσταση. Και έχει καταλάβει βάσει ενδείξεων ότι ο Αντώνης την κατασυκοφάντησε σε κάποιους ακριβώς για να δικαιολογεί την άρνησή του να έλθει σε διάλογο μαζί της. Και πολύ πρόσφατα πληροφορήθηκε ότι κάποιος άγνωστος ή κάποιοι άγνωστοι την κατασυκοφάντησαν επανειλημμένως και συστηματικά και μεθοδευμένα στον κύκλο γνωριμιών της που ήταν και μια πηγή του πελατολογίου της.

Και δυστυχώς ήλπιζε ότι έστω και την ύστατη στιγμή ο Αντώνης θα ήταν ανθρώπινος και ειλικρινής. Περίμενε να της ζητήσει συγγνώμη που την κατάστρεψε σαν άνθρωπο, σαν οικογενειάρχη και σαν επαγγελματία.

Η Καίτη ντρέπεται πια την οικογένειά της. Η οικογένεια της Καίτης κάποτε την θαύμαζε. Τώρα την λυπάται. Την ανέχεται.

Η Καίτη ντρέπεται και τον Θεό. Για πολλά. Έβαλε τον Αντώνη και την Φωτεινή πάνω από την οικογένειά της. Και αν ο Θεός ήθελε να την δοκιμάσει τόσο, αν ήθελε να της δώσει την ευκαιρία να ανέβει ένα σκαλοπατάκι στα μάτια Του, δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Ας την συγχωρέσει ο Θεός, δεν τα κατάφερε.

Και αυτή την στιγμή ,η μεγαλύτερή της επιθυμία είναι να σταθεί απέναντι στον Αντώνη και την Φωτεινή , να τους κοιτάξει στα μάτια και να τους ρωτήσει, γιατί. Ειδικά θα ήθελε να σταθεί απέναντι στον Αντώνη, να τον κοιτάξει για μια φορά ακόμα, για να δει αν όντως υπήρξε ανθρώπινο όν. Μπορεί να ήταν απλά ένας εφιάλτης. Μπορεί όσα έζησε να είναι απλά ένας εφιάλτης, και κάποια στιγμή να ξυπνήσει και να αντικρύσει το φως της ημέρας.

                            ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

                                        ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Εσύ που διάβασες αυτές τις γραμμές μάθε ότι η Καίτη αγαπά τον ασφαλιστικό χώρο, γιατί αυτός ο χώρος δεν τις έκανε κακό, μόνο καλό. Κακό της έκαναν οι άνθρωποι.

Εσύ που κάνεις την ίδια δουλειά που έκανε η Καίτη, διάγραψε από το μυαλό σου την λέξη <<ΣΤΟΧΟΣ>>

Κράτα μόνο την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, που ίσως είσαι εσύ αυτός που θα μεσολαβήσει να τον σώσεις προτείνοντάς του ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο

Αν μπορείς πέτα τον πόνο της Καίτης, και κράτα μόνο την Αγάπη.

Δούλεψε για αυτήν.

Για την αγάπη. Πρώτα για την αγάπη προς τον εαυτό σου. Προσπάθησε με πίστη ακεραιότητα και ειλικρίνεια, και ας είσαι ο τελευταίος σε διάκριση.

Τότε θα είσαι ο <<ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ>>

Εσύ που διάβασες αυτήν την ιστορία μάθε ότι η Καίτη αργοπεθαίνει εξόριστη αλλά αναπνέει ακόμα τον ίδιο αέρα με εσένα.

Αυτή η ιστορία είναι πραγματική. Τα πρόσωπα υπαρκτά. Τα ονόματα φανταστικά. Τα ονόματα των χώρων φανταστικά. Όλα συνέβησαν αρκετά πρόσφατα. . Αν ανήκεις στον χώρο της The best, εύκολα θα καταλάβεις ποια είναι ποια η Καίτη, ο Αντώνης , η Φωτεινή , ο Γαβριάτος. Όταν κάνεις καλό, το παίρνεις πίσω. Η Καίτη δεν το πήρε. Κοίταζε αλλού. Θα το πάρει όμως, όταν στραφεί προς την πραγματική αγάπη που της προσφέρθηκε και θα της προσφέρεται:

Tην οικογένειά της. Τελικά ο κανόνας ισχύει; Κανείς δεν γνωρίζει. Ούτε η Καίτη.

Εσύ εκεί έξω που διαβάζεις αυτές τις γραμμές έχε τα μάτια και τα αυτιά σου ανοιχτά και εάν πληροφορηθείς ότι κάτι κακό συνέβη στην Καίτη θα γνωρίζεις και τους ενόχους. Ακόμα την απειλούν. Διάδοσε την ιστορία. Έχει συμβεί και σε άλλους όμως φοβούνται να μιλήσουν.

Εσύ εκεί έξω μπορείς να βοηθήσεις την Καίτη;

Aν ανήκεις στον χώρο της the Best, μπορείς να βοηθήσεις;

Αν αγαπάς τον επαγγελματικό σου χώρο κάνε το σωστό.

Αν είσαι ο διοικητικό στέλεχος κάνε το σωστό. Και παραδέξου ότι όσον αφορά το agency των ασφαλιστικών εταιρειών το ίδιο το σύστημα και οι τακτικές που ακολουθούνται πυροδοτούν ίσως τους διεφθαρμένους διευθυντές και unit σε ανήθικες και παράτυπες και εγκληματικές συμπεριφορές. Θυμίσου να προσέχεις ποιοι κρατούν <<ζεστές >>τις θέσεις τους.

Αν είσαι επιθεωρητής κάνε το σωστό

Αν είσαι διευθυντής κάνε το σωστό

Αν είσαι unit manager κάνε το σωστό

Αν είσαι ασφαλιστός σύμβουλος ,κρατάς στα χέρια σου την σωστή και ηθική λειτουργία του ασφαλιστικού χώρου . Είσαι η ψυχή , η καρδιά, το μυαλό και η δύναμη. Μην το ξεχάσεις ποτέ.

Και όσον αφορά την Καίτη, μην την ξεχάσεις ποτέ.